Zijn we voor een groot deel, ons goed verstand aan het verliezen? Deze vraag kan zeker gesteld worden, nadat velen op de donderdag beelden via Sociale Media hebben mogen aanschouwen van een zeer gevaarlijke situatie, waarbij een militair een AK 47 infanteriegeweer richt op een met pistool in de hand gewapende zoon van de vice-president. De laatstgenoemde  sommeert de militair  het geweer te laten “zakken” en het niet langer op hem te richten. Hetgeen de militair niet onmiddellijk doet en het snelvuurgeweer op de zoon van Brunswijk blijft richten. Niet duidelijk waar deze opnames werden gemaakt, maar ze wekten wel de indruk van een gevaarlijke toestand, die makkelijk uit de hand had kunnen lopen als er maar een schot was gelost. Belangrijk, is dat we beseffen elkaar niet te moeten provoceren,  vooral omdat we er goed van op de hoogte dienen te zijn dat er nog steeds oud zeer leeft bij bepaalde leden van het Nationaal Leger, als het gaat om de huidige vice-president, die voorheen de leider was van het Jungle Commando waar zware strijd tegen gevoerd is tussen 1986 en de begin jaren negentig en er vele doden en gewonden zijn gevallen aan zowel de zijde van het NL als het Jungle Commando. Er werd dan wel een vredesverdrag getekend in 1992 maar de aversie tegen Brunswijk en direct gevolg is er bij velen in het NL niet verdwenen. En juist daarom hoeft er maar weinig te gebeuren, of de vlam slaat wederom in de pan met alle nare gevolgen van dien voor de vele grondwettelijk gewapenden en derden gewapenden en niet te vergeten de gehele natie. Suriname heeft niets aan hernieuwde vijandelijkheden, dat moet men van beide zijden heel goed begrijpen. Zal Suriname zijn bevolking en de economie nog veel meer schade opleveren.  Het is daarom totaal af te wijzen, dat we elkaar gaan provoceren of intimideren. Het is namelijk altijd wél te voorpellen, waar en wanneer  het eerste schot valt, maar niet waar het laatste wordt afgevuurd. Dat hebben we wereldwijd bij de meeste conflicten reeds meer dan nodig gezien.