Het standpunt van minister Stanley Raghoebarsing over de staatsbedrijven, is terecht kritisch, gezien de problemen met inefficiëntie en financiële wanorde. Het is belangrijk dat de overheid haar verantwoordelijkheid neemt en actie onderneemt om deze situatie te verbeteren. Al heel lang is het een feit dat de aanpak binnen bepaalde staatsbedrijven zou moeten zijn: pompen of verzuipen. En niemand kan ons iets anders wijsmaken, want bepaalde verzuipen al jaren in hun eigen rommel.

Wij zijn van mening dat het niet voldoende is om alleen te praten over het sluiten van staatsbedrijven; concrete plannen en tijdschema’s moeten worden gepresenteerd om deze doelstellingen te realiseren. De Vereniging van Economisten in Suriname benadrukt terecht dat het essentieel is dat de minister niet alleen praat, maar ook daadwerkelijk handelt. Daar start de eerste complicatie, want hoewel de minister van Financiën uit het Hoefdraad-tijdperk, ruime bevoegdheden geërfd heeft om de staat bij Algemene Vergaderingen van Aandeelhouders te vertegenwoordigen, gaat het slechts om vertegenwoordiging. In meerdere statuten van parastatalen is afgeweken van Good Governance en is het laatste woord over benoemingen en ontslag aan de regering als geheel toebedeeld.

Het overdragen van productiebedrijven van de staat naar de particuliere sector is een positieve stap om verlieslatende bedrijven te vermijden en de marktwerking te versterken. Deze ombuiging van het overheidsbeleid kan leiden tot een sanering van de overheidsfinanciën en stimulering van particuliere investeringen, wat essentieel is voor economische groei en ontwikkeling. De overdracht zelf moet op een wijze plaatsvinden die zelfverrijking en voorkennis uitsluit en tegengaat. De privatiseringsronde in Rusland en Mexico hebben regeringsvrienden met geleend geld tot miljardairs gemaakt. Volledige overdracht ineens is erg fraudegevoelig. Gedacht kan worden aan een gefaseerde beursgang, zoals in Nederland, waarin ABN AMRO in tranches van aandeleninschrijvingen, weer aan de kapitaalmarkt aangeboden is. De traditionele visie dat de overheid een leidende rol moet spelen in de economie, met name door middel van staatsbedrijven, is achterhaald. Het is tijd voor een meer pragmatische benadering waarbij de particuliere sector de ruimte krijgt om efficiëntie en innovatie te stimuleren. Eerdere pogingen tot privatisering zijn niet succesvol gebleken, maar dit mag geen reden zijn om niet door te gaan met pogingen om de inefficiënte staatsbedrijven te hervormen. Bij analyse van de prestaties van deelnemingen van de overheid in bedrijven, is een veel beter rendement te zien voor de overheid. De overheid kan daarnaast nog steeds een impuls geven, via haar deelneming, als het om de Corporate Social Responsibility gaat.

Keerpunt is van mening dat tientallen parastatalen allang niet meer onder het toezicht van de staat moeten zijn. De staat heeft sinds de onafhankelijkheid bewezen dat zij geen manager is en daarbij ook niet de capaciteit bezit om uit te kiezen wie dat wel zou kunnen, aangezien de benoemingen in zowel directies als raden van commissarissen, over het algemeen politiek zijn.