VHP-parlementariër Mahinder Jogi, heeft in een interview met onze krant gezegd, dat de voormalige president Ronald Venetiaan, gelijk had toen hij in het parlement zei dat Amzad Abdoel, een gecertificeerde analfabeet is. Jogi zegt dat indien Abdoel de schoolbanken niet had bezocht, hij nog begrip zou kunnen opbrengen voor de manier waarop Abdoel in discussie gaat met de VES. “Maar hij heeft de schoolbanken wél bezocht en ook nog economie gestudeerd”, aldus Jogi. Hij kan zich daarom niet voorstellen dat de NDP-fractieleider, ondanks de kritiek van de economen en andere groeperingen, bij zijn standpunt blijft. Helaas is er vanaf de tijd van Venetiaan niets veranderd, want Abdoel heeft telkenmale geprobeerd leugens te verkopen aan het volk. We denken dan terug aan het moment voor de verkiezingen van 2015, toen zei Abdoel, dat er geen devaluatie zou komen. Een toentertijd zeer gewaagde uitspraak, omdat economen al van te voren hadden gewaarschuwd voor een devaluatie van onze munt. Twee maanden na de verkiezingen devalueerde ons geld en sloegen de wisselkoersen op hol. Vorige week deed Abdoel weer een uitspraak door Suriname te vergelijken met Japan. Deze vergelijking maakte hij ten aanzien van alle kritiek die hij te verwerken kreeg na het initiatiefvoorstel dat hij had ingediend aan het parlement om de strafbepaling in de Wet op de Staatsschuld te schrappen, die geldt bij overschrijding van het leningenplafond. Vervolgens probeerde hij zijn standpunt te verdedigen tegenover De Ware Tijd, door te stellen: “Met een staatsschuld van ruim SRD 20, 4 miljard, ongeveer 87 procent van het bruto binnenlands product, zit Suriname in vergelijking met andere landen in de regio, nog steeds redelijk goed, want zelfs Japan heeft een hogere schuldratio van meer dan 200 procent in relatie tot het bruto binnenlands product.’’ Deze vergelijking werd door Peter M. Wolff, deskundige van de politieke partij Strei!, gelijk gepareerd met een ingezonden artikel, waarbij hij aangaf, dat als sec naar de economische cijfers van Japan wordt gekeken, een schuldratio van 234 procent zonder onderlegd te zijn met verdere onderbouwing, inderdaad zorgwekkend genoemd zou kunnen worden. Wolff stelde alle feiten op een rij voor Abdoel, zodat zijn vergelijking gelijk mank ging, want bij Japan speelt het volgende:
– Japan heeft een schuld in de eigen munt, de Japanse Yen, die net als de US dollar, euro en het Britse pond internationaal hoog staat aangeschreven. De regering kan zelf besluiten of het geld bijdrukt of niet om inflatie gecontroleerd te bespelen.
– De materiële bezittingen (financiële activa) van Japan bedragen ongeveer 84 procent van het bbp.
– De Japanse Centrale Bank bezit de meeste Japanse overheidsobligaties (circa 90 procent van het bbp) en keert al het geld dat het van de Japanse overheid als interest op die obligaties ontvangt, weer als dividend uit aan deze zelfde Japanse overheid.
Als de materiële bezittingen van de Japanse overheid en de schulden die de Japanse overheid en bevolking aan zichzelf schuldig zijn worden afgetrokken, bedraagt de netto staatsschuld van Japan maar 60 procent van het bbp. De Japanse staatsschuldratio zal voorlopig ook niet meer stijgen vanwege lage economische groeicijfers en lage inflatiecijfers, afgezet tegen ongeveer vergelijkbare hoge staatsobligatieopbrengsten in procenten.
In principe heeft Japan een schuld aan zichzelf en haar bevolking en niet aan het buitenland. Overigens, Japanners staan bekend als heel spaarzaam en dat legt geen zware druk op de overheid om haar verplichtingen in versneld tempo naar het volk toe na te komen.
De situatie in Japan kan vanwege zwaarwegende redenen nooit met die van Suriname vergeleken worden. Suriname moet zich absoluut niet met grote industriële landen vergelijken. Dat is misleidend en is geen valide en betrouwbare basis om een beslissing op regeringsniveau te nemen.
De situatie van Suriname is in tegenstelling tot deze landen heel erg zorgelijk, omdat al deze landen een gevarieerde economie hebben en vaak ook een hoge productie- of hoog draaiende toerismesector. Een vergelijking maken met deze landen is appels met peren vergelijken.
De weerspiegeling van de Surinaamse economie wordt weergegeven in de kredietwaardering van Fitch en die is vooralsnog B- met een negatieve voorspelling, aldus Wolff.