Leerkrachten hebben een aantal dagen actie gevoerd om los te krijgen waar zijn menen recht op te hebben. Er is veel gezegd en geschreven over het herwaarderingssysteem en de acties hebben niet van een ieder de nodige steun gehad. Velen vinden dat onderwijsgevenden het werk niet mogen neerleggen, omdat het kind de dupe van dit alles wordt. Aan de ene kant hebben deze mensen helemaal gelijk. Aan de andere kant is het ook zo dat leerkrachten geen superwezens zijn met een super salaris die ook nog zorgeloos door het leven gaan. Dat de staking een achterstand heeft opgeleverd binnen het onderwijs, is te begrijpen, maar aan elk geduld komt er een einde. Het recente geval waar leerkrachten het werk hebben neergelegd, is een kwestie waarvoor vanaf 2014 strijd voor is gevoerd. Wanneer je de argumenten van de regering volgt, dan merk je dat de domste dingen worden gezegd. Dat de overheid ook zit te wachten op gegevens van het onderwijskorps snijdt ook geen hout, omdat de informatie er al is en je geen maanden of jaren nodig hebt om een plan uit te voeren. Het gegeven dat er geen geld is, wordt nu wel als dooddoener gebruikt om zaken niet uit te voeren. Dat mensen het de leerkrachten kwalijk nemen dat het onderwijsproces stagneert, is de troef die de regering gebruikt om verdeeldheid te zaaien. Jammer dat vakbonden zich dan ook hiervoor lenen. Wiens schuld is het dan wanneer de bussen niet rijden en de boten niet varen waardoor leerkrachten en leerlingen niet vervoerd kunnen worden. De dienstverlening wordt gestopt, omdat mensen al maanden op hun geld wachten en niet erover kunnen beschikken. Ook hierdoor ontstaat er een achterstand in het onderwijs. In het binnenland bijvoorbeeld zijn de scholen na de kerstvakantie nog niet open, omdat de vervoerders niet zijn uitbetaald. Zullen wij deze groep ook de schuld geven en hun de huid vol schelden. Keerpunt is ook geen voorstander van welke werkneerlegging dan ook, maar als die overheid jaar in jaar uit haar beloften niet kan nakomen, dan rest er niks anders dan uit een ander vaatje te tappen. Het is puur de schuld van de regering dat er een achterstand in het onderwijs is. Leerkrachten en vervoerders zullen nooit het werk zomaar neerleggen, omdat ze dat leuk vinden. Geen enkel normaal denkend mens vindt dat een goed idee, maar men vergeet gauw dat deze groep ook een gezin heeft om te verzorgen. De dooddoener dat men niet voor die baan had moeten kiezen, is ook nietszeggend, omdat het simpel de werkgever is die zich aan zijn afspraken moet houden. Stel, je bent politieagent en de overheid presteert het om je loon elke maand laat uit te betalen met alle gevolgen van dien of dat toelagen, ondanks beloften, jarenlang niet worden betaald, dan willen wij zien of je braaf en gemotiveerd je werk gaat doen. De politieman of -vrouw heeft ook een gezin om te verzorgen. Mogen ze dan geen actie voeren, vooral als je weet dat de werkgever een ernstig wanbeleid voert? Wij leggen de schuld van alle problemen in handen van de NDP-grappenmakers, want zij hebben alle sectoren in dit land kapotgemaakt. En dat komt echt niet door dalende prijzen van goud en olie. Wat een nonsense.
