Vakcentrale C-47 ziet de nabije toekomst in Suriname somber in als er nieuwe verhogingen op nutsvoorzieningen worden doorgevoerd. Meer kan de samenleving volgens C-47 niet aan. De vakcentrale zegt in een persbulletin, dagelijks in contact te zijn met burgers die om hulp vragen. Men heeft vertrouwen in delen van de vakbeweging, onder andere C-47 en andere groepen die in staat zijn verandering te brengen in deze situatie. Er is met de recente ontwikkelingen een nieuwe groep van arme arbeiders ontstaan, de zogenaamde ‘werkende armen’.

Dat zijn hardwerkenden, die toch niet in staat zijn om het hoofd boven water te houden.

Een van de grootste problemen is onder andere een gebrek aan compensatiemaatregelen bij het invoeren van nieuwe regeringsmaatregelen. C-47: “Waar moeten de mensen het geld vandaan halen om al die verhogingen te betalen? De rek is eruit!” Daarbovenop stelt de regering zich bij de parastatale bedrijven op het standpunt dat een salariscorrectie niet aan de orde is.

Het heeft een situatie in de hand gewerkt waarbij arbeiders nu al hun hypotheek, auto of huishuur die aan vreemde valuta zijn gekoppeld, niet kunnen betalen.

C-47 sluit niet uit dat nog meer verhogingen zullen leiden tot burgerlijke ongehoorzaamheid. De aangekondigde verdere verhogingen van elektriciteit, water en brandstof, zal de bevolking niet aankunnen.

De niet nagekomen overeenkomsten met onder meer de Bond van Leraren (BvL) en de omstandigheden van de ziekeninrichtingen, zijn allemaal tekenen aan de wand die niet veel goeds voorspellen. De afgelopen tijd heeft de samenleving al te maken gehad met verhoogde rekeningen bij EBS en SWM, terwijl ook de douanekoers fors de lucht in ging. Producten in de winkels zijn daardoor met meer dan 100 procent gestegen. “Men praat nu over het aanpassen van de brandstoftarieven. Het multiplier effect daarvan zal nog groter zijn dan van EBS en SWM”, vindt de vakcentrale. Voorts stelt zij: “In tijd van crisis moet de leider opstaan en dat is wat de samenleving op dit ogenblik ontbeert. Er is geen leiding.”

In plaats van leidinggeven, wordt de samenleving geconfronteerd met loze kreten als ‘Mi o saka a koers’, zonder daarbij aan te geven hoe dat te doen. Kreten als zou het loslaten van de douanekoers geen invloed hebben op de basisgoederen. Het is echter logisch dat als de importen duurder zijn, dat invloed zal hebben op de prijzen van de goederen.

Ook geluiden als zou de regering van plan zijn het kabinet te reshufflen, ziet C-47 niet als een oplossing om de problemen te lijf te gaan. “De geschiedenis vanaf de jaren tachtig wijst uit dat het niet werkt. Als de visie niet gewijzigd is, maakt het niet uit wie je daar zet.”

C-47 wil transparantie in de uitgaven van de regering. “Laat de samenleving weten wat het Kabinet van de President met zijn zovele adviseurs het land op jaarbasis kost. Hoeveel kosten de vele veiligheidsmensen die terecht en onterecht ingezet moeten worden de Staat op jaarbasis?” Met openbaarheid van bestuur is het volgens C-47 gemakkelijk na te trekken op welke posten er bespaard kan worden. Nu kiest de regering echter voor de weg van de minste weerstand en trekt met haar onvoorspelbaar beleid constant aan de loontrekkers. “De samenleving wordt kaalgeplukt en als het zo doorgaat, zal de bom barsten!”