De regering Santokhi-Brunswijk heeft aanzienlijke inspanningen aangewend in een poging Suriname uit een diepe economische crisis te halen, dit zou blijken uit de recente vooruitgang geboekt in samenwerking met internationale financiële instellingen zoals het IMF en de IDB. Er wordt gesproken over een substantiële hervorming van wet- en regelgeving,

De overhandiging van 150 nieuwe dienstvoertuigen aan het ministerie van Justitie en Politie (JusPol), markeert een belangrijke stap in de richting ter verbetering van de veiligheid in Suriname. President Chandrikapersad Santokhi benadrukte tijdens de ceremonie bij de overdracht, dat deze investering van USD 3 miljoen, gericht is op het versterken van het veiligheidsgevoel in het land.

Ik voel mij geroepen om te reageren op het stuk van de heer Esajas: ‘Met Ongepaste Spoed…’; er staan namelijk een aantal onjuistheden en onvolkomenheden in, waardoor er een (met opzet?) verkeerde voorstelling van zaken wordt gegeven. Ten eerste wordt ten onrechte gesteld dat de commissie drie maanden bezig is geweest.

In aanloop naar de vrije, algemene en geheime verkiezingen, zien we vaak een opvallend patroon c.q. fenomeen, namelijk de plotselinge uitvoering van overheidsprojecten, die jarenlang geen prioriteit schenen te hebben. Hoewel deze praktijk al decennialang een constant gegeven factor is in de Surinaamse politiek, blijft het een zorgwekkend fenomeen, dat onze aandacht verdient.

Het schijnt een soundbite te zijn die goed voelt voor Santokhi: de Sheriff is back in town. Op de campagnetour van de VHP, heeft hij de slogan inmiddels zowel op presidentiële momenten als op partijpolitieke momenten gebruikt, met een grote glimlach en verend in zijn loopje. De pakken zitten wat ruimer, de kuif is verdwenen en er is wat zelfvertrouwen.

Billboards prijken in Paramaribo namens de Surinaamse overheid, met daarop plaatjes die de indruk van glossy artificial intelligence en Photoshop wekken. Het gaat om zogenaamde verworvenheden van het regeerbeleid. Een behoorlijke rode kaart als het om campagnefinanciering en eerlijke verkiezingen gaat, want de regering behoort met haar voorlichtingsbudget niet de pluspunten van haar beleid te promoten,

Het jaar 2025 is nauwelijks van start en Keerpunt wil in het kort een analyse maken van het afgelopen jaar en wat ons in dit verkiezingsjaar te wachten staat.Het politieke landschap in Suriname in 2024 werd gekenmerkt door een combinatie van verkiezingsvoorbereidingen, economische hervormingen en toenemende sociale onrust.

Met interventie van het Nationaal Coördinatie Centrum voor Rampenbeheersing, NCCR, zijn in de omgeving van Boven-Suriname schoon drinkwater en levensmiddelen geleverd aan de leefgemeenschappen. Structureel is er een patroon van extreme droogte en extreme watersnood ontstaan in het binnenland, waar duurzame maatregelen tegen wereldwijd veranderende weersextremen moeizaam op gang komen.

Range Rovers die uitbranden of total loss worden gereden, alsof ze geen auto’s van dicht tegen een ton USD betreffen. Kerstbroden en kokosbollen met cocaïne erin verpakt. Naarmate het einde van het jaar nadert, zijn het niet de stille nachten, heilige nachten die het nieuws halen, maar de ordeverstoringen van de narco- speeltuin die Paramaribo wordt en de ijverige ondernemersgeest van de belhamels die het handeltje op gang proberen te houden.

Kort voor de kerstdagen maakte minister Raghoebarsing bekend, dat het aantal ambtenaren van circa 53.000 gedaald is naar circa 46.000 in deze regeerperiode. De loonkosten zijn gestegen van circa 320 miljoen per maand naar circa 800 miljoen per maand en stijgen nog verder.

