De belangrijkste administratieve zaken met betrekking tot de verkiezingen zijn achter de rug. De registratie van de politieke partijen, de indiening van de kandidatenlijsten, het verstrekken van de oproepingskaarten is nog gaande en deze week nog heeft de loting ten aanzien van de positionering van de politieke partijen of combinaties op het stembiljet plaatsgevonden. Nu is het wachten op de dag van de verkiezingen zelf. Alles wordt door het ministerie van Binnenlandse Zaken tot in de puntjes geregeld. Nu is het full campaignen. Partijen en combinaties doen er alles aan om de gunst van het volk te winnen. Echter merken wij, dat de campagnevoering niet altijd zo sportief is als het wezen moet. Vooral de grootste regeringspartij, schijnt zeer onsportief te zijn wanneer mensen op social media er een andere mening op na houden. Wie tegen paars is, is niet goed en is geen Surinamer en noem maar op. Wij willen erop wijzen, dat mensen vrij zijn in hun keuze. En als men niet paars gezind is, dan worden ze ook voor van alles en nog wat uitgemaakt. Het zit de volgelingen van deze partij kennelijk dwars, dat niet iedereen massaal het beleid dat nu gevoerd wordt, ondersteunt. Mensen willen en zullen hun eigen keuze maken op 25 mei. Men is allang niet meer bang voor intimidatie, zoals dat in de jaren’80 het geval was. Toen moest je doen wat de machthebbers je opdroegen te doen. Je mocht geen afwijkende mening hebben. Men moest netjes in het gareel lopen en het militair gezag bepaalde alles.  De tijden zijn veranderd en niemand kan gedwongen worden een bepaald standpunt of politieke voorkeur hebben. Dit is kennelijk precies het probleem dat sommige ‘volgelingen’ hebben met andersdenkenden. En de andersdenkenden hebben het recht om hun eigen mening te hebben. Men heeft gezien dat het financiële plaatje van het bedrijf Suriname er zeer beroerd uitziet. Criminaliteit heeft hoogtij gevierd, vrienden en familieleden zijn benoemd in topposities. De staatskas is leeggeplunderd, de naschoolse opvang is eerder een lunchpauze voor de kinderen en leerkrachten dan waarvoor het eigenlijk bedoeld was. Het onderwijs is niet vernieuwd, beloften niet waargemaakt en zo kunnen wij het lijstje afgaan.  Deze mensen willen absoluut niet nog 5, terwijl de toekomst voor de komende generatie er niet rooskleurig uitziet.