De afgelopen week struikelden we over een bericht gepubliceerd in een lokale krant, dat de vele honderden Haïtianen die in de afgelopen maanden in het geniep door de SLM naar Suriname werden vervoerd en waar zeker één ministerie goed van op de hoogte was, naar Suriname kwamen om ingezet te worden in landbouwprojecten. We moesten er eigenlijk wel om schaterlachen, omdat we in geen tijden zo een belachelijk verhaal hadden gehoord. Ten eerste heeft die meneer die achter deze stiekeme vluchten zit, gesteld dat hij de mensen heeft geholpen, omdat ze een beter leven wensen te hebben dan op Haïti en dat hij nadat de mensen hier waren gearriveerd, niet precies meer wist waar ze waren beland. Nu vertelt een jurist plotsklaps dat de mensen hier zijn beland voor landbouwdoeleinden. Waar de projecten zijn waar de mensen zouden moeten gaan werken, werd niet meegedeeld. Ook is het niet duidelijk of de overheid al terreinen ter beschikking had gesteld ten behoeve van deze stroom Haïtianen. We nemen niet aan dat deze mensen een stuk totaal zwaar bebost woud werd aangeboden, alwaar ze hun geluk zouden moeten gaan beproeven. Het moet voor een ieder duidelijk zijn dat de mensenhandelaar en mensensmokkelaar naar een uitweg zoekt om zijn zwendelpraktijken goed te praten. Wij weten al jaren, maanden en weken, dat Haïtianen Suriname als een springplank kiezen om via Zanderij verder te reizen naar Albina en dat daar handlangers staan te wachten om ze op illegale wijze de Franse oever te doen bereiken. Er wordt grif geld gevraagd en verdiend aan deze mensensmokkelpraktijken en de mensen uit Haïti worden doodgewoon uitgebuit door een stel ‘sharks’ uit hun eigen land en figuren in ons land. Er worden honderdduizenden dollars verdiend met deze mensensmokkel en het heeft geen moer te maken met landbouwprojecten of daaraan gekoppelde doeleinden. De mensen hun doel is altijd geweest in Frans-Guyana te komen zodat als ze eenmaal asiel is verleend, ze kunnen meeprofiteren van alle Franse sociale voorzieningen. Onze regering moet er naar de mening van Keerpunt, voor oppassen dat ze niet meegesleurd wordt in een aanzienlijk netwerk van criminelen dat internationale contacten heeft. Suriname heeft in de laatste jaren niet bepaald een goede naam gekregen en we moeten juist proberen de naam van voorheen terug te krijgen. Wij van Keerpunt, zijn moe van de berichten over drugssmokkel, goudsmokkel, houtdiefstal, witwaspraktijken, megacorruptie binnen het overheidsapparaat, gebrandmerkt worden als wanbetalers bij uitstek, en nu daarenboven betrokkenheid bij de mensensmokkel en dat ook nog met medeweten van een malafide deel uit deze regering. Ook staan wij al geruime tijd te kijk voor de kaalkapwerkzaamheden van met name Chinezen in ons tropisch oerwoud. Hoeveel moet onze naam nog te grabbel worden gegooid? Het is de hoogste tijd dat we de misdaad in deze samenleving hard gaan aanpakken en vooral voorkomen dat die zich onverwijderbaar nestelt binnen het overheidsapparaat. Er worden zeker verwoede pogingen ondernomen door criminelen binnen het overheidsapparaat binnen te dringen en wel op cruciale posten. Als dat gebeurt, is Suriname echt wel verloren en komt te behoren in de groep van failed states. Waar de regering Santokhi zeer alert bij moet blijven, is dat malafiden binnen deze samenleving die zeer vermogend zijn geworden door hun grensoverschrijdende activiteiten, niet de kans krijgen over haar rug hun informele middelen te witten. Daar worden nu reeds pogingen toe ondernomen door grote projecten via stromannen te willen financieren. Bij deze acties worden mediacampagnes opgezet met als doel de zaak ‘netjes’ te doen lijken. Maar het addertje onder het gras is zeer giftig en dodelijk voor de regering en de gehele natie. De naam van dit land moet zuivering ondergaan en niet verdere besmeuring, dat moet goed tot de huidige machthebbers doordringen.