De tijd van groener gras en grotere beloften is aangebroken. Als komende week de jaarrede uitgesproken wordt, is het startschot gegeven voor een laatste vergaderperiode van onze nationale assemblee in deze samenstelling. Een laatste ronde aan politieke beschouwingen van dit kabinet. Politieke debatten, formeel en informeel en een campagnestrijd in de wijken en dorpen. In maart worden de kieslijsten ingediend en loopt het IMF-programma ten einde. En in mei is het woord aan de kiezer. De laatste week van mei en de eerste week van juni zal aan de onderhandelingstafel doorgebracht worden door de Grote Bepalers en de Kleine Geluksvogels.

De voorrondes en de knock-outfase zijn inmiddels voorbij. Wie nu nog overeind staat, wie de belangstelling verdient elke dag op televisie te zijn, wie de partijkas voldoende gespekt heeft voor shirts, vlaggen en voedselpakketten, wie de tanks van de buitenboordmotoren, twin-engine vliegtuigjes en helikopters kan vullen, wie kan strooien met wat gestrooid moet worden en beloven wat beloofd moet worden, moet dat nu gaan doen.

De zoetste stemmen zullen in gezang aangegeven worden en de meest modieuze kuifjes zullen gekruld worden, wanneer men op uw stoep staat om u de passie te prediken. Krokodillentranen en knievallen, verrassende nieuwe vriendschappen, mantels en dolken van broederlijk verraad, horen allemaal bij dit einde van het seizoen. De brandende vragen die de kiezers zich zullen stellen, beginnen altijd met tevredenheid en ontevredenheid. Zijn mijn familie en ik er beter af dan vijf jaren geleden? Daarna zal men kijken naar geloofwaardigheid: is het realistisch wat de verschillende partijen mij voorhouden aan een mogelijke toekomst van dit land in hun handen? Persoonlijke voorkeuren, normen en waarden komen aan bod: niemand is perfect, maar kan ik leven met de keerzijde van de medaille van deze oude man of oude vrouw, met een geschiedenis, die we deels kennen. Wat betekent hun tijd bij de narcoticabrigade, jungle commando, volksmilitie voor mij? Is dit de werkelijke erfgenaam van Venetiaanisme, Boutisme, Bosjisme?

De kiezer zoekt, naarstig en dorstig, naar die goudklomp van echt en waarlijk leiderschap. De leider die men kan vertrouwen om vijf jaar ieder eigen belang te parkeren en aan het werk te gaan, voor heel Suriname en voor iedere Surinamer. Met midden deze week, het fluitsignaal. God zij met ons Suriname.