Er wordt al enige tijd gesproken over reshuffling binnen de huidige coalitie. Volgens reeds uitgelekte informatie, moeten verschillende ministers het veld ruimen. Zowel uit VHP als ABOP, zullen ministers en andere hooggeplaatsten binnen de publieke sector, plaats moeten maken, omdat hun verrichtingen niet naar tevredenheid van de leiders in de coalitie zijn. Teleurstellende resultaten die deels te maken zouden hebben met incompetentie, zijn genoeg reden om ministers, directeuren en andere leidinggevenden op de schopstoel te plaatsen. Maar wie moeten nu weer verdwijnen om  betere prestaties aan de samenleving te kunnen tonen? De leider van ABOP weet volgens zijn eigen zeggen, precies wie moet verdwijnen. Jubithana als minister van Transport, heeft niet gewacht op zijn congé en heeft ruim een week geleden al aangegeven, zijn portefeuille ter beschikking te stellen. De reden voor zijn vroegtijdige vertrek zullen we misschien nog vernemen. In ieder geval heeft ABOP-voorzitter Brunswijk gezegd, geen ruzie met minister Jubithana te hebben. Maar binnen ABOP weet Brunswijk nu reeds wie kan ‘’oprotten’’ in het belang van indrukwekkender bestuur. Brunswijk stelde de afgelopen week dat hij over de mutaties binnen het kabinet, al overleg heeft gehad met het staatshoofd, maar dat deze hem gevraagd had om wat meer respijt, omdat men binnen de VHP nog bezig was. Keerpunt durft glashard te stellen, dat de politieke verhoudingen binnen partijen als ABOP en de NDP, anders liggen dan bij bijvoorbeeld de VHP. ABOP is Brunswijk en Brunswijk is ABOP. Dat wil zeggen, dat de man alleenheerser is binnen de partij, misschien zouden we hem nu reeds koning van deze politieke organisatie kunnen noemen en niemand heeft daar qua de besluitvorming iets in de melk te brokkelen. Zijn wil is wet en hij bepaalt. Bij de NDP is het ook niet anders, daar is de bejaarde autocraat Bouterse nog steeds de baas en is ook aan de Benjaminstraat, zijn wil wet. Bouterse is de NDP en de NDP is Bouterse. Daarom zal hij het voorzitterschap niet opgeven. Als Bouterse de partij komt te ontvallen, zal daar een ware paleisrevolutie volgen, die voor grote turbulentie binnen deze paarse organisatie zal zorgen. Dat de VHP nog niet zover is met het aanwijzen van de personen die voor reshuffling in aanmerking komen, heeft met stromingen binnen de oranje partij te maken. Daar spelen zaken waar de buitenstaander maar nauwelijks notie van heeft. De invloed van geestelijke organisaties, partijprominenten uit bepaalde invloedrijke families, kapitaalkrachtigen die als grote sponsoren van de partijkas mogen worden gezien en ook zware invloed hebben, kunnen bepalen wie wel of niet moeten vertrekken. In 1996 heeft de VHP een zware dreun gehad, toen bepaalde invloedrijken en kapitaalkrachtigen de partij verlieten en Jagernath Lachmon misschien wel de grootste teleurstelling uit zijn politieke carrière bezorgden. We willen dan niet eens meer praten over de affaire George Hindorie, die speelde voor de staatkundige onafhankelijkheid van ons land. Chandrikapersad Santokhi is voorzitter van de partij, maar zit daar wel bij de gratie van de facties binnen de partij en kan niet eigendunkelijk een minister wegsturen zonder consensus binnen bepaalde zeer invloedrijken in de VHP. Er zijn daarenboven lieden binnen de VHP die voortdurend op de loer liggen en maar al te graag de poten onder zijn stoel willen wegzagen. Zo trachten figuren uit de informele sector via zeker één wetgever, al tijden hun invloed binnen de partij te verruimen en zien Santokhi als een sta-in-de-weg. De druk die de huidige voorzitter ervaart van lieden die vinden dat hun zaken en belangen meer aandacht dienen te krijgen, dient nimmer onderschat te worden. Het gaat er binnen anders aan toe dan bij dictatoriaal ingestelde politieke orga’s als de NDP en ABOP, en juist daarom laten reshufflings binnen de VHP-structuur langer op zich wachten. Het ‘friends en family’ beleid is daar voornamelijk op gestoeld. Invloedrijken stoten hun kandidaten naar voren en dan hoeft de competentie niet eens zo belangrijk te zijn. Het zal Keerpunt niet verwonderen als de aangekondigde reshuffeling van VHP-ministers en andere hooggeplaatsten gelieerd aan deze partij, nog weken op zich zal laten wachten.