Wij hebben er in de afgelopen maanden al ettelijke keren over geschreven en nu wordt het steeds duidelijker, dat men internationaal binnen het bankwezen steeds minder met Suriname en zijn financieel verkeer te maken wenst te hebben. Binnen het Surinaamse bankwezen praat men er liever niet over, maar toch worden we de laatste maanden steeds sterker met de neus op de feiten gedrukt. Enkele jaren geleden maakte een inmiddels gepensioneerde bankemployee tegenover Keerpunt bekend, dat landen in het Caribisch gebied en ook Suriname, zwaar in de verdachtenbank aan het geraken waren voor wat betreft zeer verdachte overmakingen van grote bedragen. De overmakingen zouden zwaar verband houden met witwasactiviteiten en dat er daarom regelmatig vervelende zogeheten ‘audits’ werden toegestaan en gepleegd om zo ’clean’ mogelijk ten opzichte van buitenlandse banken te blijven. Maar als de controle op een gegeven moment verslapt en we ervan uitgaan dat het allemaal wel niet zo een vaart zal lopen met isolerende maatregelen vanwege buitenlandse banken, dan kan je als land behoorlijk bedrogen uitkomen. Als er op een gegeven moment binnen het instituut Meldpunt Oneigenlijke Transacties, MOT, een bedenkelijke bemensing plaatsvindt die moedwillig verzaakt de meest cruciale gegevens met betrekking tot oneigenlijke transacties door te spelen aan het Openbaar Ministerie, dan kom je uiteindelijk lokaal en internationaal in de verdachtenhoek terecht. In de afgelopen decennia zijn er krachten hier bezig geweest en ook nog steeds bezig om de grensoverschrijdende criminaliteit te gedogen en zelfs te accommoderen en dat heeft uiteindelijk grote en verstrekkende consequenties. En deze consequenties worden thans naar onze mening door het buitenland en wel in hoge mate aangestuurd. Men is in het buitenland bepaalde landen uit met name onze regio de financiële duimschroeven aan het aandraaien en dat zal zeer grote negatieve gevolgen kunnen hebben voor ons bedrijfsleven en onze economie. Niet alleen Suriname wordt thans in de tang genomen, ook andere landen en eilanden in de Caribische regio worden als ‘high risk’ naties in de Verenigde Staten van Amerika en de Europese Unie neergezet. Deze landen worden langzaam maar zeker in een financieel isolement gedrukt. Het confisqueren van 19.5 miljoen euro, verzonden door de Centrale Bank van Suriname naar Nederland door de douane aldaar, moet zonder enige terughoudendheid in verband worden gebracht met de bestaande verdenking bij de Nederlandse autoriteiten dat dit geld helemaal of deels afkomstig is uit het witwascircuit. Nederland is ervan overtuigd dat dit geld afkomstig is uit de drugshandel en daar wordt nu een uitvoerig onderzoek naar ingesteld. Wij van Keerpunt, zijn ervan overtuigd dat De Surinaamsche Bank, de Hakrinbank, en de Finabank, zich niet inlaten met drugshandel of witwaspraktijken, maar het slachtoffer kunnen zijn geworden van lieden die het wel gelukt is deze middelen binnen het circuit van de voormelde banken te krijgen. En juist omdat er misschien sprake is geweest van onvoorzichtigheid, grijpt men thans in het buitenland de kans aan om ons in een isolement te brengen. Dat buitenlandse financiële instellingen thans bang zijn om zaken met onze banken te doen, is alleszins begrijpelijk, omdat geen enkele grote of kleinere buitenlandse bank erop betrapt wenst te worden faciliterend op te treden ten aanzien van louche banken in het buitenland. Daar staan boetes van miljarden dollars of euro’s tegenover. Dat men ons thans met de nek aankijkt, hebben we zelf in hand gewerkt door uitermate slap te reageren op de enorme drugsvangsten van de afgelopen jaren die in de vele duizenden kilo’s cocaïne belopen en toch via ons land voornamelijk naar West-Europa zijn gegaan. Als ook nog wordt geconstateerd dat onze autoriteiten de samenwerking met buitenlandse anti-drugsorganisaties als de DEA frustreren en vermoedelijk niet bonafide opsporingsambtenaren naar voren schuiven als tegenhangers van de buitenlandse agenten, dan is het heel gauw duidelijk voor het buitenland dat wij niet bij machte zijn of welwillend de grensoverschrijdende misdaad met raad en daad te bestrijden. Als we daarenboven ook nog ertoe overgaan succesvolle bestrijdingsunits uit te hollen en dus verzwakken, dan is het sein aan het buitenland goed en snel gegeven. We moeten de komende tijd er dan ook niet vreemd van opkijken als we met onze credit cards niet meer uit de voeten kunnen in het buitenland en ook dat wij bij het openen van kredietbrieven via onze valutabanken, de grootste tegenwerking vanwege het buitenland zullen ondervinden. Deze situatie zal aanhouden of zelfs een significante verslechtering ondergaan zolang we met een regiem te maken hebben dat er niet gebrand op is de misdaad adequaat te bestrijden, omdat ze er op de een of andere manier toch veel voordeel aan heeft. Diepgaander op dit enorme vraagstuk ingaan hoeft niet. Wie de schoen past zette hem onder zijn of haar ledikantje.