Als Surinamers zien wij het jaar 2025 tegemoet als een jaar van keuzes. De eerste keuze die we tegemoet zien, is of wij als land verder met het IMF willen of niet. De keuze van de regering is duidelijk gemaakt: iedereen die er invloed op heeft, wijst op alle manieren waarop het IMF en Suriname verder kunnen, maar de keuze is niet aan een grotendeels demissionaire regering alleen. Er zijn een paar alternatieven, met voorop Oppenheimer en een syndicaat aan obligatiehouders of een Chinees supersyndicaat met de People’s Republic of China, verholen achter dunne sluiers die vandaag Huawei, Chinalco en China National Petroleum Corporation kunnen heten en morgen weer een andere naam kunnen hebben of satellieten van Total Energies en APA Corporation.

De verwachtingen voor de olieprijs in 2025, schetsen een dynamisch beeld van de wereldwijde oliemarkt, waarbij overschotten en dalende prijzen naar voren komen als dominante thema's. Analisten zoals J.P. Morgan, voorspellen een gemiddelde Brent-prijs van USD 73 per vat, terwijl meer pessimistische schattingen van sommige energie-experts een daling tot USD 40 per vat niet uitsluiten. Deze voorspellingen hebben verstrekkende implicaties, niet alleen wereldwijd, maar ook voor de zich ontwikkelende olie-industrieën in Suriname en Guyana.

Per begin 2025 gelden nieuwe ligdagtarieven. Zonder al te veel details prijs te geven, beloofde de minister van Volksgezondheid tot twee keer toe in de maand december, een nieuw stelsel en hervormingen. Hij noemde daarbij een bedrag van SRD 300 miljoen, terwijl ten tijde van FID, nog over USD 13 miljoen gesproken werd, voor ontvangst waarvan, de minister keurig de feestelijkheden bijgewoond heeft.

De taak van een regeringsleider zou moeten zijn om wantrouwen weg te nemen, partijlijnen te laten vervagen en een gezamenlijke missie te vertalen in gezamenlijk beleid. Deze worden vervat in een regeerprogramma. Er is door de VHP, ABOP, NPS en PL nooit een regeerprogramma samengesteld. Er is een regeerakkoord, maar een regeerakkoord bevat de politieke afspraak tussen partijen om een regering te vormen en de voorwaarden van hun samenwerking. Het regeerprogramma wordt door de eenmaal zittende regering onder leiding van de president voorbereid.

Krishna Mathoera, minister van Defensie, heeft het onlangs gehad over het tot stand brengen van een sterk leger. Een leger dat in staat moet zijn, zijn doelstellingen conform de grondwet, na te kunnen komen.

Na alle verwijten aan het adres van de media vanuit BIBIS, dat aan Richano Santokhi een platform geboden wordt, besloot Richano eind december in te bellen naar een videokanaal en zich weer te uiten. BIBIS verliest steeds meer geloofwaardigheid, door telkens onwaarheid te herhalen, alsof het niet Richano zelf is die iedere keer weer het initiatief neemt.

Bronto Somohardjo neemt geen blad voor de mond. Aan de Ware Tijd verklaarde hij: “Daarom stel ik dat de CLAD mogelijk gedirigeerd wordt door de president. Hij kan alleen de grootste zijn als hij de tegenstanders uitschakelt.” Het ongemakkelijke gevoel van Somohardjo heeft ermee te maken dat naar zijn zeggen, de president hem op 16 oktober 2024 informeerde,

Tijdens de kerstnacht verspreidden geluiden zich over het heengaan van Desi Bouterse: militair, sportinstructeur, couppleger, dictator, politicus, oud-president, veroordeeld voor drugshandel en meervoudige moord en in recente maanden, voortvluchtige. Bouterse kwam een links-nationalistische beweging en een politiek onrustig Suriname aantreffen bij zijn terugkeer naar Suriname.

Bij de opening van het nieuwe gebouw van de douane, nabij de Jules Sedney Haven eind december, zocht president Santokhi naar een toon die lag tussen realisme en hoop. Net als bij andere politici die in het organogram boven de douane zouden moeten staan, waaronder de minister van Financiën en Planning, is de vrees voor dit orgaan met zoveel informele macht, ook merkbaar in de kinderhandschoenen waarmee de president de ‘issues’ bij het instituut bejegende.

