Visvergunningen zijn toegekend aan een persoon of rechtspersoon, om persoonsgebonden en per vergunning aan een enkel vaartuig recht op zeevisserij voor een bepaalde categorie te verlenen, onder strikte voorwaarden. Verhuur of ter beschikking stellen van derden, zeker vreemdelingen, is illegaal. Voor vreemde visvaartuigen staat daar een gevangenisstraf op van zes jaren. Wanneer men in Guyana spreekt over de ‘huur’ van een visvergunning, bedoelt men in werkelijkheid de illegale steekpenningen voldaan aan een vergunninghouder om de wettelijke voorschriften te overtreden. De huidige Surinaamse wetgeving verbiedt uitvoering daarvan, zonder drastische en mogelijk illegale beleidswijzigingen. Jammer genoeg stimuleert de president van de Republiek Suriname dit en neemt het over, met het oog op het bevoordelen van Guyanezen en ondanks jarenlange wachtlijsten voor Surinamers, wenst hij vergunningen toe te kennen aan voornamelijk bij omkoop en illegaliteit betrokken Guyanese vreemdelingen. Dit terwijl de bij beschikking vastgestelde maximale aantallen per vangstcategorie meestal al bereikt zijn. De impact van honderdvijftig vaartuigen op de biomassa is vergelijkbaar met die van de zes fabriekstrawlers enkele jaren geleden.
Zeevisserijwet
Artikel 11 lid 2 Zeevisserijwet, laat de inschrijving van vreemde vissersvaartuigen toe. Deze vaartuigen behoren de procedure voor keuring voor het verkrijgen van een vergunning, volgens artikel 14 van de Zeevisserijwet en voor inschrijving in het centraal visserijregister, te volgen. Voorts dienen zij zich te houden aan de verdeelsleutel van een maximaal aantal vergunningen, de algemene vergunningsvoorwaarden, de vangst per vissoort, zoals jaarlijks volgens artikel 17 van de Zeevisserijwet door de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij uitgegeven. Wij zijn van mening, dat het accommoderen van illegale Guyanese visserij op de wijze zoals omschreven, de deur opent naar elke lidstaat van de CARICOM, om aanspraak te maken op dezelfde behandeling, toegang en accommodatie.
Afgelopen week publiceerde de Guyanese krant Stabroeknews een artikel, waarin werd gesteld dat Guyanese vissers nu jaarlijks USD 4500 en meer betalen om visvergunningen van Surinaamse houders te huren. Stabroeknews stelde verder, dat in 2021 een overeenkomst tussen Suriname en Guyana bereikt werd voor 150 Guyanese vissers om vergunningen te krijgen vanaf januari 2022. Maar volgens Stabroeknews, werken vergunninghouders in Nickerie die momenteel vergunningen verhuren aan Guyanezen, tegen dat de overeenkomst wordt uitgevoerd. De Guyanese minister van Landbouw, Zulfikar Mustapha, heeft in januari 2023 tegenover Guyanese media verklaard, dat Guyanese vissers geen USD 5.000 (1.000.000 Guyanese dollars) zullen betalen om een Surinaamse visvergunning (SK-visvergunning) te kunnen huren. Deze toezegging had naar onze mening, nooit moeten gebeuren. Wat de afgelopen jaren ook gebeurde, is dat er meerdere boten op één vergunning opereerden en dat is een van de grootste problemen in deze kwestie.
Wij vragen ons af, waarom de communicatie zo stroef verloopt, of probeert Guyana het mes op de keel te zetten van onze regering?
Het is een feit dat er bijna geen vis meer gevangen kan worden in de Guyanese wateren, maar dat is namelijk hun eigen schuld doordat zij roofbouw hebben gepleegd in hun gebied. Dit zal dan ook gebeuren in onze visgronden, want deze mensen hebben geen ervaring met duurzame visvangst. Naar onze mening moet deze zaak goed in de gaten gehouden worden, want de Staat Suriname moet niet weer als de verliezer uit de bus komen en daarbij moet illegaliteit te allen tijde ingedamd worden.
