De vakbeweging was toch de organisatie die de met de regering om de tafel had gezeten en had ingestemd, om de energietarieven, te verhogen? Volgens een vakbondsleider betaalde de regering te veel aan subsidie. Op grond daarvan zou dus een koopkrachtversterking worden gegeven. Afgelopen week kondigde C-47, die toen had ingestemd met de verhogingen, aan dat zij acties zou voeren tegen de regering, omdat de werkenden de verhogingen niet meer konden dragen. Water naar zee dragen dus! Het laatste werd ook bevestigd door de minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat het hem bevreemd dat de vakbeweging de regering voor het gerecht wenst te slepen. Naar zijn zeggen hebben de overheid, de vakbeweging, het bedrijfsleven en de Energie Bedrijven Suriname, om de tafel gezeten over het traject voor de verdere aanpassing van de stroomtarieven. De bewindsman stelde dat er een voorstel is geweest dat door de regering is overgenomen, een tarievencommissie te benoemen. De commissie onder leiding van vakbondsleider Dayanand Dwarka (C-47), heeft toen de adviezen uitgebracht. Grotendeels waren de vertegenwoordigers van de commissie het eens met de aanpassing.

Nu de vakbeweging de hitte van de werkende klasse begint te voelen, praat ze plotseling een andere taal en wil ze geen witte voetjes meer maken. Waarom heeft zij toen niet met haar vuist op de tafel geslagen? Bovendien weten we ook dat de vakbeweging niet op één lijn staat, gezien een deel achteraf is ingegaan op de uitnodiging van de president. Geen wonder dat ze niet serieus wordt genomen door de samenleving, die zich al geruime tijd afvraagt, wat het nut is zich aan te sluiten bij een vakbond, die toch bezig is met eigen belangen.