Alleen de president en zijn directe kring zijn in feeststemming. Alleen de president viert het nieuws van de achtste review van IMF, oftewel een lening, zoals Bouterse dat zou hebben gedaan: met felicitaties aan het volk. Hij komt smalend lachend de regeringsvergadering uit en zegt dat voor de prestaties, men niet van hem hoeft te houden zoals Bouterse dat zou hebben gedaan.

Met een brief van 9 december jl., zond president Santokhi de ontwerpwet ‘Wet houdende vaststelling van regels over het Spaar- en Stabilisatie Fonds Suriname’ aan de voorzitter van De Nationale Assemblée. Een eerdere versie van de wet is door critici in oktober 2024 naar de prullenbak verwezen. De wet moet vóór eind 2024 worden aangenomen en in werking treden om te voorkomen dat de rente op de USD 315 miljoen oil-linked security, het Value Recovery Instrument van houders van de staatsobligaties,

Als de politieagenten zich onderbetaald, ondergewaardeerd, onderbemand, en onderbewapend voelden voor de decembermaand, hebben de president, de minister van Justitie en Politie en de korpschef, daar een schep bovenop gedaan. Eerst glunderde de president over de aankoop van voertuigen, naar verluidt bij een leverancier die volgens de VHP niet ongezond is, zonder de uitdagingen met brandstof en uniformen te onderkennen.

Het is duidelijk dat de kiezer iets anders nodig heeft als motivatie om naar de stembus te gaan. Waar de kiezer op wacht, is een boodschap die hoopgevend is, maar geen sprookje. Er moet wat realiteit in het beeld terug te kennen zijn. Er mag kritiek gegeven worden. Maar de kritiek moet niet zo algemeen zijn, dat het een college is over wat al 49 jaar scheefgroeit. En het moet ook niet zo specifiek zijn, dat het alleen maar persoonlijke of partijpolitieke verwijten worden. Het liefst moet de boodschap georganiseerd zijn op de manier waarop er ook bestuurd gaat worden.

Wie met gematigde vakmensen zoals Simons en Akiemboto, een gematigde NDP, gebaseerd op een sociaal gedachtegoed, maar vrij van Boutisme, dictatuur en anti-democratie had verwacht, mag midden december 2024, die droom alweer laten varen.

Het besluit van de Tweede Kamer om 800.000 euro uit het slavernijfonds over te hevelen naar de Koninklijke Marechaus-see, legt een schrijnend spanningsveld bloot in het Nederlandse politieke landschap. Aan de ene kant wordt het fonds, dat is ingesteld om bewustwording en herstel rondom het slavernijverleden te bevorderen, als een belangrijke stap gezien in het erkennen van een pijnlijk verleden.

Keerpunt heeft een bepaalde gedachte over de recente uitlatingen van minister Albert Ramdin, die de complexiteit waarmee Suriname momenteel op het internationale toneel opereert, aangeven. Aan de ene kant worden er stappen gezet in het professionaliseren van het diplomatieke corps, maar aan de andere kant wordt de aandacht afgeleid door de controverse rond Richano Santokhi.

President Santokhi positioneert zichzelf als staand boven partijen in het gekibbel binnen de coalitie. Bij afsluiting van het politiek werkjaar, verwijderde hij zijn coalitiepartners van podiumtaal en publieke discussies. Ironisch genoeg deed hij dat via een radiomicrofoon en gaf hij een natrap aan de NPS. ‘’Aan de andere kant heb je partners die onzeker werden en wegliepen van hun verantwoordelijkheid.’’

De komst van mennonieten naar Suriname heeft de aandacht getrokken, vooral vanwege hun rol als arbeidskrachten in de landbouw. Ze staan bekend om hun harde werk en bijdragen aan de ontwikkeling van agrarische sectoren. Echter, hun aanwezigheid roept ook vragen op over de milieu-impact van bepaalde praktijken, voornamelijk kaalkap, die in verschillende landen waar mennonieten zich vestigen steeds vaker in verband wordt gebracht met destructieve ecologische gevolgen.

