President Santoklhi heeft de afgelopen week in De Nationale Assemblee, enkele maatregelen aangekondigd die erop gericht dienen te zijn de stijgende wisselkoersen voor vreemde valuta, dollar en euro, ten opzichte van onze SRD onder controle te krijgen. Gelijk na de aankondiging van het staatshoofd, brak de kritiek los, omdat de president wederom heeft gegrepen naar een aantal beperkende maatregelen voor het verhandelen van vreemde valuta, die ook in het verleden nimmer een gewenst resultaat hebben opgeleverd. We denken aan de militaire periode van dictatuur, toen er ook een groot gebrek aan vreemde valuta was en Goedschalk op de Centrale Bank besloot de overheidstekorten monetair te financieren en de deviezen uit de monetaire reserves aansprak om zaken als brandstof, medicijnen, de kookgasrekening en basisbehoeften te financieren. Ook toen kondigde de militaire regering tal van stringente maatregelen aan binnen het wisselkoersen regiem, die slechts leidden tot de ondergrondse zwarte markt voor dollars en Nederlandse guldens. Het vertrouwen in het militaire regiem en zijn burgertrawanten was toen ook al geruime tijd weggeëbd en eenieder die het kon betalen, nam zijn toevlucht in dollars en de Nederlandse gulden. De waarde van de Surinaamse gulden was ook in die periode al zwaar gedeprecieerd en we hadden coupures van de Surinaamse gulden met wel drie nullen. Merkwaardig genoeg deed dezelfde situatie binnen het wisselkoersgebeuren zich voor zodra de exponenten van de revolutie en hun vrienden en vriendinnen aan de macht kwamen. We hebben dit gezien tussen 1980-1987, 1996-2000 en tijdens de Bouta-regeringen 2010 en 2020, met een Centrale Bank beunhaas Hoefdraad, die later ook nog de gelegenheid kreeg op Financiën het land verder te ruïneren. Dat Santokhi en zijn kabinet het land failliet hebben overgenomen, weet eenieder. Dat Santokhi met zijn ploeg moest proberen ons uit de economische crisisellende te halen, weet ook eenieder. Maar Santokhi beloofde veel, zonder precies te weten op wie en wat hij kon rekenen om de financiële ellende weg te werken. En omdat hij tot nog toe niet in staat is daadwerkelijke verlichting voor het volk te brengen na zijn zovele beloften, heeft zijn imago enorme schade geleden. De economische financiële en monetaire crisis is verergerd met een stijgende wisselkoers en het volk is verder verarmd. Er is momenteel zeer weinig zicht op verandering c.q. verbetering en dat zorgt ook voor meer wantrouwen in het kabinet Santokhi. In een periode van wantrouwigheid gaat men wederom op zoek naar vreemd geld en of goud. Dat maakt de vraag naar goud en dollars groter en hierdoor stijgen de wisselkoersen en wordt het leven ondraaglijk. Santokhi moet het geld gaan zoeken waar het daadwerkelijk verdiend wordt en dat is bijvoorbeeld in de goudsector, de houtsector en de casino’s. Tal van klemmende maatregelen binnen de valutahandel, zullen slechts resulteren in een nieuwe zwarte markt voor vreemde valuta en zeker niet de stijgende wisselkoersen tot stilstand brengen. Het staatshoofd moet zich door de echte economisten laten adviseren en zich niet laten leiden door chantage van coalitiegenoten, want ook die zullen de negatieve effecten moeten ervaren bij de eerstvolgende volksraadpleging. Geen enkel volk wil verpauperen en als er een coalitiegenoot is die de zaak saboteert uit eigen eng belang, zal deze ook bij de komende verkiezingen aankijken tegen groot zetelverlies.