Gillmore Hoefdraad, minister van Financiën en vreemd genoeg ook nog de baas van de Centrale Bank van Suriname, heeft in De Nationale Assemblee verklaard dat de rekeninghouders van vreemde valuta op de verschillende handelsbanken niet bevreesd hoeven te zijn dat de overheid aan hun harde valuta zal komen en daarvoor in ruil SRD zal geven. Ook de SRD-rekeningen van burgers zouden volgens de monetaire autoriteit veilig zijn. Aan het recht van burgers om vreemde valuta- en SRD-rekeningen bij banken te hebben en te houden, zal volgens een verklaring van de Centrale Bank niet getornd worden. De Centrale Bank waarchuwt ook burgers geen geld bij de banken op te nemen en thuis te houden . De mensen die wel daarvoor kiezen, stellen zich volgens de bank bloot aan diefstal of verlies van de gelden.

Hoefdraad verklaarde in DNA, dat de regering haar vingers niet zal branden door aan de valutarekeningen van burgers te komen. Ook stelde de minister en governor dat de valutarekeninghouders beschermd worden bij wet. Vanuit een politieke hoek zouden burgers worden aangezet hun geld (vreemde valuta en SRD’s ) bij de banken weg te halen, omdat er een risico zou bestaan waarbij de regering aan het geld zou komen. Keerpunt weet wel dat na de devaluatie van de SRD die als een donderslag bij heldere hemel kwam, er een paniekerige situatie ontstond op de geldmarkt. Men moet niet vergeten dat deze regering herhaaldelijk heeft verklaard dat er geen devaluatie zou plaatsvinden en dat de gemeenschap plotseling wel voor een voldongen feit werd geplaatst. Zo vertelde deze paarse regering voor de verkiezingen van mei dit jaar, dat de overheid goed in de slappe was zat en dat de verhalen over een slechte financiële positie van Staat bezijdens de waarheid waren.

Nauwelijks een maand na de verkiezingen kwam de aap uit de mouw en vertelde de president himself dat de financiële positie van Staat uitermate zorgerlijk was. Het volk was dus op een vreselijke wijze belazerd met als doel de verkiezingen met het presenteren van halve waarheden en hele leugens te kunnen winnen. Thans is het zo dat velen zich ervan bewust zijn dat bij de paarse kliek die thans de macht uitoefent, het bedriegen en de leugen gemeengoed zijn. Om mensen een rad voor ogen te kunnen draaien, worden er beloften gedaan en leugens en halve waarheden verteld om zo rustig door te kunnen gaan met wanbeleid en pure diefstal van het volksvermogen.

Telkenmale als zaken naar een kookpunt toelopen, worden er zogenaamde maatregelen gepresenteerd die toch niet of maar deels worden uitgevoerd. Je kan een volk onmogelijk steeds verhaaltjes vertellen die zuiver cijfermatig bekeken echt niet gerealiseerd kunnen worden en dan verwachten dat het vertrouwen continuïteit zal blijven genieten. Op een gegeven moment vertrouwt men je toch niet meer en we zijn niet ver van het punt waarbij de regering Bouterse van alles en nog wat op tafel kan leggen en niemand haar meer gelooft. Zo weten velen nog dat het dezelfde mensen zijn die voorheen, toen ze ook de macht in handen hadden, aan de valutarekeningen van burgers zijn gegaan en deze benadeelden door ze daarvoor in de plaats zwaar afgewaardeerde c.q. ongedekte Surinaamse guldens te verstrekken. En juist omdat we dat weten en ons realiseren waartoe deze paarse kliek toe in staat is, zijn heel wat burgers met valutarekeningen bij de banken bang geworden. Hoefdraad kan dan wel vertellen dat de rechten van deze valutaspaarders bij wet beschermd zijn, maar hoeveel waarde kan je nog hechten aan wetsbescherming als de NDP er geen moeite mee heeft de grondwet te schenden wanneer het haar goed uitkomt. Dus valuta-spaarders moeten zelf bepalen wat ze willen doen. Hun geld op de bank laten of het gewoon lichten. We leven nu nog in een democratisch bestel en hebben dus zelf de keus wat het beste voor ons is. Zomaar afgaan op verklaringen en of beweringen die binnen de kortste keren van generlei waarde hoeven te zijn, is niet altijd verstandig.