Al heel lang komen wij berichten op sociale media tegen van dieren, zoals jonge honden en katten die worden gedumpt in een kartonnen doos, waarna dierenvrienden die ze aantreffen, trachten een huisje te vinden voor de hulpeloze wezens. Het aantal gedumpte dieren neemt volgens ons, gestadig toe. Het beeld van een roedel honden kom je vaker tegen in woonbuurten en die zijn zoals gebruikelijk, gezamenlijk op zoek naar voedsel. Afgelopen week kwam Keerpunt een roedel honden tegen aan de verlengde Anamoestraat, waar zij onderdak hadden gezocht nabij een olietanker.  De dieren waren groot, sommige ernstig vermagerd, andere zagen er nog goed uit en een stuk of drie waren voorzien van een halsband. Een zeer triest tafereel. Wij hebben drie dagen achtereen de dieren gevoed, maar in het weekend bleken ze verdwenen. Dieren die gedumpt zijn, worden afhankelijk van organisaties, zoals de Henk Abraham Stichting, die dagelijks het voeden van deze dieren op zich neemt. Deze stichting heeft het echt niet makkelijk, is afhankelijk van donaties en heeft altijd dringend hulp nodig vanuit de gemeenschap.

Cynthia Ashruf, voorzitter van de stichting, doet vaker de oproep om dieren niet te dumpen als grofvuil en daarnaast adviseert zij eigenaren om hun trouwe viervoeter te steriliseren als ze niet willen dat hun hond puppies krijgt. Hoe meer ongewenste nestjes, hoe meer dieren worden gedumpt en deze zorg kan de stichting niet alleen aan. Wij weten daarnaast, dat het noodasiel van de Henk Abrahams Stichting, al geruime tijd overvol zit. Daardoor kunnen de dieren die gedumpt worden door hun eigenaar, niet à la dol opgevangen worden. Het voeden van de dieren kosten handen vol geld. De stichting gebruikt op dagbasis alleen al voor de honden die zij huisvest, ruim 25 kilo aan droge brokken. Voor de dieren die niet in het asiel opgevangen worden, wordt er gekookt.  De stichting is afhankelijk van donaties van het bedrijfsleven, maar doet ook een beroep op de gemeenschap om te doneren. Naar onze mening vallen dieren onder een vergeten groep, want vaker is het zo dat alle aandacht naar kinderen en vrouwen gaat, maar weinig naar dieren in nood.  Behalve de Henk Abrahams Stichting, zet ook de Stichting Dierenbescherming Suriname (SDS) zich in voor het welzijn van dieren. Wij vragen ons af wanneer de mens zal stoppen met het dumpen van dieren en zal beseffen dat zij te doen hebben met levende wezens die ook recht hebben op een bestaan.

Dit gedrag gaat ons verstand te boven en wij kunnen het op geen wijze rechtvaardigen.

Keerpunt is van mening, dat het dumpen van dieren, asociaal gedrag is. In goed georganiseerde landen zoals Nederland, wordt het zwerfdierenprobleem anders aangepakt en wordt voor elke dier een thuis gezocht. Wij denken daarnaast, dat Surinamers een mentaliteitsprobleem hebben. Je merkt het dat wanneer mensen niet meer kunnen zorgen voor hun honden, zij snel ertoe overgaan hun dieren maar te dumpen.

Het is wel te begrijpen dat het leven duurder is geworden en dat voeding zoals brokken en rijst, reeds onbetaalbaar zijn geworden voor velen, maar indien jouw trouwe huisdieren altijd hebben gezorgd voor de veiligheid van je leefomgeving, dan vinden wij dat je alternatieven kan zoeken/bedenken, waardoor je je huisdieren toch van voeding kunt blijven voorzien. Wij zeggen niet dat het makkelijk zal zijn, maar dumpen is totaal inhumaan en beslist niet de juiste aanpak, als je tenminste iemand bent met een goede inborst.