– Wanbeheer. Ze kwamen met allerlei beloften en smoezen de stoep oplopen. Beloofden van alles en nog wat. Namen de goederen uit de magazijnen mee, deden de particuliere sector diensten verrichten en toen heel gewoon niet betalen. Maanden en jaren niet! Maar men luisterde geen van al, toen er ver voor de verkiezingen werd aangegeven en gemaand, dat men eigenlijk met ‘hi-jackers’ te maken had. Lees dan maar wat een ander in het bancaire te vertellen heeft, over hetzelfde maar in/met ander woorden. Houd dan ook meteen maar op, om te spreken over ‘transacties’. Want het werd en is een en al ‘belazeritis’, van een kant uit aangeland. Wat enkelvoudig te maken heeft dit land onbestraft leeg te dragen. Met maar één doel vanaf het jaar 1980 en volgende. Een ieder weet waar de juridische en justitiële oplossing eigenlijk panklaar ligt…, maar niemand durft het aan om die kat permanent de bel aan te binden: http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2015/08/28/helft-geldschepping-door-overheidstransacties/

– ‘B-Dorp West’. Ook daar ging men beloften blaffen. Als er maar gestemd zou worden op paars in de Para…, werd dat vanzelfsprekend de vestzak – broekzak verwachting en situatie. ‘Puntje komt bij paaltje…, dem sani sungu dan dem trawan frey…’. Kortom iedereen netjes betalen voor de beloofde EBS-aansluiting in Bernharddorp-West. Maar zo hoort het eigenlijk ook. Want ieder burger heeft gelijke rechten en plichten. Enkel wordt/was een belofte gedaan, als de verkiezingsstem nodig is voor de partij. En daarna…, als alles veilig paars is verkleurd? Een belofte rijker en de stemgerechtigde een illusie armer. “Business as usual, at the nothing doing corporations’.

– Duiker. De waarnemend directeur van de EBS, welke werd ontlast van zijn taken en om het woord ‘ontheven’ nog even in de kast te bewaren, heeft inmiddels ook zijn belangrijke positie op de Centrale Bank van Suriname ‘vrijwillig’ opgezegd/-geven. Zo werd ambtshalve aan het kabinet van het staatshoofd doorgegeven.

– P.G. Geen gras over laten groeien en het ijzer smeden, als het nog goed heet nabij het aambeeld is geplekt. Dat moet Jennifer onverlet hebben gedacht, toen zij met een ‘smile van oor tot oor’, tijdelijk afscheid nam van Subhaas en Roy meteen zonder enig verlet of belet aangaf, dat hij de grote en onaantastbare baas wordt op een Openbaar Ministerie (OM). Wel een orgaan…, ‘in transitie’. Van de gelegenheid werd ook gebruik gemaakt om een aantal ernstige en prangende zaken/vraagstukken –de Rechterlijke Macht regarderende– aan te tikken en de beleidsvoornemens cq. uitvoering dan ook publiekelijk mede te delen. In het kader van een transparante bewindvoering…, ‘so bun’. Vergoedingen, statusverheffing van de RM en ook het OM, als onweerlegbare werkarm van de Derde Macht. Trias-onderdeel welk al tijden stiefmoederlijk werd behandeld. Vanzelfsprekend ook de gezagsstijging van het Korps Politie Suriname, de korpsleiding en het wegwerkend deel van wat er allemaal misging met en op het overgenomen MinJusPol, toen onder Eduardo van Abop vervelend versteld. Geen geintjes en ‘… a zero tolerance attitude…’. Corrupte mensen die geld aannemen/vroegen van immigrerende Chinezen en pistolen “Paw Pawltjes”, meteen op de sofa thuis te plekken. In afwachting van nog meer aan oorzakelijk gevolg en verband! “Oh ja collega Subhaas, ik ga je bellen, hor…! Al wil je niet…, ik ga je bellen. Heb je keihard nodig Subhaas. I sabi toch”. “En jij waarnemende…, jij wordt mijn HvJ – pres. “No span, ala sani kan! Na mi Jenny taki keba. Bika mi na wan dijk fu wan pramisi, mi e gi unu”.
– Elastiek. Een gewaarschuwde telt voor twee. Als men niet creatief wil denken en luisteren, naar wat er vanuit de zich veranderende samenleving en wereld wordt aangezegd, dan krijgt men op een “goede morgen” te horen, dat GOL voor wegwerpprijzen, de Republiek SU in het mondiale vliegnetwerk ontsluitend zal gaan koppelen en op een lucratieve markt operationeel doen geraken. Met of zonder een Embraer – 190 van eigen “Brasjon makelij”. De hedendaagse tegenhanger van de Amerikaanse B-737. Over de gehele wereld nu in vraag, aanbod en bestelling. Nog geen US$ 120,– voor de enkele reis ‘plus’, naar Bélem do Para. Was er nog een bruikbaarder vliegveld voor de regio, ‘…veel dichterbij Paramaribo…’, dan was men nog veel minder aan reiskosten/-tijd kwijt. ‘Luku san wi e taki…, luku san wi e go tai’: http://www.britishairways.com/en-gb/information/about-ba/fleet-facts/embraer-190

