Na een periode van onzekerheid arriveerde de vorige week weer een vlucht met repatrianten in Suriname. De passagiers waren gerust toen ze uit eerdere berichten vanwege de media, hadden vernomen, dat zaken voor hun terugkeer nu beter waren geregeld. Maar bij aankomst bleken zaken toch weer anders te lopen dan men verwacht had. Nadat passagiers twee uren lang in de bus op Zanderij moesten wachten werden zij uiteindelijk vervoerd naar het RCR Zorghotel. Een van de personen vertelde naderhand zeer teleurgesteld te zijn in de conditie van de kamer waarin hij moest verblijven. Het toilet spoelde bijvoorbeeld niet door (alleen met een emmer) en de badkamer was smerig en vermoedelijk maanden niet schoongemaakt. De groep repatrianten werd beloofd, dat hun thuissituaties door BOG zouden worden gecontroleerd en als alles in orde was, mochten zij in “thuisquarantaine”. Naar verluidt werden de passagiers op de hoogte gesteld door personeel van het NCCR en een arts van het BOG, dat zij mochten inpakken, omdat zij in aanmerking waren gekomen voor thuisquarantaine. Vervolgens verzamelden de repatrianten zich met hun koffers en rond 10.00 uur kregen ze te horen van het NCCR dat niemand in thuisquarantaine mocht en dat zij weer naar de kamer moesten terugkeren. Dit zorgde voor enorme irritatie bij de gedupeerden, omdat het allemaal het karakter kreeg van een chaos.

Geen goede communicatie, geen beleid, geen gewillig oor en geen onderlinge afstemming tussen, BOG, NCCR en het Directoraat Nationale Veiligheid (DNV). Rond acht uur s’avonds deelde kolonel Jerry Slijngard de repatrianten mede, dat zij wel in thuisquarantaine geplaatst zouden worden en dat ervoor zou worden gezorgd men thuis werd afgezet. Daarbij verklaarde hij ook zijn functie neer te leggen. De passagiers hebben vervolgens uren gewacht op het beloofde transport om vervolgens van het DNV te vernemen, dat de mensen pas weg mochten op de voorwaarde dat zij terstond een overeenkomst zouden ondertekenen waarin opgenomen een betaling van SRD 9500,- voor de bewaking bij de thuisquarantaine. Keerpunt vraagt zich af, waarom deze mensen onder zware psychische en emotionele druk een overeenkomst werd voorgeschoteld, nadat deze maatregel reeds was teruggedraaid? Wij vernamen al aan het begin van deze week, dat mensen die het bedrag van SRD 9500 hadden betaald, in “thuisquarantaine” zitten. Dus het is naar onze mening toch weer een goed voorbeeld van flessentrekkerij, waarbij mensen in een zeer benarde positie onder pressie worden gezet om over de brug te komen als zij naar huis willen. Dit is volgens Keerpunt een zeer kwalijke zaak, wanneer er eerst wordt onkend en dan achteraf worden er toch betalingen gevraagd voor “bewaking” van de repatrianten.