In het gebouw van C-47 heeft de Bond van Personeel bij de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij (BPSLM) afgelopen maandag een spoedpersconferentie gehouden. Bondsvoorzitter Marcia Clumper acht het noodzakelijk dat de gemeenschap geïnformeerd wordt over diverse zaken die heel erg mis gaan binnen de SLM. De communicatie binnen het bedrijf laat volgens de bond ook te wensen over. Het personeel bij de SLM wordt ook nog steeds niet conform de huidige koers betaald, kaderpersoneel vertrekt en pensioenpremies worden wel ingehouden, maar niet afgedragen. Over veel zaken is volgens de bond geen duidelijkheid. Ook ontvangt het personeel tot op heden zijn salaris tegen een gereduceerde koers van SRD 30,- hoewel de directie had toegezegd, dat het personeel marktconform zou verdienen, indien het bedrijf na de covid-pandemie weer optimaal draait.

Na de pandemie verkeerde de luchtvaartmaatschappij in zwaar weer vanwege de vele schuldeisers en het feit dat zij in korte tijd haar lease vliegtuigen kwijtraakte door achterstallige betalingen. De SLM had toen pas een crisismanagementteam aangesteld dat het bedrijf uit de rode cijfers zou moeten halen. Dit team bestond uit de toenmalige CEO, Paul de Haan, president-commissaris van de raad Xaviera Jessurun en als juridisch adviseur Prenobe Bissessur. We weten hoe dit verhaal uiteindelijk is afgelopen, want los van het feit dat De Haan als CEO een paar duizend euro per maand verdiende bij de SLM, was het een zeer ondankbare job.

Er viel namelijk niets te halen bij de SLM, het bedrijf had toen al een schuld van ruim USD 75 miljoen. De SLM wordt al jaren uitgehold door de politiek en toen was er letterlijk geen Haan die ernaar kraaide. Het crisismanagementteam kreeg de nodige tegenwerking, want alle privileges werden ontnomen en toen kwamen er ineens verhalen naar buiten dat RvC-leden en personeel op kosten van de belastingbetaler, op vrijdagavond het vliegtuig pakten om in Amsterdam (!) boodschappen te gaan doen, waarna zij op zondagavond terugkeerden naar Paramaribo. Ook mensen zonder enige verbintenis met de SLM, hadden IPB-rechten verkregen binnen de SLM, nadat een oom of tante die voor ze had geregeld.

Onder toezicht van De Haan en zijn team werden er tal van red flags geconstateerd in de bedrijfsvoering van de SLM. Zelfs financiënminister Stanley Raghoebarsing sprak zich hierover uit en zei dat toen De Haan bij de SLM kwam, hij alle reisbureaus van family & friends heeft laten afbouwen. Dat bespaarde het bedrijf USD 2 tot 3 miljoen per jaar. “Deze actie heeft hem geen vrienden opgeleverd en alleen maar vijanden.

Op een gegeven moment kreeg De Haan te horen dat op de vluchten er continu IPB- passagiers zaten, waardoor hij zich als directeur persoonlijk was gaan bemoeien met de bezetting van de vluchten. Op één vlucht heeft hij zes mensen met een IPB-ticket uit de business class gehaald, omdat betalende mensen op de wachtlijst stonden. De SLM was een melkkoe voor een heleboel mensen wier belangen gediend werden en het bedrijf ging naar de bliksem”, stelde Raghoebarsing.

De zaken binnen de SLM waren zodanig ‘geregeld’, dat bij het uitvoeren van vestigingsbezoeken aan saleskantoren van de SLM, er in het verleden aan leden van de Raad van Commissarissen (RvC) daggelden, uitrusting, reiskosten en hotelkosten werden uitgekeerd. Bij verder onderzoek van de toenmalige directie werd bij de interne controle onder andere ontdekt dat een garagecomplex gewaardeerd was op USD 350.000, bestrating van het terrein op het hoofdkantoor was begroot op USD 2.2 miljoen, en er was een onverklaarbare lease van voertuigen in het buitenland. Een merkwaardige ontdekking was een braadpan die werd aanschaft voor een bedrag van USD 16.000,- terwijl die niet meer dan USD 1300,- zou moeten kosten inclusief de verschepingskosten.

Dit zijn enkele voorbeelden van de wijze waarop de SLM werd uitgehold. De onthulling van dit soort misstanden heeft ervoor gezorgd dat het crisismanagementteam met dusdanig veel kritiek te maken kreeg, dat het team voortijdig afhaakte. Wij denken dat als het crisismanagementteam inderdaad door was gegaan met deze ‘kruistocht’, er tientallen lijken uit de kast zouden vallen, want een onafhankelijke partij zou hen vervolgens bijstaan. Het was duidelijk dat een aantal ‘hooggeplaatste’ personen niet wilden dat bepaalde zaken aan het licht zouden komen.

Daarnaast moeten we de oud-SLM-medewerkers niet vergeten, want hun pensioen loopt al geruime tijd gevaar, want de afdrachten in het pensioenfonds zijn vanaf 2011 niet optimaal voldaan, waardoor de schuld thans is opgelopen tot USD 18 miljoen.  Tijdens de persconferentie van afgelopen maandag is te kennen gegeven, dat zijdens Pensioenfonds SLM meerdere voor de bond aanvaardbare voorstellen zijn gepresenteerd, maar dat er een vertrouwensbreuk is, aangezien tot op heden de hervatting van premiebetalingen niet opgestart is, terwijl wel maandelijks van het loon, pensioenafdracht ingehouden wordt.

De afvloeiingsregelingen zijn ter sprake gekomen, waarbij de bond het verschil in de aanbiedingen heeft toegelicht. Naleving van de bepalingen binnen de cao is een uitdaging. Normaal gesproken hebben werkgevers de druk van zowel een veroordeling van de kantonrechter als van eventuele beslagleggingen door toedoen van werknemers. In het geval van de SLM, is er weinig wat azijn zuurder kan maken en een aanspraak van een paar honderdduizenden meer, in de vorm van bijvoorbeeld een dwangsom of schadevergoeding, zal geen kink brengen in het schijnbaar eindeloos infuus, dat vanwege de presidentiële trots in de luchtvaartmaatschappij, vanuit de belastingbetaler, de lusten overeind houdt, terwijl er een loopje wordt genomen met de lasten.

Behalve de bond heeft ook Luchthavenbeheer openstaande betalingen publiekelijk ter sprake gebracht, voor zowel airport-management voor passagiers als de huur van de bedrijfsruimten waaronder de Sabaku Lounge.