Het is toch heel ongebruikelijk en voor de bonafide financiële instellingen c.q. banken in dit land toch absoluut onacceptabel, dat de overheid cambio’s in positie brengt om vreemde valuta buiten hun om te gaan verhandelen en dan ook nog voor een hogere dan door de Centrale Bank van Suriname vastgestelde wisselkoersen. Cambio’s die over veel vreemde valuta kunnen beschikken worden thans door de Centrale Bank naar voren geschoven om in een kongsi met de Surinaamse PostSpaarbank, SPSB valuta aan importeurs en andere ondernemers te verstrekken. De Centrale Bank van Suriname die thans niet langer over een solide deviezenvoorraad kan beschikken, maakt tal van bokkensprongen om het deviezenvraagstuk op te lossen en de op hol geslagen valutakoersen zo goed mogelijk onder controle te krijgen. Het is geen geheim, dat de vraag naar dollars en euro’s thans vele malen hoger ligt dan het aanbod waardoor de wisselkoersen blijven stijgen. Dat maakt dan ook dat de prijzen in het gehele land de pand uit rijzen. Bij de grote handelsbanken die altijd de valutastromen hebben geleid en begeleid, wekt de constructie van de Centrale Bank met cambio’s en de SPSB grote bevreemding. Zulks heeft vooral te maken met het feit dat de cambio’s niet kunnen verklaren waar de vele miljoenen aan dollars en euro’s vandaan komen. Dat zou binnen de kongsi van cambio’s en de SPSB worden afgedaan als ‘’ons geheim’’. En dat is nou precies hoe het in de internationale geldwereld en het geldverkeer niet werkt. Daar wenst men zoveel mogelijk transparantie te hebben. En juist daar ontbreekt het bij de samenwerking tussen de cambio’s en de SPSB het ten enen male aan. De grote deviezenbanken die sinds mensenheugenis betrokken zijn bij het deviezenverkeer, kunnen op geen enkele wijze verwant geraken met financiële transacties die alles behalve overzichtelijk zijn. Er is niet voor niemendal een Meldpunt voor Oneigenlijke Transacties, M.O.T. waar de grote deviezenbanken zich aan dienen te houden. Deze banken willen zich dan ook op geen enkele wijze branden aan zaken waar een zeer smerig luchtje aan lijkt te hangen. Zolang het niet duidelijk is waar de cambio dollars en euro’s vandaan komen, zullen de grote banken ook niet meewerken aan overmakingen van cliënten die goederen in het buitenland wensen te bestellen. De handelsbanken die regelmatig met het openen van met name kredietbrieven te maken hebben, weten wat ze te wachten staat als ze eenmaal in de verdachtenhoek worden geplaatst als zijnde instellingen die medewerking verlenen aan witwassers. Nu reeds bestaat het risico dat grote banken in het Caribisch gebied op de zwarte lijst worden geplaatst en andere banken in met name Amerika en West-Europa, geen zaken meer met ze willen doen. Suriname dreigt ook op een zwarte lijst te belanden als we niet tijdig ons huiswerk doen en stringente maatregelen nemen tegen witwaspraktijken. Guyana zou volgens meldingen al op een zwarte lijst zijn geplaatst en als land de grootste moeite hebben om geld naar het buitenland over te maken. Het is dan ook volkomen begrijpelijk dat de valutabanken die al decennialang het volste vertrouwen hebben van het bedrijfsleven en het buitenland, zich niet willen lenen voor allerlei fromu constructies bij valutatransacties en overmakingen. Wat men vooral niet uit het oog dient te verliezen, is dat het buitenland ons voortdurend in de gaten houdt en geen moment zal aarzelen ons in een isolement te plaatsen als bewezen is dat Suriname op grote schaal smerig verdiend geld witwast of de mogelijkheid daartoe biedt.
