Suriname heeft te maken met een stijgende criminaliteit en een regering die tot op heden er niet in geslaagd is, een gedegen antwoord te formuleren op de toename van de misdaad. Er wordt dan wel gesproken over een andere c.q. betere aanpak van de criminaliteit, om zo te komen tot een beter gevoel van veiligheid bij de algehele gemeenschap, maar voorlopig blijven de meldingen binnenkomen van gewone diefstal op klaarlichte dag, straatroof en gewapende roofovervallen, die vaak genoeg zware mishandeling van slachtoffers tot gevolg hebben. Suriname heeft hiermede een groot probleem. Maar om de criminaliteit te kunnen bestrijden, moet er meer geld ter beschikking komen ten bate van de units die daarmede belast zijn. Dus eigenlijk meer geld voor het ministerie van Justitie en Politie. We kunnen tot in eeuwigheid blijven praten over meer actie en veiligheidsplannen om de misdaad terug te dringen, maar in de praktijk gebeurt er niets bijzonders, omdat de middelen daar doodgewoon niet voorhanden zijn en dus ook niet vrijgemaakt worden. Pas wanneer er moord en brand geschreeuwd wordt, zaken helemaal klem lopen en er geen goederen meer aan lanti worden geleverd en diensten bewezen, worden er weer wat broodnodige middelen ter beschikking gesteld en sukkelen we met zijn allen op dezelfde weg voort. Zo hebben we zeer recentelijk de kwestie gehad van geen levering van brandstof meer aan cruciale diensten, horende bij het ministerie van Justitie en Politie, waaronder de politie, brandweer, Korps Penitentiaire Ambtenaren en de Beveiliging en Bijstandsdienst, BBS. Pas nadat er sprake zou ontstaan van een gevaarlijke situatie de nationale veiligheid rakende, werden er weer wat gelden voor een brandstofleverancier vrijgemaakt. Het is te belachelijk voor woorden. Wat ook heel duidelijk is, is dat bij een stijgende criminaliteit, er ook meer aanhoudingen en insluitingen van verdachten, zullen zijn. Al deze ingesloten verdachten moeten van staatswege iedere dag van voeding worden voorzien. Het is bij een eenvoudige berekening duidelijk, dat deze kostenpost oploopt bij een stijgende criminaliteit. En vooral als je dat kunt bevroeden en berekenen, moet je als Justitie en Politie keihard aan de bel trekken bij Financiën en erop wijzen, dat er meer geld moet worden vrijgemaakt en de leveranciers ook op tijd betaald. En ook juist hier gaat men volledig de mist in en betaalt de leveranciers niet op tijd. Overigens is dit geen nieuw fenomeen, waarbij gedetineerden zonder voeding dreigden te komen, omdat de houders van gaarkeukens niet op tijd werden betaald en het werk meer dan een keer hebben neergelegd. Dit grapje kan je als overheid niet uithalen. Een ingesloten verdachte is vanaf het moment van detentie, jouw verantwoordelijkheid. De overheid dient daarom zo snel als mogelijk de leveranciers van voeding aan cellenhuizen en gevangenissen te betalen, wil ze geen opstand in de cellenhuizen en strafinrichtingen krijgen. Justitie en Politie moet ook veel meer aan haar managementcapaciteiten gaan werken, want dergelijke steken mag ze niet doen vallen.