De Guyanese vicepresident, Bharrat Jagdeo stelde onlangs, dat er verschillende redenen zijn, waarom het bedrag van USD 50 per ton als een betaling voor het affakkelen van kooldioxide, niet als nominaal moet worden gezien. Ten eerste vertegenwoordigt het een beweging van geen enkele betaling. Een andere reden is dat Guyana een van de weinige landen is die zijn affakkelvergoeding vaststelt op basis van het emissieniveau. Verder maakt het bestaan van deze betaling de olie- en gassector de enige in Guyana die een CO2-belasting aantrekt. De vicepresident maakte deze opmerkingen woensdag tijdens een persconferentie. Hij verwees naar kritiek op de verhoging van de vergoeding door de regering van 45 naar 50 dollar, toen ze eind mei de Liza Fase 1-milieuvergunning verlengde.

Jagdeo benadrukte: “Ze blijven zeggen dat we een marginale verandering hebben doorgevoerd door het te verplaatsen van USD 45 per ton naar USD 50 per ton uitgestoten koolstof. Ze zeggen dat we een kans hebben gemist.” Hij zei echter dat er een perspectief ontbreekt, namelijk dat de instelling van de belasting een vooruitgang is. Hij herinnerde zich dat de compressor van ExxonMobil aanvankelijk beschadigd was en overmatig affakkelen begon, eind 2019 tot begin 2020. Hij zei: “Er was geen boete, de compressor was beschadigd en er was niets dat je kunt doen, je kunt de operaties niet stoppen. Vanaf de eerste vergunning, in Payara, zes weken na aantreden, hebben we gezegd dat dat niet door kan gaan, en hebben we toen een boete opgelegd.” Jagdeo wees erop dat veel landen over de hele wereld nog steeds geen vergoeding hebben voor het affakkelen op basis van het emissieniveau, “maar we zeiden dat je elke dag dat je affakkelt een boete moet betalen voor de hoeveelheid die wordt afgefakkeld en je moet ons daarvoor ook betalen.

Jagdeo liet de kans niet voorbijgaan om te benadrukken dat Guyana een niet-affakkelbeleid heeft. Hij herinnert eraan dat affakkelen in de inbedrijfstellingsfase alleen binnen een beperkte hoeveelheid is toegestaan “daarna mag je helemaal niet affakkelen. Als je fakkelt, moet je betalen voor de CO2-uitstoot. Dit is de enige sector die een belasting heeft.” Deze acties zijn in overeenstemming met het beleidsstandpunt van de regering ter ondersteuning van de wereldwijde doelstelling van netto nul in 2050. In haar koolstofarme ontwikkelingsstrategie (LCDS) 2030 wordt gesteld dat een belasting op affakkelen een binnenlandse beleidsmaatregel is die wordt gebruikt om de olie- en gassector in overeenstemming te brengen met Guyana’s koolstofarme push.