Al jaren wordt in dit land geëmerd over een betere drugsbestrijding en doen nog steeds bepaalde autoriteiten alsof ze daadwerkelijk belangrijke stappen in die richting wensen te nemen. We doen mee aan conferenties en vertellen dat we meer zouden willen doen en dat zaken in een breder kader moeten worden geplaatst om succesvoller te kunnen zijn. Vaak genoeg registreert Keerpunt misdadige hypocrisie, omdat het nog altijd publiek geheim is dat bij bepaalde nationale feestdagen, de lieden die aan grensoverschrijdende criminaliteit verbonden zijn en meerdere verstekveroordelingen in het buitenland hebben, gewoon als genodigde op het bordes aan de Henck Arronstraat staan. Een is zelfs fractieleider in ons hoogste college van staat. Hoe vaak is het niet voorgekomen, dat criminelen op de foto gaan met hooggeplaatsten in de regering en rijkelijk worden gedeeld op sociale media. Bepaalde zeer belangrijke scan apparatuur om de drugs te onderscheppen in haven en vliegveld, wordt niet gekocht of gesaboteerd om de drugsdoorvoer te vergemakkelijken. En wanneer er dan een tip binnenkomt van een rivaliserende doorvoerbende, dan komt er een ‘grote’(?) vangst die dan wordt opgeblazen in de media. Suriname staat al decennialang bekend als doorvoerland van voornamelijk cocaïne uit Columbia en aan deze doorvoer is geen eind gekomen, die vindt zelfs in verhevigde vorm plaats. De zaak is thans zo erg, dat er hier een duikboot werd geconstrueerd om drugs verder te kunnen vervoeren. Voorts werd er in één jaar tijd, wel 8.000 kilo cocaïne lokaal en extern onderschept. Allemaal vanuit Suriname als doorvoerstaat. Is het dan raar dat men in het buitenland, dit land niet alleen als doorvoerland, maar ook als narcostaat en witwasparadijs bestempelt? Is het dan ook niet vreemd, dat onze handelsbanken steeds vaker te maken krijgen met correspondentbanken die de samenwerking liever tot nader order wensen stop te zetten, omdat die buitenlandse financiële instellingen geen zaken willen doen met banken die zich misschien laten verleiden tot witwaspraktijken. Een buitenlandse bank die misschien niet eens opzettelijk een opening biedt voor het witwassen van drugsgelden, kan rekenen op een boete die kan oplopen in de miljarden dollars of euro’s. Geen bank wenst een dergelijk risico te nemen. Suriname geraakt steeds verder in het verdomhoekje voor wat betreft drugsdoorvoer en het witwassen van smerig geld. En juist daarom dienen er snel juiste, eerlijke en transparante maatregelen genomen te worden door de autoriteiten. Doen we wederom te niets of te weinig, dan zal het steeds moeilijker worden zaken met het buitenland te doen.