De oorlog in Oekraïne heeft ernstige economische en financiële gevolgen voor de hele wereld. Het is inmiddels bekend dat de oorlog in Oekraïne tot gevolg heeft, dat vooral landen in Afrika, in grote problemen zullen geraken, omdat het graan dat door Oekraïne werd aangeleverd, niet langer kan worden geëxporteerd, omdat de havens van dat land worden geblokkeerd door de Russische vloot en meneer Putin zelfs zover wenst te gaan, de wereld met de verstrekking van voeding, te chanteren. Ook is het zo, dat de Oekraïners niet willen dat de Russen ook de haven van Odessa bezetten en hebben daarvoor zeemijnen geplaatst. Dit maakt ook dat Oekraïne, zelf zijn eigen graan niet over zee kan vervoeren. Men tracht nu met vrachtwagens toch nog een deel van het graan te exporteren, hetgeen heel moeizaam verloopt. Ook is het duidelijk dat de vraag naar graan en tarwe het aanbod ruimschoots overstijgt, en dat merken we al sinds de oorlog op 24 februari uitbrak aan de gestegen prijzen voor brood, roti en bami in ons land. Maar er zijn andere eerste levensbehoeften die we zelf in de hand kunnen hebben en daar moet gewoon de productie voor verder omhoog. Op het ogenblik worden we ernstig geteisterd door de overmatige neerslag, waarbij veel landbouw- en tuinbouwpercelen zijn ondergelopen. Heel wat gewassen zijn daardoor niet meer te oogsten en of bruikbaar. Maar dit weer zal veranderen en dan zal het wederom mogelijk zijn, te gaan planten voor eigen gebruik en export en daar moet harder aan gewerkt worden, want landbouw kan voor behoorlijk wat inkomsten zorgen. Ook wordt daarmede de voedselvoorziening aanmerkelijk ondersteund. Maar toch is het gemakkelijker gezegd dan gedaan, omdat in de agrarische sector er heel wat bij komt kijken. Kunstmest, herbiciden en fungiciden en andere middelen onontbeerlijk binnen de landbouw, komen uit het buitenland en zijn de laatste tijd, voor velen vrijwel onbetaalbaar geworden. Dat komt vanwege de gedeprecieerde waarde van onze munt ten opzichte van de dollar en de euro en ook het feit dat de invoerrechten hoog liggen en daarbij ook de douanekoers, die onlangs verder is verhoogd. Als we daadwerkelijk de landbouw wensen te stimuleren, zal de overheid toch met wat meer incentives voor de land- en tuinbouwer voor de dag moeten komen. En dat is tot nog toe niet het geval. Er kan veel meer geproduceerd worden, alleen moeten de incentives worden aangereikt en ook moet de afzet gegarandeerd zijn, zowel lokaal als extern. We kunnen dan wel tot in het oneindige blijven leuteren over de zogeheten voedselschuur, die hier zou kunnen ontstaan, maar dan moet de zaak drastisch worden omgegooid om de land- en tuinbouwer te kunnen ondersteunen. Het laatste moet de overheid snel gaan inzien, anders zal er niets veranderen en blijven we voor een groot deel afhankelijk van buitenlandse voedselimporten.