Wanneer dictators  en mensenrechtenschenders om tal van redenen hun machtspositie zien verschrompelen en als een kat in het nauw zijn beland, dan is het tijd voor het bedenken van een coupscenario om zo een ingrijpen tegen oppositionele krachten  te kunnen vergoelijken. Lokale oppositionele krachten met zogenaamde steun van buitenlandse inlichtingendiensten en regeringen, zouden een coup hebben beraamd en die staatsgreep werd op tijd verijdeld. Gisteren meldden buitenlandse media, waaronder de gerenommeerde Amerikaanse krant The Washington Post, dat de Venezolaanse dictator en president Nicolás Maduro, bekend had gemaakt, dat hij een staatsgreep tegen hem en zijn regering op tijd had weten te verijdelen. Volgens Maduro zouden hij en hooggeplaatsten uit zijn regering, worden geëlimineerd. Een facistische groep zou inmiddels zijn geïdentificeerd en gevangen genomen. Het hoofdkwartier van de geheime dienst Sebin, zou worden overgenomen om de oud-minister van defensie, Raul Baduel, te bevrijden. Volgens Maduro zouden de Verenigde Staten van Amerika, Columbia, Chili en Israël, achter de mislukte staatsgreep zitten. Ook zou de voorzitter van het parlement en zelf geproclameerde interim president van Venezuela, Juan Guaidó, achter de actie zitten. Guaidó heeft inmiddels verklaard, dat het de zoveelste poging is van Maduro om de groeiende oppositie in het land uit te schakelen en dat ervan een mislukte couppoging geen sprake is. De regering Maduro maakte voorts bekend, dat er een invasie zou plaatsvinden van Israëlische, Columbiaanse en Amerikaanse gevechtseenheden en dat er militaire bases zouden worden overgenomen. Ook de Centrale Bank van Venezuela zou door deze eenheden worden bestormd. Hoge functionarissen uit de regering van Maduro en andere belangrijke autoriteiten, zouden worden ontvoerd of geëlimineerd. Achter dit plan zou het voormalige hoofd van de inlichtingendienst, Manuel Ricardo Cristopher Figuera, volgens de kliek van Maduro zitten. Figuera leeft al sinds april van dit jaar in ballingschap in de Verenigde Staten en heeft verklaard, dat de zogeheten verijdelde coup een puur verzinsel is van Maduro CS. De Columbiaanse regering heeft reeds aangegeven, dat ze niets te maken heeft met deze zaak. Ook de Amerikaanse en Israëlische regering, hebben de beweringen van het regiem over een coup als pure onzin terzijde geschoven. Het is overduidelijk dat Maduro en zijn chavistische kliek, steeds verder in het nauw geraken, nu de Venezolaanse crisis steeds ernstiger vormen aanneemt en meer Venezolaanse burgers de wijk nemen naar het buitenland en de sancties, ingesteld door het buitenland, de misère in het land verder verergeren. Ruim 4 miljoen Venezolanen hebben het land al verlaten en bevinden zich hoofdzakelijk in Columbia, Brazilië en landen in de Caribische  regio. Dat Maduro het thans moet hebben van coupscenario’s  en het beschuldigen van hem niet vriendelijk gezinde landen, geeft aan dat hij in grote problemen verkeert en eigenlijk geen uitweg meer weet. Als een ware dictator tracht hij door toepassing van harde terreur, de oppositie eronder te krijgen. Maduro heeft echter een groot probleem en dat is, dat de leider van de oppositie, Guaidó, de erkenning geniet van zeker 50 staten. Coupverzinsels zijn geen onbekend fenomeen bij ons in Suriname. Na de militaire staatsgreep van Bouterse en Valk op 25 februari 1980, hebben we ook regelmatig te maken gehad met de zogeheten contra-coups die gewoon deel uitmaakten van een draaiboek. De enige echte contra-coup die mislukte, was die van Surindre Rambocus op 11 maart 1982. Daarvoor waren het grotendeels verzinsels waarbij Horb of Zeeuw, de Surinaamse gemeenschap kwam voorhouden wie er allemaal bij een tegencoup betrokken waren geraakt. Om de zaak echt te doen lijken, werden er dan wat wapens uit de magazijnen van het Nationaal Leger op tafel gelegd. Er werden dan ook zogenaamde coupplegers gearresteerd en zwaar mishandeld. Otmar Rodgers en Rufus Nooitmeer, vooraanstaande leiders van de NPS, werden daarbij zwaar mishandeld. Keerpunt heeft toen de foto’s van de zwaar mishandelde Rodgers mogen inkijken en Nooitmeer hield er een gebroken kaak aan over. Ook de gevangenneming door Bouterse getrouwen van de militairen Mijnals, Sital en Joeman, die zogenaamd betrokken waren bij een linkse coup, zijn wij zeker bij deze krant niet vergeten. De burgers Playfair en Cumberbatch om maar enkelen te noemen, werden toen ook als vermeende linkse coupplegers aangemerkt en ingesloten. Ook hier bleek uiteindelijk niets van te kloppen en was men genoodzaakt deze mensen, die ten onrechte waren ingesloten, op vrije voeten te stellen. Leugens en verzinsels werden steeds weer gebruikt om een zogeheten revolutionair proces dat geheel was verzand, nieuw leven in te blazen. En in december 1982 was het wederom niet anders en werden ongewapende burgers opgepakt en standrechtelijk geëxecuteerd. Ook toen werd de leugen verkondigd en werden deze mensen, die absoluut niets te maken hadden met wapens en geweld, ter behoud van macht, vermoord. Deze slachtoffers waren zogenaamd betrokken bij een staatsgreep die door de CIA op touw was gezet. Thans is het duidelijk dat er geen sprake was van wat voor externe samenzwering dan ook, maar dat een dictator en de zijnen, hun machtspositie niet wensten prijs te geven en bereid waren te moorden. Die misdadiger in Caracas is thans in het nauw en zijn grootste probleem is, dat hij niet meer weet wie hij in zijn reusachtige en goed bewapende leger nog kan vertrouwen. Bepaald geen benijdenswaardige positie waarin deze usurpator thans verkeert. Maar voor alles is er een begin en eind en dus ook voor Maduro. Maar deze omhooggevallen dictator heeft genoeg van het Venezolaanse volk gestolen om in alle weelde in de Domincaanse Republiek te gaan wonen. Naar verluidt, heeft Maduro groot onroerend bezit in Punta Cana  en ook gaan er geruchten dat de man honderden miljoenen dollars elders heeft weten onder te brengen. De dagen van Maduro en zijn directe corrupte omgeving, zijn geteld en dat wordt voor de dictator steeds duidelijker. Voorbeelden in de geschiedenis te over van dictators en mensenrechtenschenders die dachten dat ze onschendbaar waren en waar zijn ze nu? De meesten hebben het niet na kunnen vertellen.