Raymond Sapoen laat er geen gras over groeien, hij gaat met de eerste de beste vlucht terug naar de NDP, de partij waar hij zijn politieke carrière begon. Wie de dissidente ondervoorzitter van  Pertjajah Luhur (PL) langer kent, weet dat hij eens een fanatieke NDP’er was. Natuurlijk weet PL-voorzitter Paul Somohardjo dat ook. Somo wist ook dat Raymond altijd voor de beste prijs gaat. Waarom denk je dat de voorzitter hem tot kroonprins van de partij had benoemd, en hem als presidentskandidaat haar voorgesteld aan de achterban, voor het geval PL genoeg zetels zou bemachtigen? Raymond is altijd het jochie geweest dat zoet gehouden moest worden.

Dat Somo een groot risico heeft genomen door hem toch ondervoorzitter te maken en hem klaar te stomen als zijn eigen opvolger, is een feit. Hoeveel mensen die meediscussiëren over de coup van Raymond op het partijvoorzitterschap, kennen zijn geschiedenis met Somo? Hoeveel  mensen weten dat Raymond al mede voor onheil had gezorgd in de Pendawa Lima, waarvan Somo al in 1977 medeoprichter was? Raymond was degene die uiteindelijk de voorzittershamer overnam van interim–voorzitter Marsah Jamin, nadat Pendawa Lima fractieleider Mohamed Kasto, de partijleider van de troon had gestoten. Somo liet de partij in handen van de opstandige groep, ging in vrede en stichtte een nieuwe partij, de huidige PL.

Raymond faalde jaren achtereen met zijn Pendawa Lima: Verkiezingen 2000 (0 zetels). De partij stapte sinds toen in het huwelijk met verschillende partijen en maakte evenveel echtscheidingen mee.

Uiteindelijk herwon hij de gratie van Somo, en Somo ontving hem met open armen. In de ogen van andere partijtoppers werd Raymond zelfs sterk bevoordeeld door de voorzitter, maar Somo had het geloof dat Raymond het wel verdiende en dat zijn verloren zoon de partij een boost kon geven.

Toen de partij in 2014 door president Desiré Bouterse uit de coalitie werd gezet, en Somo zijn minister opriep af te treden, gebeurde er iets vreemds. Raymond was er niet zo blij om, dat hij voor de tweede keer moest scheiden van Bouterse, zijn echte guru, van wie hij de eerste politieke streken leerde. Hoewel Somo herhaaldelijk verkondigde dankbaar te zijn dat zijn partij compleet was gebleven ondanks pogingen van de NDP om zijn mannetjes om te kopen, was het al publiek geheim dat Raymond met tegenzin zijn bureau had opgeruimd en de laatste PL-minister was die zijn biezen pakte. Natuurlijk had Somo de nattigheid gevoeld, maar zo erg had hij het nu ook weer niet verwacht. Was het overigens niet Raymond die zoveel vuur spuwde toen ex-minister Soewarto Moestadja PL verliet? Somo hield hem in de gaten, maar had goed vertrouwen. Zijn veeleisendheid werd beloond met het voorzitterschap, de nominatie als presidentskandidaat en een flinke voorkeurscampagne bij de verkiezingen in Wanica.

Niemand keek echter vreemd op toen Raymond onlangs zei dat Somo zijn beste tijd heeft gehad en dat de PL-voorzitter niet meer deugt. Wie hem beter kent, weet ook dat het niet vreemd is dat hij in zee wenst te gaan met de NDP, zijn oorspronkelijke politieke huis. En als je de man nog een beetje beter kent, weet je ook hoe en waarom hij is gevallen voor de bemiddeling van een vrouwelijke ronselaar van de NDP, en waarom de partij van Bouterse juist die vrouw op hem heeft afgestuurd. Politiek Suriname past in een notendopje, …neks no man kibri.

Nu Raymond met open armen thuis wordt ontvangen, herinnert Keerpunt zich ineens dat in sommige kampen het verraad zeer wordt bemind, maar dat de verrader evenzeer wordt veracht. Somo heeft het persoonlijk aan den lijve ondervonden. Hij kan ervan meepraten. Sommigen van zijn vrienden kunnen het niet navertellen. Let’s wait and see!