In dit gebouw waren eens de Nederlandse ambassade en een deel van de Kamer van Koophandel ondergebracht. Ook een afdeling van Justitie en Politie, belast met vreemdelingenzaken, was er gehuisvest, tot de opzettelijke brandstichting bij de aanvang van het kabinet Bouterse, onder minister Van Dijk-Silos.

Het verkeer in Suriname lijkt steeds meer op een jungle, waarin roekeloosheid, de boventoon voert. Bestuurders racen met hoge snelheden over wegen, zonder rekening te houden met verkeersregels of de veiligheid van anderen. Voetgangers en rijwielen moeten steeds vaker op hun hoede zijn, want de kans op ongelukken neemt toe, door het onverantwoordelijke gedrag van zowel automobilisten als bestuurders van andere voertuigen.

In de nadagen van Bouterse II, is het hele stelsel aan gunningen en comptabiliteit uitgehold. De verplichting tot aanbesteding is uit de regelgeving geschreven. In de plaats kwamen de doelmatigheids- en rechtmatigheidstoetsen. De Rekenkamer heeft deze regering en met name BIBIS, diepe onvoldoendes toegekend op die onderdelen, maar geen haan kraait daarnaar.

De regering heeft voorstellen gepresenteerd met het protocol: ‘Procedure werk- en verblijfsvergunning voor buitenlands kader voor in Suriname opererende bedrijven met minimaal twintig werknemers’. Het bedrijfsleven was kritisch over de kosten van USD 1500 per vergunning. Zowel de hoogte als de transparantie lijkt in de praktijk niet stimulerend te werken. Ook de drempel van twintig werknemers zou maar enkele sectoren in staat stellen te profiteren.

De toetssteen voor het functioneren van een regering, is de vraag of het volk en het land er beter aan toe zijn, dan ze waren toen de regering aftrad. Nadat inflatie, BTW, brandstofprijzen, verhoogde verzekeringstarieven (onder een verplichte verzekering), verhoogde stroomtarieven, watertarieven en telecom hun schade aangericht hebben, is van een SRD in 2020, minder dan dertig cent over, voor een gewoon Surinaams huishouden.

Onlangs belichtte de CEO van Staatsolie twee zaken: zijn zorgen over de ontwikkelingen op het gebied van local content; en dat zowel bij de Gran-Morgu voorbereidingen als bij lokale bestaande operaties, op-valt Surinaamse bedrijven gebruikmaken van buitenlandse mankracht. Local content is in de afgelopen vierenhalf jaar, het stopwoordje geweest van president Santokhi, maar tot op de dag van vandaag is er geen ontwerpwet die hier vorm aan geeft. Integendeel pleit minister Ramdin voor versoepelde en versnelde regels voor toelating van buitenlandse mankracht, in het bijzonder voor olie en gas.

De recente reeks uitreikingen van grondbeschikkingen in Nickerie door zowel president Chandrikapersad Santokhi als vicepresident Ronnie Brunswijk, roept vragen op. Binnen enkele dagen werden honderden stukken domeingrond toegekend aan burgers. Wel moet onderstreept worden, dat een deel van hen reeds lang heeft gewacht op dat moment. Hoewel het verkrijgen van een grondbeschikking een recht is van elke Surinamer,

De problematiek van het watertekort in Paramaribo, neemt dusdanige vormen aan, dat zelfs het Presidentieel Paleis en de Belastingdienst van wateraanvoer per truck moeten worden voorzien. Op hetzelfde moment dat p resident Santokhi op geheel Bouterse-achtige wijze het Surinaams volk feliciteert met geleend geld, want dat is de achtste IMF tranche, kan in een simpele eerste levensbehoefte als schoon en bereikbaar drinkbaar, niet voorzien worde

De recente samenwerking tussen Suriname/Guyana en China voor de bouw van de brug over de Corantijnrivier, kan naar onze mening, absoluut niet door de beugel. Hoewel de economische voordelen op korte termijn aantrekkelijk lijken, moeten de geopolitieke risico’s en de strategische keuzes die Suriname maakt, zorgvuldig worden afgewogen. De brug over de Corantijnrivier, ter waarde van USD 236 miljoen, is bedoeld om de economische samenwerking tussen Suriname en Guyana te versterken.

