Door de regering wordt steeds de bevolking voorgehouden een “sociaal akkoord” met haar te zijn aangegaan. Wat wij echter zien, een sociaal akkoord met alleen maar ellende. Zo hebben heel wat mensen nog geen basiszorgverzekering, worden vele subsidies stopgezet, prijzen in de winkels blijven stijgen, en als klap op de vuurpijl wordt het onverantwoord leengedrag steeds groter. Het einde hiervan is nog lang niet in zicht. Kijken wij als bevolking naar het eens zo rijke Venezuela, waar er door een toenmalige leider ook een soort “sociaal akkoord” met de bevolking werd aangegaan en voortgezet door diens opvolger, dan ziet u waar dit allemaal naar toe geleid heeft. Het is een grote lijdensweg geworden voor de bevolking. Mensen hebben niet te eten, en als er wat is, dan is het peperduur of bedorven, schappen in de winkels zijn leeg, van goede medische zorg is geen sprake meer, medicijnen onbetaalbaar, geen werk dus ook geen geld. Mensen slaan op de vlucht met alle gevolgen van dien. Families worden door deze situatie uit elkaar gerukt en vrouwen moeten de prostitutie in , in het buitenland. Hier wordt er niet naar deskundig advies geluisterd en gaat men rustig door met de niet verzadigde leenzucht. Dit alles zaL EENS TERUGBETAALD moeten worden en juist ja, door de bevolking met wie er een “sociaal akkoord” is gesloten. Gelukkig voor Venezuela dat er daar een jongeman is opgestaan om de ogen van de bevolking te openen, voordat de sociale ellende nog groter wordt. Zelf de militairen op wie men probeerde te rekenen, spreken nu de taal van de bevolking . Als bevolking zullen wij waakzaam moeten blijven, ter voorkoming dat we dezelfde kant opgaan als Venezuela. Indien er binnen de kortst mogelijke tijd geen drastische maatregelen worden genomen door de regering, dan zal het geen “sociaal akkoord” zijn, maar een sociale ellende. Men luistert eerder naar een statisticus op financiën, dan naar deskundige economen. Er worden voor het land totaal verkeerde prioriteiten gesteld. In plaats van een nieuwe scan aan te schaffen voor het controleren van containers teneinde het imago van het land enigszins hoog te kunnen houden, gaat men geld lenen voor onze luchthaven. Op dit moment geniet de scan prioriteit omdat met een slecht imago je moeilijk investeerders krijgt. Ook vindt men het niet nodig de wet op corruptie af te kondigen, zodat men á la dol nyans kan blijven maken. Dit noemt men een “sociaal akkoord”. We yere no, sranangman no lobi pina dus zal u als kiezer in 2020 moeten weten niet voor een zogenaamd “ sociaal akkoord” te kiezen, aangezien dat sociale ellende teweeg brengt. Kiest u voor luchtkastelen of kiest u voor werkelijke verbetering. Venezuela heeft ons laten zien dat “ sociaal akkoord” no e wroko.
Kondreman un musu gebruik yu verstan. A don na yu!

Een burger