Suriname leunt momenteel tegen zijn landelijke maximale IC-capaciteit aan. Uit de cijfers van het bijgewerkte dashboard op de officiële COVID-19 website, blijkt dat er 19 personen op de verschillende Intensive Care afdelingen liggen. Twee weken geleden maakte minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid bekend, dat de capaciteit van IC-bedden was opgeschaald naar 28, het maximum.

Dit baart heel veel zorgen. Onze capaciteiten nemen af, onze opvang (isolatie) en quarantaine staan behoorlijk onder druk. We zijn nu tegen ons maximum aan.

Om die reden is er bij het Regionaal Ziekenhuis Wanica, alvast als een noodmaatregel in aller haast een tent opgezet, compleet ingericht om honderd mensen op te vangen. De minister had een maand geleden al met de ziekenhuizen afgesproken, na te gaan, waar de capaciteit op een verantwoorde manier kan worden opgeschaald.

Ook de quarantainefaciliteiten stromen nu vol en er is bijna geen capaciteit meer is vanuit de zorg. Volgens de bewindsman heeft het niet alleen te maken met ruimte, maar ook met human resources; hoeveel verpleegkundigen en artsen zijn ter beschikking om op verantwoorde manier de zorg te bieden.

Dus ook het tekort aan verpleegkundigen en gezondheidsmedewerkers baart ons ernstige zorgen. Ook verplegend personeel vreest besmet te raken met het gevreesde COVID-19 virus. De afgelopen weken zijn onder gezondheidsmedewerkers en andere patiënten, besmettingsgevallen geconstateerd. Dus overal kan nu een risicogebied zijn. De COVID-19 pandemie heeft ons land zwaar getroffen. Vele raken er bijna depressief van. Momenteel is men drukdoende al het medisch personeel en deskundigen te mobiliseren, om de zorg te garanderen. Maar ook deze personen houden de handen in het haar en raakt uitgeput. Er is een schromelijk tekort aan verplegend personeel in Suriname.

Maar wat doet de regering hieraan, om dit probleem te verhelpen? Is het geen tijd dat zij meer externe hulp inroept, om onze ziekenhuizen te komen ondersteunen.

Al vanaf het begin van de pandemie geven de diverse ziekenhuizen hun steun verleend in de vorm van onder andere het beschikbaar stellen van gezondheidswerkers en logistiek.

Het is ongetwijfeld bekend, dat het aantal COVID-19 besmette mensen helaas aan het toenemen is. Dit is van dien aard dat de ziekenhuizen en de opvangfaciliteiten voor coronapatiënten overvol raken.

Als faciliteiten voor overheidsquarantaine werden het RCR Zorghotel, het Regionaal Ziekenhuis Wanica en het Streekziekenhuis Marwina toentertijd aangewezen. Vanwege onvrede over de voorzieningen in overheidsquarantaine, werden velen rond 22 maart toegestaan om hun quarantaine thuis uit te zitten. In de praktijk bleek de thuisquarantaine zo lek als een mandje. Tijdens de persconferentie van 31 maart werd onthuld, dat tijdens een controle van het BOG, niet alle personen in thuisquarantaine werden aangetroffen. De Pan-Amerikaanse Gezond-heidsorganisatie (PAHO) beschouwt Suriname en een aantal andere landen in de regio, nu als risicolanden voor de coronapandemie door de ‘zwakke’ gezondheidszorg. Landen als Suriname zouden het moeilijker hebben om het virus in een vroeg stadium op te sporen en beheersen.

Dit maakte de PAHO-directeur Carissa Etienne in maart 2020 bekend. Er is ook gezegd, dat Nederland een grote rol zal vervullen, om ons te helpen met COVID-19, tot nog toe is zulks niet helemaal uit de verf gekomen.

Er zouden ook beademingsapparaten komen, maar men hoort er niets meer over. Gaat dit nog door? Gaan wij moeten wachten totdat er meer doden te betreuren zijn, voordat men het coronavirus harder aanpakt?

Misschien was het niet nodig, dat een groot deel van de mensen dat zijn leven verloor aan het virus, nog niet moest sterven, maar omdat onze zorgsysteem de druk niet meer aan kan, gaan er meer mensen dood.

Onze mortuaria raken nu overvol. De koelfaciliteiten zijn niet meer in staat alle ontzielde lichamen op te vangen. Met medewerking van de procureur-generaal wordt er nu naar oplossingsmodellen gezocht die binnen wet en regelgeving passen.

Maar zijn die wel voldoende?

De regering zal naar meerdere oplossingsmodellen moeten zoeken. De regering dient nu snel in te spelen op de situatie, want zowel ons volk als het gezondheidssysteem kan geen verder verslechtering aan.

Als ons land niet de voldoende capaciteiten heeft of daarover beschikt, zullen wij die externe hulp moeten vragen. Talmen mogen we onder de huidige omstandigheden zeker niet.