Keerpunt wenst de ernstige kwestie met betrekking tot illegale wapenhandel en de mogelijke betrokkenheid van politiefunctionarissen te bespreken. Het feit dat de korpschef onlangs op 3 december, vier politiefunctionarissen van hun taken bij de wapenkamer heeft ontlast, vermoedelijk als reactie op aanwijzingen van misstanden, is zeer zorgelijk. Vooral omdat het vermoeden bestaat van infiltratie van een crimineel netwerk binnen ons politiekorps.

Suriname is het opvangcentrum van de regio. Onze grenzen zijn uitgestrekt, ons vliegverkeer ontvankelijk en frequent en onze procedure tot uitzetting bestaat alleen in theorie (of voor politieke tegenstanders). Het betekent dat wanneer Haïti, Cuba of Venezuela niest, wij al snel verkouden zijn. Haïti is een land dat sinds 1791 geen rust of vrede gekend heeft. Spreken van een crisis, in een land met een geschiedenis van permanente crises, heeft iets vreemds.

Waarnemend voorzitter van De Nationale Assemblee, Harriet Ramdien, heeft in de laatste vergaderweek van het jaar 2024 met politieassistentie assembleelid Ann Sadie van de NDP, uit de vergaderzaal laten verwijderen. De NDP-fractie zet de gedragslijn voort van uitlokken van de vergaderleiding van ons parlement, om vervolgens de virale videomomenten actief te verspreiden.

Het Openbaar Ministerie onderneemt op eigen initiatief rechtsmaatregelen tegen Richano, door aangifte te doen tegen hem, voor uitspraken die hij in de media heeft gedaan. Voor een instituut dat dit meent te doen in de verdediging van zijn reputatie voor onafhankelijkheid, bewerkstelligt men het tegenovergestelde. Richano Santokhi heeft zijn uitspraken vanuit zijn locatie in de Verenigde Staten van Amerika gedaan, in gesprek met een mediahuis dat zetelt in Nederland.

Als deel van ons cultuureel erfgoed bevindt zich nabij het Fort Zeelandia, het cellenhuis dat in bepaalde kringen bekend staat als ‘Devil’. ‘Devil’ staat pal naast het Kabinet van de President en verkeert in hevig verval. Hoe is het mogelijk dat dit kan geschieden en men van overheidswege niet ingrijpt? Dat deze regering het cultureel barbarisme onderstreept, wordt met de huidige staat van ‘Devil’ wederom benadrukt.

De schaduwzijde van etnische politiek ligt diepgeworteld in onze politieke structuren, waar diverse bevolkingsgroepen een complex maar ook niet ongevaarlijk maatschappelijk weefsel vormen. De vraag rijst of etnische politiek niet de belangrijkste bron van corruptie in het land is, en daarom een kritische analyse vereist van hoe politiek en etniciteit elkaar beïnvloeden, en welke rol machtsdynamieken hierin spelen. Surinames politieke cultuur wordt beheerst door partijen die historisch zijn gevormd langs etnische lijnen.

‘No refinery, no deal,’ heerste de virale boodschap. Een mooie utopie, maar los van iedere werkelijkheidszin. Mijnbouw is niet sentimenteel, emotioneel of ideologisch. Het is zakelijk en berekenend en gaat om harde feiten. De Surinaamse mijnbouwregelgeving is zo links, dat het van de linkerkant van de platte wereldkaart dreigt af te glijden. Het veroordeelt internationale marktpartijen en investeerders tot een duurzame relatie met de Surinaamse overheid.

De gezondheidszorg wankelt. Ziekenhuizen, het hart van de medische zorg, dreigden recentelijk nog met een opnamestop door de toenemende financiële perikelen. Hoewel dit dreigement niet werd doorgevoerd na overleg tussen het ministerie van Volksgezondheid, de Nationale Ziekenhuis Raad en het Staatsziekenfonds, blijft de situatie alarmerend. Dit doet de vraag rijzen: Hoe heeft het zover kunnen komen? Is het door mismanagement van de opeenvolgende regeringen, of is het door het stellen van verkeerde prioriteiten? Het probleem schijnt dieper te liggen dan de huidige crisis.

