Een pedagogisch-ethisch beginpunt voor Suriname?

En wij hebben geen stad vernietigd zonder dat er voor haar waarschuwers waren geweest. Qur’an:  As sjoe’ara (26) ; 208

Decennialang is er in Suriname een negatieve trend zichtbaar van spiritueel moreel ethisch verval, gespeend van een pedagogische corrigerende leefomgeving voor het opgroeiend kind. Het resultaat hiervan manifesteert zich dagelijks  in allerlei vormen van aberrant gedrag, ook onder de jeugd, in de samenleving. Het feit dat de huidige president van de republiek Suriname Zijne Excellentie Ch. Santokhi de moed en wijsheid heeft getoond om te stellen dat (los van het feit of de wet er komt) het ambt van de president en vice president niet bevlekt mag zijn middels een strafblad, kan een kantelpunt zijn voor de zeer deplorabele toestand van het pedagogisch ethisch milieu in Suriname. Deze stap van de president getuigd (los van moverende politieke motieven die eventueel hierachter schuil gaan c.q. het voor het volk bijna ondraaglijk, zeer onbegrijpelijk en grotendeels onvoorspelbaar beleid dat de regering uitvoert met structurele flaters en doorzichtige loze beloften) van daadkracht, moed en gedurfd staatsmanschap. President, namens alle rechtgeaarde ‘Srananguma’s & -mans’ die de facto van Suriname houden en haar ook op een waardige en verantwoorde wijze willen overdragen aan de volgende generaties:  Chapeau!

Het begin; een les                                                                                      

Wij kunnen de aanloop naar de onafhankelijkheid gerust zien als een  beginpunt van een nieuw spiritueel moreel ethisch verval ( de koloniale periode was een erger laagtepunt ) voor de  republiek Suriname; wanneer een der architecten (de advocaat  wijlen de heer Eduard Johan (Eddy) Bruma) van de onafhankelijkheid van Suriname, in het openbaar en zonder schaamtegevoel, stelde dat na de onafhankelijkheid de Creolen schoenzolen zouden maken met de huiden van de Hindoestanen. Dit is feitelijke geschiedenis, waarbij slechts de spreker wordt geciteerd en het beginpunt was van het moreel verval van de republiek Suriname… voordat de republiek was uitgeroepen. Helaas heeft de heer Bruma noch enig familielid dan wel politieke kameraad deze zieke uitspraak tot op heden gerectificeerd. Het gaat in deze niet om Hindoestanen en Creolen. Deze uitspraak zou even ziek zijn als het zou gaan over Indianen en Chinezen. Het gaat erom dat je als mens je niet laat verleiden ( lees: verlagen) tot zulke mensonwaardige standaarden. Moge hierboven gesteld dienen als een zeer ernstige waarschuwing en bovenal  les naar alle politici in Suriname om zichzelf niet te laten denigreren, om welke redenen c.q. persoonlijke frustraties dan ook, in polariserende etnische bewoordingen c.q. handelingen in een multi-etnische gemeenschap. Ik doe een ernstig beroep op u!

Waarom belangrijk

Het feit dat het een issue moet zijn of iemand met een strafblad wel of niet benoemd mag worden in een publieke functie, is al zielig genoeg en zegt al heel veel hoe wij als Surinamers anno 2023 gekelderd zijn op de moreel ethische barometer. Triest! Het gaat bij mij helemaal niet om de persoon die een strafblad zou hebben. Het gaat om het feit dat iemand met een strafblad geen publieke voorbeeldfunctie mag bekleden, omdat de jeugd een correct rolmodel moet hebben met het juiste profiel voor die rol. ( als ik een bepaalde functie ambieer, dan moet ik nu ook letten op mijn gedrag). De wereld die continu meekijkt, is ook genoodzaakt haar houding naar ons land c.q. Surinamers automatisch weer te evalueren en constructief bij te stellen. In landen met een AAA- status is het de norm dat je geen strafblad mag hebben in functies die als rolmodel moeten fungeren. Hiermede heb ik geenszins gezegd dat het de braafste jongens zijn die invulling geven aan deze functies. Integendeel. Het gaat om beeldvorming; het signaal dat men wil geven aan de gemeenschap, een rolmodel voor de jeugd en het masker voor de wereld. Zelfs degenen met een strafblad die de hoogste baas van een land willen worden, begrijpen ook dat het niet kan. Zij begrijpen dit beter dan ons. Iemand met een strafblad kent de consequenties van een strafblad. Geen enkele criminele moeder wil een strafblad voor haar kind. De echte boosdoeners zijn degenen die seniel doen door te stellen dat het wel normaal is dat je met een strafblad o.a. het land mag besturen. Dit doen zij slechts omdat zij enge voordelen hebben om deze onzin te verkondigen, maar tegelijkertijd ook een  brein met criminele inslag moeten hebben en geen greintje vaderlandsliefde. Wanneer wij serieus en daadwerkelijk een eind willen maken aan de verdere pedagogische ethische neergang van onze samenleving, dan gaan wij niet alleen regels maken voor het ambt van de president en vicepresident, maar direct ook voor alle publieke functies waarin de jeugd een rolmodel moet herkennen. Indien wij alleen voor het ambt van de president en de vicepresident regels willen maken en niet voor andere voorbeeldfuncties, dan heb ik mijn terechte bedenkingen inzake de oprechtheid. Hoe kan het ook waar zijn dat bij bepaalde instanties / bedrijven  zelfs de schoonmaakster geen strafblad mag hebben, terwijl sommigen het normaal vinden dat een president een strafblad mag hebben. Hoe dan?

De “hoeders”                                                                                              

Helaas zijn ook geestelijken, de feitelijke hoeders van moraal en ethiek van een samenleving, slachtoffer geworden van de moreel ethische aftakeling in Suriname. Dit is te staven met legio voorbeelden: hoeveel geestelijken zijn verwikkeld geraakt in zedendelicten?; hoeveel voorzitters van religieuze organisaties c.q. geestelijken raken in opspraak inzake o.a. verduistering en diefstal?; hoeveel religieuze organisaties worden terecht gedagvaard voor de rechtbank?; hoeveel geestelijken roepen niet op tot het goede maar zeggen tegelijkertijd om niet naar hun daden te kijken etc.  Helaas missen deze geestelijken, gezien hun niveau en achtergrond, het vermogen om o.a. professioneel te kunnen reflecteren op hun handelen en ontberen hierdoor elke nuance van realiteitszin, waardoor zij blijven verzanden in het dwalen. President, het is dus zeker een must om ook dringend wetgeving / sancties te maken voor geestelijken.

Walie Taus

More
articles