– Terecht. Een hoop geeikel over de huids- en haarkleur van Dafne Schippers, die schitterde op het koninginnennummer 100 meter ‘sprint’ en goud pakte op de 200 meters. Blondje, blanke en allerlei ander spul aan gezeik. De afdoende uitleg kwam van een atleet, waarvan de vader ‘Roy’ in SU begon en atletisch hoog eindigde in NL. De zoon deed het nog beter in internationale atletiek-arena. Men kon zich op de vrijdagavond, wederom niet voorstellen, dat een blondine zo won van de donkere meisjes uit de USA en de Cariben? De uitleg van zoon Gegory Sedoc kwam meteen en glashelder. Het heeft alles te maken met de afkomst, een maatschappelijke cultuur, een ‘mind set’ daaruit voortkomend en niets met huidskleur. Het heeft te maken van waar je geografisch vandaan komt en hoe de sportcarrière werd/is ingericht. Kenia, Ethiopië, Eritrea, Jamaica, USA en wat de mogelijkheden waren/zijn om universitair de talenten aan te scherpen en klaar te stomen voor de medaillestrijd. Beurzen en de wil van overheden, de jonge kinderen een kans te geven. Gregory Sedoc moet in Nederland hosselen en bedelen om geld. Middelen om hem nog een keer naar de Olympische Spelen in Rio te krijgen. Dafne Schippers en ouders moeten van veel afzien, om haar te blijven ondersteunen. Dat is het verschil. Gregory was in het leger van NL totdat men een lumineuze minister Hillen kreeg die de uniformatleten heel gewoon tekort deed. Weg carrières. In de USA gaat een Jamaicaanse gewoon door met ‘een gedurfde scholarship’ en wordt Olympisch- of WK-kampioen. Want daar is talent en competitie, heel gewoon ‘goed onderhouden cultuurerfgoed’ geworden en gewaardeerd. Kleur? Hoe kom je erbij? Domme vragen ziet men op: http://www.kro-ncrv.nl/jinek/seizoenen/seizoen-2015/30-140328-28-08-2015

– Geld. Hoe komt men aan z’n geld van de Overheid, na levering van goederen en diensten? Vraag dat maar aan de Algemene Aannemers Vereniging. Die krijgen hun geld strak gefaseerd en de betrokken rentegevende banken zijn ook nog blij en meegaand. Hiep hiep hiep!

– Protocol. Een belachelijker afdeling in Suriname, heeft men eigenlijk niet. Vermijdbare incidenten met Balkenende, Soeharto, Lula, Correa, Obiang en een Zuid Afrikaanse president Thabi Mbeki die vanuit de UN-New York, op weg naar huis in Johannesburg, kwam bijtanken op Zanderij en daar twee spelende honden aan de vliegtuigtrap als ‘welkomstcomité’ aantrof…? Meer was er niet…, behalve dan de chauffeur van de tankwagen en een SLM-operateur? “Yere no…! Cheerio”.

Justitia Pietas Fides MMDCCCLI