De uitslag van de algemene vrije en geheime verkiezingen gehouden in mei 2020  heeft duidelijk aangegeven, dat de Surinaamse kiezer genoeg had van het NDP bestuur en iets anders voor ogen had. Door de uitslag en de parlementaire zetelverdeling,  was het duidelijk dat er een coalitieregering  zou moeten ontstaan.

Een regering gevormd door partijen,  die reeds vanaf  het prille begin wisten, dat het zeer moeilijk regeren zou worden, omdat  belangen van zeker twee coalitiegenoten ver uit elkaar lagen en nog steeds liggen.  In de afgelopen ruim twee jaar, is dan zeker ook gebleken dat veel zaken stroef verlopen omdat het belang van de ene coalitiegenoot niet strookt met dat van de andere.  Men houdt de zaak in stand, door steeds weer brandjes te blussen en met veel pijn en moeite wordt de achterban rustig gehouden.  De onvrede in het land en zeker bij de achterban van alle coalitiegenoten neemt behoorlijk toe, en is dat zeker bij de twee grootste partijen VHP en ABOP duidelijk te merken. Het is dan ook niet vreemd, dat de voorzitters van deze twee partijen regelmatig in conclaaf moeten komen, om ontstane fricties  uit te praten en  dan naderhand te doen of alles weer koek en ei is. Maar wat we ook regelmatig zien, is dat assembleeleden van beide voormelde partijen steeds meer uit de school klappen en aangeven, dat er grote spanningen zijn tussen de twee voormelde politieke partijen.  De afgelopen  week deelde het ABOP DNA-lid Obed Kanape, mede dat voortaan de ABOP/PL fractie onafhankelijk zal optreden in het college. Een duidelijk signaal naar de VHP toe  en waaruiit wederom kon worden opgemaakt, dat de aversie alleen maar is toegenomen tussen de beide coalitiegenoten binnen  DNA en ook de regering.  ABOP voorzitter Brunswijk achtte het vervolgens noodzakelijk Kanape terug te fluiten en stelde dat hetgeen Kanape in DNA had gezegd over het vormen van een eigen cq onafhankelijke fractie niet klopte, en hij zaken niet goed had uitgelegd.  Kanape had zaken niet goed verwoord aldus Brunswijk. Nou voor de meesten in het parlement en daarbuiten, was het glashard en overduidelijk wat Kanape naar voren had gebracht, namelijk een onafhankelijk zijnde  ABOP/ PL fractie en niets anders. \Daar bestond geen twijfel over en daarom juist schorste  voorzitter Sharman daarna de vergadering, om meer duidelijkheid te verkrijgen.  Voor velen bestaat er geen misverstand dat Brunswijk momenteel geen behoefte heeft aan een crisis binnen de regering, omdat hij heel  goed beseft wat de gevolgen kunnen zijn en die houden natuurlijk ook in, eventueel verlies van zijn positie als vicepresident. Brunswijk denkt hoofdzakelijk aan zijn positie en ook politieke toekomst.  Als de politieke kaarten worden geschut, zou dat ook groot nadeel voor hem kunnen opleveren, dus moet Kanape naar zijn pijpen als de daadwerkelijke leider en eigenaar van ABOP, blijven dansen. En dat geldt natuurlijk ook voor de andere kritische wetgever van ABOP binnen het college.  Brunswijk doet momenteel niets anders dan  de vrede bewaren met de VHP, want hij weet heel goed wat het alternatief is en dat een dergelijke verandering nog geen verbetering voor hem zou kunnen inhouden. Ook weet Brunswijk als geen ander, hoe slecht het land er thans voor staat en dat  een andere samenwerking nog zeker niet snel licht in de tunnel zal kunnen brengen. Voor Brunswijk is het daarom nu van belang te roeien met de riemen die voorhanden zijn en dat is voorlopig toch in de boot met de VHP. Kanape zal daarom zich voorlopig rustig moeten houden, wil hij in een goed blaadje bij zijn voorzitter blijven.