In het hart van Suriname speelt zich een politiek schouwspel af dat de ware aard van de huidige regering blootlegt. President Santokhi en zijn coalitie houden de schijn op van ‘eenheid in verscheidenheid’, maar de werkelijkheid achter deze façade is veel complexer en zorgwekkender.

DE SCHIJN VAN ETNISCHE HARMONIE

Een treffend voorbeeld van de oppervlakkige eenheid binnen de coalitie is te zien tijdens de politieke bijeenkomsten en evenementen van de president. Zijn verjaardag werd gevierd met een etnisch divers menu, symbolisch voor de zogenaamde eenheid. Toch doet deze façade weinig om de diepgewortelde verdeeldheid te verbergen. De president, omringd door jonge vrouwen van elke bevolkingsgroep tijdens een massameeting, en de enthousiaste dekoloog die doet denken aan de retoriek van Guno Ravenberg in de jaren negentig, versterken slechts het beeld van een oppervlakkige harmonie.

DE ONBENADERBARE ‘VOLKSLEIDER’

President Santokhi’s poging om zichzelf te profileren als een ‘volksleider’, schiet tekort. Ondanks zijn politieke retoriek en openbare optredens blijft hij onbenaderbaar en afstandelijk. Van markthandelaren die door zijn beveiligers worden weggejaagd tot de luxueuze manier waarop hij reist, hij toont weinig verbinding met het volk. Deze disconnectie versterkt de perceptie van arrogantie en een gebrek aan authentiek leiderschap.

SCHULDHERSCHIKKING EN ECONOMISCH BEDROG

De regering pronkt met haar successen op het gebied van schuldherschikking, maar de realiteit is verre van rooskleurig. De schuldvermindering is niet te danken aan verhoogde verdiencapaciteit of bezuinigingen, maar aan herschikkingen gebaseerd op medelijden met de economische noodsituatie van het land. Bovendien wordt het niet lenen als een vrijwillige keuze gepresenteerd, terwijl dit feitelijk een verplichting van het IMF is die niet strikt wordt nageleefd.

VEILIGHEID EN BESTUUR

Een zorgwekkend voorstel van de president is de nauwere samenwerking tussen leger en politie, gecoördineerd vanuit het Kabinet van de President. Deze samensmelting van politionele en defensietaken onder burgerlijk gezag ondermijnt de deskundigheid van beide instellingen en druist in tegen de beginselen van het strafprocesrecht en staatsordening. Het risico op misbruik en inefficiëntie is groot, wat herinneringen oproept aan de autoritaire regimes van de jaren tachtig in Suriname en de huidige situaties in Irak en Iran.

ECONOMISCHE WANORDE

Santokhi prijst de stabiliteit van de banken, maar verzuimt te vermelden dat veel banken achterlopen met hun jaarcijfers en daarmee de wet overtreden. De zogenaamde stabiliteit is gedreven door Open Markt Operaties (OMOs), een instrument dat de president zelf bekritiseert, maar niet stopt. Het vertrouwen in de SRD is gebaseerd op verkapte interventies van de minister van Financiën, niet op een stabiele economische basis.

GRONDCONVERSIE: EEN VALSE BELOFTE

Het idee dat inkomsten uit grondconversie een sociaal vangnet zullen financieren, is een politiek verhaal zonder basis in beleid. De problemen van dubbele uitgiften en terugdraaiing zijn lang niet allemaal historisch en de unit grondconversie heeft geen bevoegdheid om deze kwesties op te lossen.

KOPIËREN VAN POPULISME EN ECONOMISCHE FICTIES

De voorstellen om ‘ongebruikte’ bankreserves te gebruiken voor rijstboeren en productie, herhalen dezelfde populistische en economisch onhoudbare ideeën die de vorige regering ten val brachten. Santokhi’s kritiek op de Vereniging van Economisten (VES) past binnen deze trend van het negeren van economische realiteiten ten gunste van politiek theater.

DE WERKELIJKHEID VAN DE ZORGSECTOR

De president beweert dat de medicijnvoorraad voor anderhalf jaar gegarandeerd is, maar de realiteit is anders. Noodkreten uit de zorgsector, van artsen en ziekenhuizen, weerspreken deze bewering en tonen aan dat de situatie verre van stabiel is. Santokhi’s oproep om de NDP nooit meer het bestuur te geven, is begrijpelijk, maar zijn eigen beleid en regeerstijl roepen vragen op over zijn geschiktheid als leider. De logica van machtsbehoud boven alles verheven, zoals hij de NPS beschuldigt van het ontlopen van verantwoordelijkheden, laat zien dat ook Santokhi bereid is elke politieke zet te maken om zijn positie te behouden.

Suriname staat op een kruispunt. De politieke retoriek en de oppervlakkige schijn van harmonie kunnen de onderliggende economische en bestuurlijke problemen niet verbergen. Het is tijd voor een eerlijk gesprek over de toekomst van het land en leiderschap dat echt verbindt en handelt in het belang van alle Surinamers.