De vakbeweging is er in beginsel om de belangen van werknemers te behartigen, maar als de kwaliteit van het leven van deze groep in gevaar komt, dan is het niet overdreven als de vakbeweging paraat staat om indien nodig strijdvaardigheid aan de dag te leggen. Robby Naarendorp, ondervoorzitter van de Vakcentrale C-47, zegt dat werknemers sinds vorig jaar met lede ogen toezien hoe de koopkracht van hun salarissen en daarmee hun sociale situatie in een stroomversnelling omlaag glijdt. Volgens hem dringt de tijd voor de werkende klasse. C-47 hoopt morgen opnieuw om de tafel te gaan met vertegenwoordigers van de regering. “De situatie dwingt ons om alert te zijn. Zolang de behoefte er is, moeten de mensen niet aarzelen om samen te komen, of om terug te koppelen naar de centrale. Als er instructies te geven zijn, zullen we die geven”, aldus Naarendorp.

Een specifieke oproep hoeft volgens hem niet, omdat de lidbonden van C-47 voortdurend worden ingelicht over de stand van zaken en zij staan op hun beurt ook in contact met hun leden.

Volgens de vakbondsman is de situatie zodanig dat de mensen zelf aanvoelen dat ze nuchter en paraat moeten zijn. Vooral de lastenverhogingen vorig jaar, gevolgd door de devaluatie vorige maand, zouden hard zijn aangekomen.

C-47 is sinds vorig jaar zeer bezorgd over de dalende koopkracht die begin dit jaar met de devaluatie is verergerd en versterkt met de ‘officiële’ devaluatie van de Surinaamse munt. De Vakcentrale zou die bezorgdheid meermalen aan de regering kenbaar hebben gemaakt. Naarendorp zegt dat zijn organisatie de regering heeft gevraagd om serieus te kijken naar manieren om onder meer de belastingdruk te verlagen van de werkende klasse. “Wij praten bewust over de ‘werkende klasse’, omdat wij ons bekommeren om zowel mensen in de ambtenarij als in het bedrijfsleven. De klappen komen bij beide groepen even hard aan.” Toch weet de vakbondsleider zo gauw niet hoe werknemers in het bedrijfsleven moeten worden gesteund nu de overheid ambtenaren zoet weet te houden met een maandelijks toelage van SRD 100.

“Wij zien graag oplossingen waarmee beide groepen geholpen zijn. Maar elke beetje is welkom. Naar aanleiding van die SRD 100 aan ambtenaren, hebben wij de regering gevraagd om na te denken over een gelijksoortige ondersteuning voor mensen buiten de ambtenarij.” Hoe die precies moet plaatsvinden, weet Naarendorp niet. Hij kan zich echter wel heugen dat Ronald Venetiaan tijdens een van zijn drie termijnen als president wel heeft bewerkstelligd dat het bedrijfsleven werknemers heeft gecompenseerd. Naarendorp: “Ook werkgevers begrijpen dat hun werknemers het zwaar te verduren hebben. De economische situatie mag dan wel voelbaar zijn voor de bedrijven, maar ondernemers weten meer dan geen ander wat de situatie is van de mensen op werkvloer.”

Morgen is er opnieuw een ontmoeting tussen de vakbeweging en de regering casu quo het ministerie van Financiën. Aangezien de voorstellen van C-47 van vorig jaar aan de regering om maatregelen te nemen ter ondersteuning van de werkende klasse sterk zijn achterhaald, werkt de vakcentrale aan de actualisatie daarvan.

Naarendorp zegt dat de tijd dringt voor mensen aan de onderkant van de maatschappij en dat het vinden van oplossingen geen optie, maar een ‘must’ is. Over de slagkracht van C-47 zegt hij:

“We dreigen niet, maar C-47 telt meer dan 63 bonden, waarvan sommigen zeer strategisch, en wel verdeeld over alle sectoren, zowel bij de overheid en parastatalen als in de private sector. De druk is te voelen in al deze sectoren.”

Volgens hem weet de top van C-47 het zaakje tot nu toe in toom te houden, maar de ondervoorzitter ontkomt er niet aan toe te geven dat de druk vanuit het veld steeds groter wordt.

C-47-voorzitter Robby Berenstein waarschuwde vorige maand tijdens een inleiding op de reguliere dinsdagavond bijeenkomst van de Kennis Kring dat als het tij niet keert en er geen oplossingen worden gevonden voor de huidige sociale, maatschappelijke en economische problemen in het land, dat sociale onrust onvermijdelijk is.