Het betreft een wereldomvattende trend, die van de 20ste naar de 21ste eeuw blijkt te zijn overgewaaid: jonge mensen die reeds vroegtijdig  de school hebben verlaten en als drop-out, worden neergezet. Soms verlaten deze jongens en meisjes de schoolbanken vroegtijdig, omdat de huiselijke omstandigheden daar debet aan zijn. Gebroken gezinnen en weinig verdere ouderlijke begeleiding, kunnen ervoor zorgen, dat jongeren ontsporen en op het verkeerde pad belanden. Ook zeer verkeerde vriendenkringen kunnen jonge mensen tot laakbare handelingen en zelfs misdadigheid brengen. In een wereld waar zware criminelen jonge mensen de ogen uitsteken, door ze pracht en praal voor te houden en waar niet of nauwelijks sprake is geweest van arbeidsintensiviteit en eerlijkheid, is het dan ook niet vreemd, dat bepaalde jongeren die niet de juiste begeleiding hebben genoten, op prille jeugdige leeftijd in het criminele circuit belanden of ervoor kiezen, handelingen te plegen die snel geld opleveren. Gewelddadige gewapende roofovervallen op supermarkten, andere bedrijven en woningen, inbraak, straatroof etc., komen steeds vaker voor en laten de criminaliteitscijfers de lucht in schieten. Opvallend hierbij is ook dat het hierbij gaat om zeer jonge mannen en bij uitzonderingen maken ook jonge vrouwen op de achtergrond, deel uit van de rovende bendes. Wat momenteel ook duidelijk is, is dat bij de “modus operandi” van deze criminelen, het niet langer uitmaakt op welk tijdstip er wordt toegeslagen en dat men voertuigen, wel of niet gestolen, inzet om zich na het misdrijf snel te kunnen verplaatsen. Klaplopers die niet wensen te werken, maar wel snel aan heel veel geld wensen te komen, om zo hun luxe leventje voort te kunnen zetten. Deze lui hebben niet zelden ook grote contacten met anderen uit de onderwereld, die zich hebben verrijkt met activiteiten binnen de grensoverschrijdende misdaad. Het zich blind staren op de rijkdom van zware drugscriminelen, brengt ze ook vaak snel over de drempel om ook deel te willen zijn van deze vorm van criminaliteit. Making Easy and fast money, een fenomeen dat we wereldwijd hebben kunnen waarnemen, en dat zeer nadrukkelijk in landen die gebukt gaan onder zware economische neergang, zoals we die momenteel ook in ons land meemaken. We zijn ervan overtuigd dat zolang we in een economische depressie zitten, de roofovervallen en de meergenoemde vormen van criminaliteit niet zullen afnemen en de angst bij de rest van de bevolking en in het bijzonder bij de ‘haves’, sterk zal toenemen. Het is reeds bewezen, dat deze lui die willen gaan voor “easy money” door de toepassing van misdadig handelen, een  bepaald patroon volgen en door verkenning en informatie-inwinning, vrij nauwkeurig  weten wie, het volgende slachtoffer zou kunnen of moeten zijn.  Dat bepaalde mensen en vooral ondernemers uit de middenklasse en daarboven zich momenteel bewapenen om have en goed te beschermen, is meer dan begrijpelijk. Dat de nationale veiligheid ernstig te wensen overlaat, is elke week weer duidelijk en ook is het verwachtbaar dat burgers tal van maatregelen wensen te treffen om zich toch nog enigszins beschermd te gevoelen. Dat het zeer slecht gesteld is met de nationale veiligheid en de overheid al zeker langer dan 10 jaar niet in staat blijkt te zijn die te waarborgen, wordt wekelijks bewezen. Suriname wekt steeds meer de indruk een ‘vrolijke’ schiettent te zijn geworden, waarbij de doorsnee burger op zichzelf schijnt te zijn aangewezen en waarbij rovende bendes naar hartenlust tekeer kunnen gaan, en daar dient snel verandering in gebracht te worden, willen we niet te maken krijgen met Haïtiaanse toestanden.