De verkiezingskoorts heeft Suriname thans volledig in haar greep. De gebeurtenissen in aanloop naar de verkiezingen worden steeds voelbaarder, alsof een storm nadert. Terwijl de dagen voorbijgaan, wordt de sfeer grimmiger en loopt de spanning op. Politici nemen een vijandelijke houding aan, burgers worden door politici tijdens de propagandacampagnes misleid, straten en pleinen ‘kleuren’ langzaam in partijkleuren,

Tijdens een persconferentie eind november probeerden leden van de media, de aandacht van de regering en in het bijzonder van de minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, te vestigen op de ernstige omstandigheden bij tehuizen voor zowel bejaarden als personen met een beperking en kinderen. Deze sector is verwaarloosd qua investeringen, subsidie, managementcapaciteit, personeel en de afname van giften en donaties,

Maatschappelijke ontwikkeling komt niet door toeval tot stand. Beleidskeuzes moeten de ontwikkelingsdoelen dienen die wij als samenleving voor ogen hebben. Vrijheden en ondernemersrisico hebben een plaats in onze ontwikkeling. Maar wij leven in een realiteit waarbij schaarse valuta, schaarse energie en een beperkte hoeveelheid aan kader, ingezet moeten worden om het land draaiende te houden. Sommige ontwikkelingen de laatste tijd roepen de vraag op of wij als volk die richting van ontwikkeling zouden moeten willen, ook als degenen van ons die de keuzes maken, volgens de wet de mogelijkheid daartoe hebben. CRYPTOMINING Een cryptofarm van een invloedrijke informatica-ondernemer heeft geruime tijd groei doorgemaakt, met allerlei voordeeltjes die niet voor de gewone burger binnen handbereik zijn. Wij zullen meteen vermelden dat het er alle schijn van heeft dat de nutsbedrijven inmiddels marktconforme tarieven hanteren. Naar verluidt heeft dit behoorlijk gesneden in de opbrengst van de cryptofarm, maar de uitbreiding gaat gestaag door. Zodanig, dat het passen en meten is voor de rest van de bevolking, hoeveel energie er overblijft nadat het bedrijf in kwestie de winstgevende activiteit van machines, die cryptocurrency bijschrijven in wallets in het buitenland, met een minimum aan personeel heeft voltooid. Surinaamse stroom, tegen Surinaamse tarieven, wordt ingezet op een manier die een minimum aan belastingopbrengsten en een minimum aan Surinaamse werkgelegenheid opbrengt voor het land. Natuurlijk is er een kortetermijnvoordeel voor het energiebedrijf, dat gegarandeerd is van omzet aan een grote abonnee, zonder de hoofdpijn die komt met dienstverlening en naar verluidt, zonder achter geld aan te hoeven rennen. Maar moet de rest van Suriname passen en meten, investeren in uitbreiding van energieproductie, voor de buitenlandse crypto ledger en bankrekeningen van een ondernemer, om verder en verder aan te spekken? Is het te veel gevraagd dat ondernemen en produceren in Suriname, aangepakt wordt op een manier die werk oplevert, productie stimuleert, ontwikkelingskansen biedt, waar loonbelastingen, BTW en inkomstenbelastingen direct en indirect van een productiekring aan verdieners uit voort kan komen? VALUTA AAN SUPERVOERTUIGEN Op de vrijdagavond en de zondagmiddag veranderen de hoofdwegen langs het uitgaanscentrum en naar de buitenplaatsen plotseling in scènes die aan de Franse rivièra of Miami Beach, niet buitensporig zouden zijn. Luxe voertuigen, regelmatig met trekhaken met even luxe vaartuigen, bestrijken de wegen waarlangs overdag marktverkopers aardvruchten uitstallen voor verkoop. Europese en Japanse super voertuigen, met bouwjaren van kinderen die nog gedoopt zouden moeten worden, met achter het stuur, figuren die niet de indruk