De NDP ziet naar verluidt de bui al hangen en spreekt over een op komst zijnde of reeds ontstane recessie die het hoofd moet worden geboden. De partij die de verkiezingen heeft gewonnen en kan bogen op 26 zetels in De Nationale Assemblee, realiseert zich maar al te goed dat ze enorme financiële problemen heeft die overduidelijk zichtbaar zijn uit de beschikbare financiële overzichten. Het begrotingstekort van ruim 6 miljard SRD spreekt boekdelen en dat tekort vertoont geen dalende trend. Ook heeft het kabinet te maken met een torenhoge buitenlandse schuld. Hoe die uiteindelijk zal worden afgelost, daar wordt tot op dit moment met geen woord over gerept. Dat er grote financiële problemen waren, werd al onthuld door de president voor de verkiezingen van 25 mei jl.

Thans spreekt men van een recessie die zware negatieve gevolgen voor dit land zal kunnen hebben. Om die zogenaamde recessie het hoofd te kunnen bieden, zoekt de NDP thans naar hulp in de vorm van adviezen die zouden moeten komen van kundige mensen vertegenwoordigd in maatschappelijke groeperingen. Degenen die willen luisteren en eventueel zouden willen helpen door middel van het verstrekken van advies, die zouden tenminste over de huidige financiële cijfers van de overheid moeten beschikken om dan te kunnen besluiten of er wel eer te behalen valt aan een eventuele assistentieverlening. Uit alles valt op te maken dat de problemen legio zijn. Niet moeilijk om dat te constateren, als we alleen maar kijken hoe slecht de overheid personen en instanties betaalt die goederen hebben geleverd en diensten hebben bewezen aan dezelfde NDP-overheid. Ala se a tori e degedege no no.

Uit alles valt op te maken dat de tekorten zo groot zijn, dat er nog nauwelijks op een fatsoenlijke wijze aan de verplichtingen kan worden voldaan. Bij parastatale bedrijven snellius geld weghalen uit de winst, is ons reeds enige tijd bekend. Bij oliemaatschappijen voorschotten op de government take halen nog voor de brandstof bij de pompen is gearriveerd, is ook geen geheim meer. Zowel bij de directe als de indirecte belastingen snel schrapen om toch nog wel wat betalingen te kunnen doen, weten we ook. En toch is het nog steeds zo dat men in de goudsector niet voldoende weet op te strijken voor de fiscus. Bepaalde concessionarissen betalen nog steeds helemaal niets aan de overheid. In de kuststreek weet men wel het vel over de oren te trekken van de belastingbetaler, maar in het achterland is men de kluts al jaren kwijt of te laks om op een gedegen wijze te innen.

De problemen hebben thans gigantische vormen aangenomen en kan er gerust gesproken worden van een lont in het kruitvat die alleen nog moet worden aangestoken en dan is het slechts wachten op de reuzeknal. Men wil dus o zo graag de lont verwijderen en daar heeft men de maatschappelijke groeperingen voor nodig. Ook wenst men natuurlijk de rust in de samenleving te behouden. Maar hoe behoud je de rust als mensen hun werk kwijtraken omdat de baas ze op straat heeft gezet nadat zijn bedrijf met toestemming van ATM mensen heeft afgevloeid. Of doodgewoon omdat het bedrijf niet meer bestaat. De overheid is thans debet aan de misère binnen zovele bedrijven omdat zij in gebreke is gebleven door haar rekeningen niet te betalen. Heeft ze er wel eens over nagedacht dat al die mensen die tot voor kort nog loontrekkers waren en loonbelasting betaalden, dat thans niet meer kunnen omdat ze werkloos geworden zijn? Allemaal verlies en daarom is er thans een lont en een kruitvat. Geen wonder dat de president helemaal niet vrolijk kijkt, want hij weet wat er kan gebeuren als er niet spoedig een verandering optreedt en dan wel in positieve zin.

Begrijpelijk is ook dat bij de maatschappelijke groeperingen men niet staat te springen om al te intensief betrokken te geraken bij het zoeken naar oplossingen. Men wil namelijk niet de gebeten hond zijn als het alsnog helemaal fout gaat en de bom toch barst. De NDP heeft de verkiezingen gewonnen, zij moet eigenlijk genoeg veerkracht kunnen tonen om uit deze financieel-economische ellende te kunnen geraken. Hulp zoeken is één, hulp vinden is hierbij natuurlijk twee. We mogen onder geen beding richting Griekse situaties koersen. En om die koers niet te varen, moeten kundige mensen aan het roer komen. Of de NDP die heeft en bereid is een eind te brengen aan de verspilling waar ze kampioen in is, blijft een grote vraag.