GAAN WE RICHTING VENEZUELA?

foto: Louis Alfaisie

Marla Dukharan, econoom gespecialiseerd in zaken het Caribisch gebied regarderende en chief economist van het fintech bedrijf Bitt Inc., heeft de ontwikkelingen die plaatsvinden in Suriname, beschreven in een column. Zij heeft de beleidskeuzes van Suriname op een rij gezet en die hebben geleid tot de huidige chronische aandoeningen van ons land en volgens haar analyse, zijn ze vergelijkbaar met die van Venezuela. De econoom haalde in haar uiteenzetting aan, dat de staatsschuld van Suriname steeds verder stijgt, de geldhoeveelheid in SRDneemt toe, de Surinaamse dollar is overgewaardeerd, de zwarte markt voor valutatransacties floreert en de deviezenreserves slinken met de dag. Deze feiten komen overeen met die van Venezuela. Uit de snelle groei van de geldhoeveelheid bij toenemende begrotingstekorten, blijkt dat de Centrale Bank van Suriname, de overheid financiert.
De Verenigde Staten van Amerika treffen naar verluidt sinds vorig jaar sancties tegen landen die de regering van Nicolás Maduro steunen. De Amerikaanse ambassade te Paramaribo, heeft ook aan Suriname het verzoek gedaan geen zaken meer met Maduro te doen, maar met interim-president Juan Guiadó. Tot op heden, heeft de regering Bouterse geen concreet antwoord gegeven ten aanzien van dit verzoek. Venezuela staat bekend om zijn enorme olievoorraden en toch pinaart het Venezolaanse volk vreselijk door het zogeheten socialistische staatsbestel van Maduro. De Verenigde Naties hebben hun bezorgdheid geuit over de humanitaire situatie in het land. Het minimumloon is nog maar 7 dollar per maand (iets meer dan 6 euro), ondervoeding is er alom en maandelijks sterven honderden Venezolanen door gebrek aan medicijnen en andere medische voorzieningen. In 2018 won Maduro de verkiezingen met 5,8 miljoen stemmen, twee derde van het totaal. De opkomst bij deze verkiezingen bedroeg toen slechts 46 procent, mede door een boycot van de oppositie. Een soortgelijke situatie zien wij ook in ons land. Ook zien wij parallellen tussen de regering Bouterse en die van Maduro. Oordeel zelf maar: 1. De oppositie in Venezuela kreeg niet de mogelijkheid op dezelfde manier campagne te voeren als Maduro. 2. Analytici hebben verklaard, dat ambtenaren onder druk werden gezet om op Maduro te stemmen en dat het bemachtigen van voedselbonnen gekoppeld werd aan ‘nieuwe identificatiebewijzen’ die vereist waren om te kunnen stemmen. 3. Bij stembureaus stonden medewerkers van Maduro die probeerden stemmen te kopen. 4. Maduro geeft het buitenland zoals de meeste in isolement geraakte dictators, de schuld van de economische misère in zijn land. 5. De oppositie in Venezuela is verdeeld. 6. Maduro en zo ook Bouterse, verdelen continu pakketten onder het volk, met als doel hun stem te winnen bij de verkiezingen. Klinkt allemaal bekend of niet? Ter voorkoming dat de economie helemaal in elkaar stort, is de regering van Maduro overgegaan tot de verkoop van goud na de dalende olieproductie als gevolg van de toenemende sancties vanuit andere landen. In het geval van Suriname, is de goudreserve van de Centrale Bank van Suriname, CBvS, nu het bezit van de lokale banken, aangezien die een gat moesten dichten, dat is ontstaan door het geplunder van hun vreemde valuta kasreserve. De CBvS heeft dus geen eigen goudreserve meer, aangezien de kasreserve is gebruikt voor betalingen van babyvoeding, basisgoederen en de olierekening. Dit valt allemaal samen met de komende verkiezingen en het structureel begrotingstekort dat de afgelopen jaren steeds weer wordt gepresenteerd. Een begrotingsdiscipline is waarschijnlijk geen prioriteit voor deze regering, vandaar dat de geldpersen weer zijn aangezet. Onze recente geschiedenis laat zien dat een USD-koers ten opzichte van de SRD op de zwarte markt die 20 procent boven de officiële wisselkoers ligt, leidt tot een devaluatie en pas na de verkiezingen leidt tot hoge inflatie. De bruto staatsschuld van Suriname nam in september 2019 met USD 160,3 miljoen toe ten opzichte van een jaar ervoor, omdat de schuld aan China in het eerste halfjaar van 2019 met 10 procent steeg.
Niet verwonderlijk, omdat China de grootste geldschieter van Suriname is, goed voor 86 procent van de staatsschuld, net als Venezuela. De Nationale Assemblee heeft in november 2019 ingestemd met de verhoging van de staatsschuld naar 95 procent van het bruto binnenlands product, bbp. Fitch Ratings schatte dat de staatsschuld in september 2019 al 78 procent van het bbp had bereikt. Afgezien van de verdubbeling van de geldhoeveelheid in ongeveer een jaar om de overheidsuitgaven te financieren, wijzen recente berichten op schokkende gebeurtenissen bij de Centrale Bank, met grotendeels medeplichtige en derhalve nalatige algemene banken, waarin de overheid belangen heeft. Al deze ontwikkelingen duiden erop, dat Suriname op een Venezuela-achtig pad is beland van niet-transparant en breed macro-economisch wanbeleid en achteruitgang, ondersteund door het falen van zijn instellingen.

More
articles