De Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB), heeft haar zorgpunten gedeeld met de president en de minister van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken over het grootste pensioenfonds van Suriname, het Algemeen Pensioenfonds Suriname, de pensioenuitvoerder van tientallen duizenden deelnemers en tientallen duizenden gepensioneerden. Het fonds heeft het levenslicht gezien enkele jaren voor de onafhankelijkheid.

Regering na regering heeft het fonds echter voortdurend als uitzondering behandeld als het op regelgeving aankomt. Zo is het fonds onder meer vrijgesteld van toezicht van de Centrale Bank van Suriname als toezichthouder op pensioenfondsen, en heeft het fonds zijn eigen, erg beperkte jaarrekeningregels, volgens zijn eigen wet (niet volgens de Wet op de Jaarrekening, dus geen IFRS-verplichting) en is niet een onafhankelijke derde deskundige, belast met het nagaan van de resultaten, zoals een registeraccountant.

Jarenlang is de CLO invloedrijk geweest in de benoeming van de leiding en hebben in de directie goed betaalde functionarissen gezeten die afwezig en onbetrokken, van tijd tot tijd partijpolitieke invloed deden gelden, terwijl het echte werk door vakkundige betrokkenen geleid werd, die geremd en doorkruist werden, in het maken van transparant beleid. De VSB verwijst naar het verdwijnen van pensioengelden in de jaren tachtig. Keerpunt ontkomt niet aan de indruk, dat in de jaren negentig, tweeduizend en verder, het niet anders is geweest en dat ‘schuifie-schuifie’ en ‘tralala’ beleid, de pensioenen niet ongerept hebben gelaten.

Overigens, kwesties die de VSB in haar publiek commentaar niet met zoveel woorden benoemt. Zij vraagt meer aandacht voor de zorgelijke situatie, dat jaarrekeningen ontbreken. Dit mag (maar is door hen) gerust aangevuld worden, met het feit, dat ook een gedegen balans, een overzicht van tenminste de kapitale en onroerende bezittingen en resultaatanalyses, in rapporten, niet de schamele en schaarse weg van rapportage heeft gevolgd. Hoewel het fonds besteedt en besteedt, is er zelfs bij het fonds niemand die zeker weet wat het fonds wel en niet heeft.

Met dit alles is de situatie bij het fonds een tikkende tijdbom. Het is duidelijk dat het bedrijfsleven recht heeft op informatie, omdat het bedrijfsleven nu sedert minstens 2014, voor een groot gedeelte, verplicht 50 procent van het minimumpensioen van deelnemers bij de particuliere bedrijven afstort. Tien jaar aan stortingen heeft echter noch de individuele bedrijven, noch de sector als geheel, duidelijkheid verschaft. En de tijdbom waar de overheid mee te maken heeft, kan dus gevolgen hebben voor deelnemers en gepensioneerden bij de particuliere bedrijven.