De Surinaamse autoriteiten zijn nauwelijks in staat om de illegale visserij te bedwingen. Er is een schrijnend tekort aan functionarissen die de controle zouden moeten uitvoeren. Bijna 25% van de Surinaamse visserij kan als illegaal worden bestempeld. René Lieveld, onderdirecteur van Visserij op het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), zegt dat de controle op illegale visserij veel te wensen over laat. Hij wijst erop dat uit onderzoek is gebleken dat de overheid niet genoeg inspecteurs heeft. Lieveld sprak vanmorgen op een workshop over ‘Modernisering van de visserijwetgeving in Suriname’, georganiseerd door LVV in samenwerking met de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO).

De Visserij-onderdirecteur zegt dat de Surinaamse Kustwacht wel een bijdrage levert aan de controle voor de kust, maar dat de dienst niet optimaal kan fungeren. Ook de marine van het Nationaal Leger is beschikbaar om een oogje in het zeil te houden, maar die beschikt niet over boten.

De pijnpunten met betrekking tot de controle, kwamen naar voren bij de behandeling van het agendapunt `Introductie van het internationaal plan voor preventie, het tegengaan en het beëindigen van illegale gerapporteerde en ongereguleerde visserij’.

Lieveld vindt dat de overheid er alles aan moet doen om het toezicht en de surveillance naar een hoger niveau te tillen: “Als we in staat zijn om dit te doen, zal dat de illegale visserij terugdringen.” 25% van de totale visserij kan geplaatst worden onder de noemer `illegaal vissen’. Het gaat onder andere om Guyanezen, Venezolanen en Surinamers die in de Franse wateren overgaan tot illegaal vissen.

Het doel van deze workshop is om belanghebbenden in de visserijsector in de gelegenheid te stellen om aspecten gerelateerd aan visserij met elkaar te delen die van belang zijn voor de visserijwetsherziening. Tachtig belanghebbenden van onder andere de overheid, milieuorganisaties, visverwerkingsbedrijven en coöperaties, hebben hieraan deelgenomen. De Zeevisserijwet van 1980 en de Visstand Beschermingswet van 1961 bieden onvoldoende mogelijkheden aan de huidige visserijsector om te groeien. Daarnaast bieden de wetten ook onvoldoende mogelijkheden voor het duurzaam beheer van de visbestanden in de Exclusieve Economische Zone (EEZ) van Suriname. Het is verder duidelijk dat de huidige wetgeving de belanghebbenden in de visserij niet de mogelijkheden biedt voor effectieve deelname in de besluitvorming met betrekking tot de sector, zoals in de ecosysteembenadering voor de visserij, Ecosystem Approach to Fisheries (EAF), wordt gepromoot. Om op wereld niveau te kunnen participeren in de visserij, is het belangrijk om verschillende overeenkomsten te incorporeren in de nationale wetgeving, zoals Compliance Agreement, Fish Stock Agreement en Port State Measure Agreement.

door Ivan Summerville