De Huurwet Woonruimte 2018, is gisteren in het parlement behandeld. Initiatiefnemer Jennifer Geerlings-Simons, zei dat de huurwet niet tot doel heeft het huisvestingsvraagstuk op te lossen. Daarvoor moet er een speciaal huisvestingsprogramma komen. Geerlings-Simons gaf aan dat het armoedevraagstuk niet met het huisvestingsvraagstuk verward moet worden. Er moet volgens haar rekening gehouden worden met twee zaken, namelijk dat bij het huisvestingsvraagstuk mensen met een redelijk of laag inkomen moeite hebben om in een eigen woning te voorzien. Daarnaast is het armoedevraagstuk volgens haar niet met het huisvestingsbeleid op te lossen.
Diana Pokie (ABOP) zei bij de behandeling van de wet, dat de woonhuursector verziekt lijkt te zijn. ‘’Verhuurders proberen via het verhuren van woonruimtes het hoofd boven water te houden’’, zei Pokie. Ook is voor veel gezinnen, het zoeken naar een woning die groot genoeg, maar toch betaalbaar is, volgens Pokie zoeken naar een speld in een hooiberg. Verhuurders overvragen de huurders, omdat ze hun positie veilig willen stellen en ook om hun investering terug te verdienen.
Daarnaast is er een groep verhuurder die misbruik maakt van de nood van huurders door het maken van een wurgcontract. Pokie wilde weten als de situatie van de huurders zal veranderen na de aanname van de wet. Patricia Etnel (NPS), gaf aan dat de rol van de huurcommissie een wenselijkheid is, maar dat de commissie in de praktijk, de zaken niet zal kunnen realiseren. De particulieren bouwen volgens haar niet om de burgers tegemoet te komen. Als de overheid op de markt gaat, moet zij dan een bouwsubsidie geven. “Als je a eist, moet je b teruggeven. Bepaalde zaken zijn niet realiseerbaar. We gaan alleen met vragen en problemen van de huurders zitten. De regering en het parlement zouden zich moeten buigen over betaalbare huizen”, stelde Etnel. Na de eerste behandeling van de wet hebben de initiatiefnemers besloten, het dwingend advies van de huurcommissie over huurprijzen te schrappen. De commissie heeft als voornaamste taak als intermediair op te treden. Daarnaast zal de commissie ook voorbeeldcontracten op kunnen stellen om het vertrouwen tussen huurders en verhuurders te waarborgen. Ook kan de commissie bij bijvoorbeeld ontruiming, nagaan als de verhuurder conform de wet heeft handelt. Het voorstel van leden om bij ontruiming naar de rechter te stappen is niet meegenomen, omdat men niet ervan overtuigd is dat de afhandeling via de rechterlijke macht, vlotter zal gaan. “Bovendien zitten zij nu ook nog opgescheept met heel wat werk”, sprak Geerlings-Simons.
Initiatiefnemer Jennifer Geerlings-Simons, geeft aan dat de huurbeschermingswet in leven werd geroepen doordat er een schaarste aan woningen heerste. In deze wet werd de huurder maximaal beschermd. Dit hield in dat de huurder pas uit het huis gezet kon worden als de huur niet betaald werd of als de verhuurder kon aantonen dat hij het huis voor zichzelf nodig heeft. Deze wet is na 70 jaar nooit gewijzigd, terwijl de tijden en omstandigheden nu anders zijn. De schaarste aan woonruimten werd volgens Geerlings-Simons gecreëerd doordat er vrijwel niet gebouwd is in de afgelopen jaren, waardoor huisvesting het grootste probleem van Suriname is geworden. Met deze wet wordt geprobeerd zowel de huurder als verhuurder zekerheid en duidelijkheid te geven.

door Priscilla Kia