De verantwoordelijke arts, M. Rattan-Jamoena, heeft geweigerd om een doodzieke mevrouw zorg te verlenen. Haar aanpak in deze zaak is zeker te betreuren. Dat er op dat moment geen bedden vrij waren, mag geen reden zijn om een heel zieke patiënt niet te willen behandelen. Als verantwoordelijke arts had zij het beter moete weten. Er heeft zelfs ook geen triage plaatsgevonden. Ondanks dat het personeel van SURCAD en de brandweer meerdere malen verzocht hebben de patiënt te onderzoeken, heeft zij dat geweigerd. Dat erop dat moment een reanimatie gaande was, is ook geen reden om te weigeren. Als arts van de Spoed Eisende Hulp, SEH, weet men dat er ernstige gevallen binnen kunnen worden gebracht. Het gaat in dezen om mevrouw Nirmala Dewnarain, zij is door de SURCAD ambulancedienst binnengebracht op de SEH met hulp van de brandweer. Dewnarain lijdt aan diabetes en ernstige trombose aan haar benen, waardoor haar gewicht toegenomen is tot 275 kilo. Ook de brandweer heeft het optreden van de SEH-arts bevestigd. Een heel trieste zaak. Het is zeker niet de eerste keer dat patiënten op een dergelijke wijze worden behandeld op de SEH. Dat er geen bedden vrij zijn, is geen argument om de patiënt niet te onderzoeken. Geruchten doen de ronde dat een familielid van een van de artsen, wel een plek heeft gevonden. Zorg is voor een ieder en niet voor een selecte groep mensen. De regering heeft meerdere momenten gesproken over medici in Suriname. Nu blijkt ook dat de samenleving de dupe van bepaalde artsen wordt. Wordt erop de SEH niet gewerkt met een protocol? Moeten mensen die zorg behoeven, niet gewoon onderzocht worden? Indien er geen bed vrij is, kan er contact opgenomen worden met andere ziekenhuizen. Artsen hebben een eed afgelegd die onder andere inhoudt, dat zij hun medemens te allen tijde zullen helpen, daar moeten zij zich ook aan houden.