In Suriname zullen we wederom de Onafhankelijkheidsdag vieren zoals gebruikelijk. Intussen is bekend dat SRD 4,2 miljoen voor die viering is vrijgemaakt. Dit terwijl het volk nauwelijks te eten heeft, de korpsen niet adequaat gekleed kunnen worden en de schulden veelal niet betaald worden. Je vraagt je af wat de reden is om te feesten, want per slot van rekening, heeft de onafhankelijkheid het land niets anders dan achteruitgang opgeleverd. Tegenwoordig is de sociale situatie zo erg, dat een eens exporterend land, is teruggevallen tot een importland. Waar zijn al de grote bedrijven die Nederland eens voor ons achterliet, en waar we als land rijk van hadden kunnen moeten worden. Het is duidelijk dat corruptie dit land tot de grond heeft afgebroken en dat misdadige politiekvoering het naar zijn graf drijft. Waarvoor de onafhankelijkheid vieren, als staatsburgers met hun salaris niet de vijfde van een nieuwe maand kunnen passeren. Wanneer artsen die lang gestudeerd hebben, klagen over hun inkomen en waar griffiers op straat moeten komen voor hun rechten. Feesten we, omdat afgestudeerden geen toekomst hebben in dit land? Of feesten we, omdat politieke leiders een loopje kunnen nemen met het volk en de gemeenschap voor dom uitmaken? In ieder geval zien heel veel burgers het nut van feesten niet in en kon het geld worden besteed aan het helpen van degenen die niet eens meer in staat zijn driemaal per dag voedsel op tafel te zetten.
Het ergste in dezen is dat ondanks de situatie, regeringsleiders zwijgen als het graf. Protesten tegen het beleid blijken ook niet meer te helpen. In ieder geval is het feesten voor ons verdriet.