Elke dag worden dak- en thuislozen die vertoeven aan de Waterkant en omgeving Kerkplein, voorzien van eten en drinken. Dit gebeurt de laatste tijd wel vier keer per dag. Behalve organisaties zijn er ook burgers die portiebakjes met eten brengen. Zonder meer is dit een goede daad, gezien de economische situatie in het land en ook vanwege het feit, dat de overheid tot op heden geen onderkomen heeft voor deze groep. Wat wel enorm vervelend is, is dat het uitdelen van de portiebakjes plaatsvindt aan de Waterkant. De groep lijkt ook met de dag groter te worden. Omdat het eten gedistribueerd wordt aan de Waterkant, blijven velen de hele dag op deze plek. Sommigen liggen op de stands van de Craft Market, anderen zitten of liggen in de speeltuin. Laatst hing daar zelfs was te drogen, die waarschijnlijk was gedaan in de Surinamerivier. Het is duidelijk dat de Waterkant een walhalla geworden is voor dak- en thuislozen. Dit was aanvankelijk toch niet de bedoeling, er waren plannen om van de Waterkant een mooie boulevard te maken. De boulevard moest een trekpleister worden voor toeristen. Nu zijn er nog nauwelijks toeristen, maar de gewone burger wil ook weleens met zijn kinderen gezellig aan de Waterkant zitten. Helaas ziet de Waterkant er niet bepaald uitnodigend uit. Van de bankjes, de Craft Market en de speeltuin hebben de dak- en thuislozen zich meester gemaakt. Keerpunt is van mening, dat er een andere locatie gezocht moet worden voor deze groep. Het wordt ook tijd dat het Bureau voor Dak- en Thuislozen nieuw leven wordt ingeblazen, want deze situatie dreigt uit de hand te lopen. We hebben het dan nog niet eens gehad over de veiligheid van de omgeving. Een groot deel van deze mensen gebruikt drugs en heeft te kampen met meerdere (psychische) problemen en heeft begeleiding nodig. Aan de Waterkant staan historische panden en de Stichting Gebouwd Erfgoed, is met een plan gekomen om het op te knappen en de panden in de oude glorie te herstellen. Thans bivakkeren dak- en thuislozen op de trappen van deze gebouwen. Gezellig verpozen aan de Waterkant, dat zullen de meeste burgers echt niet doen zolang deze problematiek speelt. Een grote groep dak- en thuislozen, geeft niet bepaald een veilig gevoel en toeristen zullen dan ook geen behoefte hebben een wandeling te maken over de ‘boulevard’. Het aantal dak- en thuislozen wordt niet minder, maar neemt door de economische crisis juist toe. De regering moet haar ogen niet sluiten voor dit probleem, maar een plan van aanpak opstellen waarin het verminderen van de overlast en hulp bieden aan deze groep, centraal staan.