wekken onder vermoeiende arbeid gebukt te gaan, rollen over het asfalt. Aan de polsen bungelen uurwerken waar Zwitserse vaklieden het zicht en gevoel in hun vingers aan hebben gesleten om te vervaardigen. De brede glimlach van collegialiteit tekent zich af op de gezichten van deze wereldspelers in onze meest winstgevende producten. Zij het nou het leeglepelen van onze grond, het kaalkappen van het regenwoud, het fijnstampen van cocapasta of het draaien van kleine wasjes en grote wasjes, door onze ‘cash economie’ van alles wat voortkomt uit die sectoren. Ondertussen moet er wel bijbetaald worden voor medicijnen, zijn we de schrik van kindersterfte nauwelijks te boven en kunnen zowel zorgpersoneel als politieambtenaren zich nauwelijks een dak boven het hoofd veroorloven, terwijl wij kampen met tekorten in de zorg en de veiligheid. Ongetwijfeld hebben de bestuurders van deze fijne machinerie de risico’s genomen die nodig zijn om erin rond te kunnen rijden. Maar het kunnen veroorloven, maakt het nog niet maatschappelijk verantwoord of wenselijk. De valuta beschikbaarheid, de vrachtcapaciteit, hadden ingezet kunnen worden voor medicijnen, voor watermeters of voor travo’s, zodat zorg en huisvesting menselijkerwijs op gang kwamen. Maar wij weten inmiddels dat dit soort gasten over lijken zullen gaan om hun rijkdom te behouden en verder uit te breiden. Zij zullen deze rijkdom laten zien en hebben lak aan autoriteiten. Aan de andere kant verwachten wij niets anders van deze figuren, want als een vicepresident zich precies zo gedraagt, dan moeten wij duidelijk weten in welke situatie het land terecht is gekomen. Niemand die zich afvraagt waar alle goud, geld en andere rijkdommen vandaan komen. Iedereen die degelijk wat zou kunnen doen, speelt struisvogelpolitiek en verspreidt de filmpjes alsof het de normaalste zaak is. Hoe ver zijn wij weggezakt? Waar zijn de instanties die vermogens controleren? Of moeten wij dat niet verwachten bij bepaalde figuren? Het is al geruime tijd zo, maar wij hadden tenminste gehoopt dat wij een beetje zouden trachten om het beter te doen en good governance te implementeren, zodat wij redelijk wat imagoschade kunnen herstellen als natie. Is dit te veel gevraagd in een samenleving waar wij tot op heden mensen met een strafblad toelaten in onze regering? Wanneer komt men tot het besef dat anarchie en straffeloosheid niet leiden tot goed bestuur en orde, maar een land alleen verder afzwakken. Het voorbeeld van Haïti is misschien een extreem voorbeeld, maar wel een heel duidelijke en extreme versie van hoe erg het allemaal kan worden.

Wie zijn de Surinaamse politici en misschien de toekomstige machthebbers, die de kat de bel durven aanbinden in de al decennialang slepende grenskwestie, meer bekend als Tigri, door naar het Internationaal Gerechtshof in Den Haag te stappen, om een eindoordeel van dit tribunaal te vernemen? Al vanaf 1969 bezet Guyana de Tigri Delta, gelegen tussen Boven-Corantijn, Acaraigebergte en de Coeroeni-Kutaririvier. Wie de geschiedenis niet kent, weet niet dat in 1969 Guyanese troepen, vallende onder de opperbevelhebber Forbes Burnham, gewapenderhand en al schietende op leden van onze Defensie Politie, de airstrip van de post Tigri overnamen.

President Santokhi en zijn goedpraters van Buitenlandse Zaken en van Financiën, keuren het excessieve reisgedrag van de eerste twee goed en verdedigen deze verkwisting van middelen, tijd en goodwill vurig. De wijze waarop is interessant. Men trekt nu vaak de vergelijking met de vorige regering. Niet alleen verdient deze regering voldoendes, omdat de vorige diepe onvoldoendes haalde.