De stroomtarieven worden per direct verhoogd. Zonder een kans op budgetteren, aanpassen of besparen, is in de eerste week van maart een deel van de ministers en EBS-functionarissen op een persconferentie verschenen, met de boodschap dat een begrotingsitem van ongeveer één achtste deel van haar uitgaven, rechtstreeks door het volk zelf opgehoest mag worden.
Met de volkswijsheid van omwenteling en onrust in februari, de SLM-staking die via de gewillige rechtbank de kop ingedrukt is en de koersdaling van twee weken, de vrijheid van protest, het stakingsrecht en vrijheid van meningsuiting op een dieptepunt, dat het sinds de jaren ‘80 niet bereikt heeft, voelt de regering zich gesterkt om de harde voorwaarde van het IMF genadeloos door te drukken.
Terwijl u dit leest, verbruikt u nu al stroom, waarvan u vooraf het tarief niet kende, want de verhogingen zijn al ingegaan.
En een matiging zoals in 2017 onder druk van toenmalige oppositieleiders, die nu tot deze verhogingen besloten hebben, zal moeilijk af te dwingen zijn. De regering, de coalitiepartijen en het Openbaar Ministerie hebben iedere slagvaardigheid ontnomen door:
– de kopstukken uit het activisme functies of winstgevende opdrachten aan te bieden (plata);
– bestaanszekerheid te ontnemen door te schorsen, te ontslaan, vergunningen te weigeren, eeuwenoude lijken uit stoffige kasten te toveren (plomo);
– opgeklopte strafeisen in te stellen, met het opportunisme van verontwaardiging dat leefde rondom uit de hand gelopen straatacties;
– de discussie te verschuiven van de inhoud van een sociaal beleid, waarin de werkende klasse, ontwaardend geld aan verhoogde kosten moet besteden, terwijl machthebbers zichzelf verder en verder verrijken en belonen, naar de persoon van de activist, de man of vrouw op de barricade, hun persoonlijk leven, hun persoonlijke tekortkomingen, hun persoonlijke omstandigheden;
– het vakwezen op te splitsen, gelegenheden tot bijscholing en vernieuwing te ontnemen, te misbruiken voor eigen politieke doeleinden, te verstikken binnen een rechterlijke macht, waar de vakbondskas nooit gelijke tred gaat kunnen houden met de staatskas.
Iedere verhoging van de energietarieven is een schandvlek, economisch machtsmisbruik en een belediging aan de intelligentie van de afhankelijke gebruikers, omdat:
– EBS, geheel in strijd met de wet, geen jaarrekening heeft geproduceerd in enig jaar dat met ‘twintig’ start;
– ondanks bevindingen van onregelmatigheden en mogelijke strafbare feiten, de verantwoordelijken nog steeds op basis van nepotisme en corruptie, zitting blijven nemen in de bedrijfsleiding van EBS;
– de Energie Autoriteit Suriname, die controle en toezicht tot taak heeft, van de regering de middelen niet krijgt om op de rechten van de consument en een effectief mededingingsbeleid toe te zien, zodat concurrentie en tariefverlagingen, binnen bereik van de burger komen;
– deskundigen hebben berekend dat zonder corruptie, inefficiënt beleid, maar met goede technische keuzes voor wat betreft duurzaamheid en de juiste apparatuur, productie tegen een lagere prijs dan de opgegeven kostprijs, mogelijk moet zijn;
– de autoriteiten onregelmatigheden hebben geconstateerd bij aanbestedingen en hoewel niet besloten is tot een strafonderzoek, ook geen eigen doorlichting van regeringswege heeft plaatsgehad, waardoor tientallen miljoenen discutabel besteed of verdwenen, in de doofpot of onder de zandhoop belanden.
De belofte dat dit de laatste pijnlijke maatregel zou zijn, is vals. Niet omdat het IMF-lijstje zou zijn afgewerkt. Maar om de simpele reden, dat vanuit de regeringspartijen een machtscultuur ontwikkeld is, waarbij instrumenten die bedoeld zijn voor de veiligheid en bescherming van de burger, worden ingezet voor het ontnemen van de vrijheid van de burger.
De grenzen en beperkingen van de Trias Politica worden krom getrokken, waarbij binnen iedere staatsmacht men op de hoogte is van de excessen en de onrechtmatigheid van het gedrag van de ander, maar gewicht dat bedoeld is om balans te houden, ingezet wordt om de gehele kleurplaat, met bloed en zweet van het volk, vol te kleuren, maar wel netjes binnen de lijntjes. Regeltjes zijn regeltjes, voor wie verdeeld en ondervoed gehouden kan worden. Terwijl voor de verkwisters niemand de moeite neemt, ze eraan te houden het tellen van de centjes en vertellen wat geteld is, volgens de wet te doen, voordat ze om meer van u en mij komen vragen.