Iedereen die dagelijks, wekelijks of maandelijks inkopen doet, is het opgevallen dat de prijzen van producten steeds enorm worden aangepast. De situatie is intussen zo erg, dat prijzen voor hetzelfde product verschillen van winkel tot winkel. Als een oplettende burger vraagt om rekenschap van de winkelier wordt er al heel gauw tegen hem gescholden. “Yu bai of yu poti baka”, zijn de uitlatingen waarmee deze alerte burgers geconfronteerd worden.
Of een uit de duim gezogen verhaal, dat door de aldoor stijgende koersen, de prijzen voor het product weer zijn aangepast. Aangepast met SRD5,- verhoging? Aangepast in overleg met welk bedrijf of overheidsinstantie dan ook?
Waarmee houdt de controle dienst van het ministerie van Handel, Industrie en Toerisme(HI&T) zich bezig? De winkeliers vinden zelf dat zij vrij zijn de prijzen zelf te bepalen en dat niemand hen daarvoor, op het matje kan roepen. Keerpunt weet nog, dat de president in het begin van zijn tweede zittingstermijn was gekomen met een lijst, waarop basisgoederen waren opgenomen, en die ook stukken goedkoper zouden zijn. Echter is er in werkelijkheid nu niets meer daarvan te merken. Het enige dat de klant tijdens het winkelen krijgt, is hoofdpijn.
Maar zoals de trotse NDP’ers en Boutisten beweren, is er nu duidelijk sprake van stabiliteit en is het ondankbaar volk (Surinamers) weer onnodig aan het klagen. Sterker nog, gaat het volgens hen om uit de duim gezogen verhalen en zijn wij van Keerpunt onrust en paniek aan het zaaien in de samenleving. Wij vragen ons af, waar deze zogeheten achterban zijn inkopen doet, of leven zij van de maandelijkse pakketten van hun ‘paarse trots”. De rest van de samenleving weigert om bedelaar te zijn en wil zelf in staat zijn door eigen verdiensten te winkelen en benodigde zaken aanschaffen. Per slot van rekening werken wij daarvoor toch?