Het verhaal van de rijstboeren is er één dat maar niet oud wordt, namelijk dat ze geen winst maken. Het is het aldoor maar subsidiëren van deze groep, terwijl de overheid werkt aan de afbouw daarvan. Wanneer maken de boeren winst, om ooit in staat te zijn af te dragen aan de staat?

Frappant is wel dat deze groep haar kinderen blijft stimuleren deze sector in te gaan. Zou je je kind in een beroep duwen, dat geen winst oplevert? De arme boeren, zoals zij zichzelf noemen, hebben dan duidelijk een managementprobleem. Het blijven draaien van bedrijven zonder winst, is hier het bewijs van. Misschien wordt het tijd dat de overheid de agrariërs die ze subsidieert, eindelijk een staatsaccountant biedt. Laten we dan meteen nagaan, of er daadwerkelijk geen winst wordt geboekt. Misschien dat de overheid per slot van rekening gaat verdienen aan degenen die trachten belasting te onderduiken. Waarom zou je torenhoge leningen nemen bij de bank, met jouw perceel als onderpand, als je al vooraf weet dat je op verlies draait. Niemand wil zijn eigendom op zo een goedkope manier kwijtraken. Het moet nou eens ophouden met deze landbouwers die een loopje nemen met staatsgoederen. Geruchten gaan nu al dat deze gasten het aflossen van hun leningen hebben gerealiseerd op basis van de zogenaamde subsidiegelden.

Waarom worden importeurs niet gesubsidieerd? Daar is waar het volk het echt voelt en niet aan de prijs van rijst. Indien de boeren trachten hun product duur aan de man te brengen, is er nog altijd een importproduct dat goedkoper kan zijn en voor zware concurrentie kan zorgdragen.

Bovendien is rijst niet het allerbelangrijkste, we hebben het in de koloniale tijd jarenlang gedaan zonder. Na gwenti mik we teki a pina!