Op een laag vuurtje pruttelt in de achterste hoek van het fornuis van de regering, een schuimende doofpot, buiten het zicht van het Surinaamse volk. De stank die rondom sommige schandalen hangt, is absoluut niet minder geworden, door een regering die er het liefst niet over communiceert en een Openbaar Ministerie dat maar al te vaak de bal terugkaatst of de publieke opinie behandelt als slapende honden, die niemand echt wakker wil maken.

Zo actief en betrokken als de Communicatie Dienst Suriname en de Volkscommunicatie van het Kabinet van de Vicepresident zijn, hebben geen van beide nog wetgeving of regelgeving bekend kunnen maken, die de bevoegdheid van de First Lady van de Republiek Suriname in relatie stelt tot de Comptabiliteitswet 2019. Desondanks blijft de First Lady evenementen organiseren, schenkingen in ontvangst nemen en schenkingen doen. Daarvan wordt geen openbaarheid van budget of beleid gegeven, voor wat betreft de herkomst van de middelen, de personen of organisaties achter de schenkingen en daardoor de invloed en toegang van relaties, die kleven aan het accepteren en herdistribueren van de middelen en goederen, die klaarblijkelijk kortstondig ter beschikking zijn en daarna verspreid worden. De meest basale vragen over herkomst, worden met geheimhouding en vijandschap bejegend, terwijl juist van een jurist, met de carrière ambitie tot lidmaatschap van het Hof van Justitie, niet alleen zorgvuldigheid, maar een cultuur van transparant bestuur, verwacht mag worden. Afdoende is echter publiekelijk bekend en in De Nationale Assemblee besproken om vast te stellen, dat honderden tablets ter beschikking zijn gekomen van de First Lady, welke ten behoeve van e-Learning gedoneerd werden door een Aziatische fabrikant. De First Lady heeft zowel beschikking als verdeling overgenomen en minder dan een vijfde en wel na langer dan een jaar, ter beschikking van het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur gesteld, nadat in De Nationale Assemblee vragen geformuleerd werden. Sinds de donatie is de communicatie echter steevast aan andere instellingen, waaronder het Korps Politie Suriname, geweest dat de First Lady ‘doneert’. Een simpel overzicht van schenking, opslag, distributie, zou het minimum aan administratie en compatibiliteit zijn wat verwacht mocht worden van een echtpaar, belast met de toon aan de top en de bestuurscultuur.

De president en zijn opeenvolgende monetaire autoriteiten, van de minister van Financiën tot aan de governor van de Centrale Bank en het IMF onderhandelingsteam, komen regelmatig superlatieven te kort over hoe diep het financiële put is, waarin wij ons niet zouden bevinden. Echter is de verkwisting aan voertuigen, waarvan het volksgeheim is, dat ze vroeg of laat voor 10 procent van de aanschafwaarde overgenomen zullen worden door functionarissen, een dieptriest fenomeen, dat in bestuurskringen doodnormaal geacht wordt. Zo is voor de ambassadeur van Suriname in Nederland, voor een Mercedes S-Klasse een bedrag van meer dan EUR 75.000 ter beschikking gesteld. Terwijl voor de directie van de Wegenautoriteit een Toyota Corolla Cross van meer dan USD 45.000 nodig werd gevonden.

Het mensenverkeer van en naar Haïti loopt door, terwijl klaarblijkelijk de VHP voorstander is van een militaire missie voor afvaardiging. Het wordt bewust onzichtbaar en onduidelijk gehouden, wat de documentatie status is van overvolle vluchten, verwarring in de omstandigheden van afgegeven documentatie en de toegang van de personen tot ongereguleerde arbeid, ver onder de toegestane omstandigheden onder Surinaamse arbeidswetgeving, belastingwetgeving en intermediairs en tussenpersonen regelgeving. Na hardnekkig gonzende geruchten van mensenhandel, mensensmokkel en personenvervoer, is zogenaamd commissie onderzoek gedaan, door of namens het Kabinet van de President, maar de bevindingen zijn nooit gedeeld met het publiek, De Nationale Assemblee of het Openbaar Ministerie en noch de minister van Buitenlandse Zaken, noch de minister van Justitie, noch de president heeft zich ooit ingespannen, daadwerkelijk politioneel onderzoek te laten verrichten. De minister van Defensie wil echter een missie voorbereiden, terwijl de president feestend gezien wordt, met zijn partijgenoot van Haïtiaanse afkomst, die geen vreemde is op Facebook, live of in de lokale cellenhuizen.

De president heeft voor het laatst langer dan anderhalf jaar geleden, bekendgemaakt dat het Sabaku-project onderwerp was van onderzoek door een te installeren presidentiële commissie, die een half jaar de tijd kreeg en dat uitgiften gepauzeerd werden. Het taalgebruik rondom het project is ‘bevroren, opgeschort’, terwijl de president zover ging aan te geven, dat 140 percelen gerelateerd aan het project ‘vrijkomen’ (een toekomstige vervoeging, zonder ooit een beschikking te publiceren) bestemd voor verdeling aan personen met een beperking, jongeren die geen huis hebben en mensen die het dringend nodig hebben om te kunnen bouwen. De vicepresident was echter de mening toegedaan dat politici ook huizen nodig hebben. De doofpot is al langer dan anderhalf jaar in het voordeel van beide functionarissen, want nieuwe informatie brengen ze zelf niet naar buiten. En de stank van nieuwe schandalen heeft Sabaku reeds ingehaald.

R.B.