Ons land heeft net zoals in het verleden onder NDP-regeringen, wederom te maken met een valutavraagstuk.Dat wil zeggen dat er niet voldoende vreemde valuta (dollars en euro’s) voor handen zijn en dat daarom de wisselkoersen op hol geslagen zijn. De vraag naar vreemde valuta (dollars en euro’s ) is wederom veel groter dan het aanbod.De Centrale Bank van Suriname, die de koers van de Surinaamse dollar ten opzichte van de dollar en de euro dient te verdedigen, is niet langer in staat voldoende vreemd geld ter beschikking te stellen voor productie en handel. Dus schieten de wisselkoersen omhoog. Het is zelfs zo, dat de koers van de SRD ten opzichte van de dollar, thans al naar de 4 SRD aan het schieten is. Dat maakt dat de prijzen in de winkels ook al aan verhoging onderhevig zijn. En wie wordt daar natuurlijk de dupe van ? Juist ja, de gewone loontrekker c.q. de `kleine man’. De Centrale Bank van Suriname, is naar onze mening, gestart met een populistische maatregel door Surinamers die hun huishuur in vreemde valuta moeten voldoen, te helpen aan dollars en euro’s voor de door haar vastgestelde wisselkoers.Wat de bank niet wenst te begrijpen, is dat ze de SRD zelf aan het onedermijnen is. De bank vergeet ook bewust, en misschien wel heel expres, dat slechts luchtvaartmaatschappijen tarieven in vreemde valuta mogen doorberekenen aan de cliënt. De Centrale Bank weet heel goed dat de inkomsten van de Staat met zeker 40 procent zijn teruggelopen sinds de enorme val van prijzen voor aardolie en goud. En ieder weet dat de prijs van een vat aardolie op de internationale markt, is gedaald van iets meer dan 100 US dollar naar minder dan 50 US dollar en dat de goudprijs absoluut is gekelderd op de internationale markt. De Surinaamse overheid heeft zich rijk zitten rekenen in de periode dat de prijs voor aardolie en goud nog erg hoog lag. Wat ze ook is blijven doen, is haar uitgavenpatroon op even grote voet blijven handhaven. Men heeft er nimmer voor gekozen te gaan sparen in een speciaal fonds, om in geval van tegenvallende wereldprijzen voor aardolie en goud, de zaken financieel en monetair het hoofd te kunnen bieden. Men is blijven verkwisten, ook toen de prijzen van aardolie en goud kelderden naar het huidige niveau. Tot op de dag van heden, heeft de regering, volgens ingewijden, nog onvoldoende geleerd en blijft boven haar stand leven, door maar te blijven uitgeven. Professor Anthony Caram heeft gelijk, wanneer hij stelt dat de regering nog steeds niet naar wens bezuinigt. De verlaging van de bezuiniging zou slecht vier procent zijn, hetgeen als zeer onvoldoender zal kunnen worden aangemerkt. Ook moet, volgens Caram, worden vastgesteld dat men helemaal niet heeft gespaard voor slechte tijden en teruglopende inkomsten. En juist omdat pas na het midden van dit jaar er misschien een verbetering van de prijzen voor aardolie en goud kan worden voorspeld, is het volgens de econoom zo onverstandig dat men op dezelfde voet doorgaat met het spenderen van staatsmiddelen. Het is, volgens ons, dan ook zeer onverstandig dat men een dergelijk financieel en monetair beleid blijft voeren tegen beter weten in. Maar misschien is het ook weer zo dat men binnen deze regering doende is met een strategie van de verschroeide aarde. Deed Wijdenbosch toch ook al, aan het eind van 1999 en het begin van 2000, een financiële en monetaire augiastal achterlaten voor de volgende regering, die later als Venetiaan III aantrad. Maar gelukkig hadden we toen André Telting en Humphrey Hildenberg die in staat waren de chaos op professionele wijze weg te werken.