“Vorig jaar was ik bijna doodgegaan, want mijn HB was 2,8 en omdat mijn specialist op tijd heeft kunnen ingrijpen, heb ik de juiste kuur gekocht met behulp van financiële steun van mijn familie. Die moest ik zelf betalen, ondanks een ziektekostenverzekering en ik moet erbij vermelden, dat ik bewust geen basispakket van het SZF had afgesloten, maar eersteklas comfort van een andere verzekeraar. Ik was niet ziek toen ik de verzekering afsloot. Mijn ervaring is, dat er bijna geen verschil is tussen een basisverzekering en een eersteklas qua vergoeding van de nodige medicijnen, als het erop aankomt. Ik betaal per jaar SRD 43.000 voor mijn verzekering en de allerbelangrijkste medicijn kreeg ik niet vergoed van mijn verzekeraar toen ik ziek werd. Het enige wat ik te horen kreeg, is waarom mijn dokter geen goedkopere medicijn had voorgeschreven en ze gaven aan de kuur die ik nodig had, niet te zullen betalen”, aldus Alwin M., die in 2021 gediagnostiseerd werd met lymfeklierkanker.

Aanpak

Nicole Oldenstam, internist-hematoloog bij het St. Vincentius Ziekenhuis, zegt dat je als lymfeklierkankerpatiënt als verschijnsel kan hebben, dat je bloed afgebroken wordt. De eerste stap die dan wordt genomen is om  de medicijn Prednison voor te schrijven en die is over het algemeen goedkoop.

Alwin. M reageerde volgens Oldenstam, niet goed op deze medicijn en dan is de volgende stap dat je Rituximab gaat geven. Deze medicatie werkt speciaal op de witte bloedcellen (B-bloedcellen) en als je deze cellen aanpakt, zorg je ervoor dat ze geen stoffen maken die het bloed afbreekt. Dit is een gerichte behandeling”, aldus Oldenstam. Rond februari 2021 kreeg Alwin M. deze kuur voorgeschreven en tot nu toe is zijn toestand rustig. “Ik werk volgens de Nederlandse richtlijnen en dat is allemaal gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Dus de eerste stap is Prednison en de tweede stap is de Rituximab.  Ik weet niet wat de verzekeraar wilde zeggen met een goedkopere medicijn voorschrijven, want die prednison werkte niet bij Alwin”, zegt Oldenstam.

Kuur

“Bij mij gaat het erom, dat als je 23 jaar verzekerd bent, doe je dat, omdat je niet weet wat je kan overkomen, vandaar dat ik een goede verzekering heb afgesloten. Ik kon ook bij het SZF gaan, maar je kijkt naar het beste als je het kan permitteren, maar nu blijkt dat er steeds dit soort obstakels komen. Op het moment dat je medicatie nodig hebt, heeft niet eenieder SRD 40.000 contant om die aan te schaffen. De kuur van SRD 40.000 bestond uit 4 kuren die binnen een maand gebruikt moesten worden”, aldus Alwin M. Volgens hem moeten er mogelijkheden worden gecreëerd, zodat zieke mensen in de gelegenheid worden gesteld om geld te lenen bij een ‘fonds’ van de overheid, waarna zij op zijn minst een betalingsregeling kunnen afspreken.  Patiënten willen niet gratis hulp krijgen, maar willen wel de optie hebben om geld te lenen uit een algemeen fonds. “Had ik geen steun ontvangen van mijn familie, dan was ik nu dood, want je kunt niet wachten. Er is gewoon geen tijd in zo een situatie. Anderen die geen hulp krijgen van de familie, omdat die financiële middelen gewoonweg niet aanwezig zijn, die gaan echt dood. Als een medicament duur is, kan de verzekeraar de patiënten ten minste een deel vergoeden, want op zo een manier had ik dan liever al het geld dat ik al die jaren had betaald aan mijn verzekeraar, gewoon gespaard, dan kon ik gelijk mijn medicijnen kopen”, benadrukt Alwin. Hij is van mening, dat je een verzekering afsluit om in het ergste te “voorzien” en zodat je een zekerheid hebt, dat wanneer je het nodig hebt de verzekering mij zal bijstaan. “Het is dringend noodzakelijk dat patiënten worden geholpen, al is het met een deel van de vergoeding. Hierdoor bied je hulp aan hen, wanneer zij een behandeling nodig hebben die heel duur is. De verzekering zou in deze met een voorstel kunnen komen, dat zij inkomen met een deel en dat de patiënt de rest elders zou kunnen lenen zoals bij een fonds van de overheid”, aldus een familielid van Alwin M. Volgens haar, moeten zieke mensen in zo een situatie direct geholpen worden met de nodige medicatie, want je praat hier over iemands leven en daaraan kan je geen prijskaartje zetten. “Deze financiële steun is niet om consumptief te gebruiken, maar om iemands gezondheid te helpen, zodat die persoon een overlevingskans heeft”, zegt Alwin.