De Surinaamse staat heeft een Nationaal Leger dat over een marine, een luchtmacht en een landmacht beschikt. Voorts werd onder de regering Bouterse I, een Kustwacht in het leven geroepen en drie schepen in Frankrijk gekocht. De schepen werden geleverd door de Fransen, maar er was geen bemanning voor de boten. Er werd weer van achter naar voren gewerkt. Uit nood werden mensen van de marine ingezet die absoluut geen ervaring met de ultra moderne schepen hadden en een omscholing moesten ondergaan. In de eerste maanden konden de nieuwe ‘Franse’ boten dan ook niet efficiënt worden ingezet. Ook nadat de opvarenden van de Kustwacht met de boten wisten om te gaan, bleven de schepen maandenlang ongebruikt aan de kade liggen. Tot op dit moment liggen twee van de drie schepen, ongebruikt en dus ook niet inzetbaar aan de kade op een moment dat ze eigenlijk zouden moeten uitvaren om meer duidelijkheid te krijgen over het lot van de tot op dit moment vermiste twaalf vissers die op 27 april j.l. door zeerovers werden aangevallen en in zee gesmeten. Ook de marine is al jaren niet in staat op een juiste wijze te functioneren door gebrek aan van alles. De marine kampt al jaren met een groot gebrek aan middelen en is daarom niet in staat om regelmatig voor onze kust te opereren. We hebben de afgelopen tien dagen kunnen zien hoe paraat we niet zijn en hoe slecht we in staat zijn snel uit te rukken als zich calamiteiten binnen ons grondgebied voordoen. De luchtmacht beschikt over helikopters die door India werden geleverd. Dit onderdeel van het Nationaal Leger komt maar nauwelijks aan vliegen toe, omdat ook daar er zwaar in de middelen is gesneden. Het was dan ook voor ingewijden niet vreemd, dat nadat het bekend werd wat zich voor de Wia Wia bank in zee had voltrokken , noch de marine noch de luchtmacht onmiddellijk in beweging kwam. Er werd op een schandelijke wijze getalmd en er werd zelfs gesteld dat er 1000 dollar op tafel moest worden gelegd door de familieleden en belanghebbenden binnen de visserijsector, anders zou de helikopter niet ingezet kunnen worden. Hieruit kon dan ook opgemaakt worden, dat er minstens voor de brandstof zou moeten worden betaald. De particuliere vliegonderneming Gum Air ging wél uit eigen middelen op weg zodat vanuit de lucht wat meer informatie kon worden verkregen over het lot van de vermiste vissers. Gewoon schandalig dat we over zoveel manschappen en materieel beschikken en toch niet in staat zijn uit te rukken om snel hulp te kunnen bieden. Het heeft er dan ook heel veel van dat b ijvoorbeeld de boten van de Kustwacht, zijn gekocht voor de commissie van bepaalde machthebbers. Gebeurde toch ook met de vliegtuigen voor de luchtmacht en de boten voor de marine onder de regering Wijdenbosch (1996-2000)? De familieleden van de vermiste vissers zeggen dan ook geheel terecht, dat er nooit bescherming is geweest voor de vissers van staatswege en dat ze alle beloften nu gedaan door bewindslieden inzake verbetering in de toekomst, met een korreltje zout nemen. Vissers zijn op zee altijd aan hun lot overgelaten en staan voortdurend bloot aan groot gevaar, omdat de zeerovers alsmaar op de loer liggen. Het wordt dan ook de hoogste tijd, dat de regeringen van Suriname en Guyana met vereende krachten optreden tegen dit gespuis. De politieke wil moet dan wel zowel in Georgetown als Paramaribo daarvoor aanwezig zijn. We zijn ondertussen 10 dagen verder en het is nog steeds niet bekend wat het lot van de 12 vermiste vissers inhoudt. Zolang dat niet duidelijk is, mag men voorlopig niet ophouden met zoeken. Familieleden en geliefden hebben nog steeds hoop en willen daarom uitsluitsel hebben over hetgeen met de slachtoffers van deze roof op zee is gebeurd.