Al geruime tijd is het veel patiënten opgevallen, dat zij geneesmiddelen krijgen voorgeschreven door hun dokter/specialist, maar wanneer zij die willen ophalen bij de apotheek, blijkt er een probleem te zijn met de verstrekking en of vergoeding. Een klein deel komt voor in de medicijnklapper van de verschillende verzekeraars, waardoor doctoren door middel van een ontheffingsformulier, de medicamenten toch proberen te krijgen voor de patiënt. Het ontheffingsformulier moet normaal gesproken worden ingevuld om te verduidelijken, waarom de specialist zo een geneesmiddel voorschrijft.  Helaas wordt een groot deel van de medicijnen niet vergoed en als zo een ontheffingsformulier wordt ingevuld, dan wordt dat een hele loperij voor de patiënt, want die moet vervolgens naar de verzekeraar om een akkoord te krijgen. Indien hij akkoord heeft, bestaat het risico nog dat de medicijnen niet op voorraad zijn bij de apotheek. De patiënt moet dan verschillende apotheken aflopen, om de medicijnen te kunnen vinden. Wat de zaak nog erger maakt, is dat bepaalde apotheken niet werken met de goedgekeurde ontheffingsbrief en dan moet de patiënt toch zelf opdraaien voor de kosten.

Keerpunt heeft vernomen, dat dit probleem enorm is en dat kankerpatiënten de grootste slachtoffers zijn van deze werkwijze. Er is wel aan de bel getrokken bij het Bureau Geneesmiddelen Voorziening Suriname (BGVS), maar ziekenhuizen krijgen helaas geen feedback, waarom bepaalde geneesmiddelen nergens te vinden zijn. Ook komt het voor dat geneesmiddelen wel voorradig zijn, maar niet worden vergoed door verzekeraars. Tal van medicamenten worden gewoon niet vergoed door verzekeraars. Specialisten hebben tot vervelends toe geprobeerd de nodige medicamenten te verkrijgen voor patiënten via een machtiging, maar de aanvraag wordt maar niet gehonoreerd. Er is ook contact hierover gemaakt met de medische dienst, maar zonder succes. Geconcludeerd wordt door veel medici, dat er geen geld is voor deze patiënten. Het gevoel dat deze patiënten bekruipt, is dat zij totaal in de steek worden gelaten door de overheid. Voor veel van deze patiënten is het financieel niet haalbaar de medicijnen steeds zelf te betalen.

Het meest stuitende is, dat de medicijnen niet te vinden zijn en dat veel patiënten niet weten, hoe lang zij zonder de nodige medicijnen kunnen doorgaan. Keerpunt is van mening, dat de regering geen prioriteiten weet te stellen als het gaat om de zieke mens.

Er is wel geld om de ‘nodige’ dienstreizen te maken en met een grote delegatie af te reizen en enorme bedragen te betalen aan daggelden, uitrusting en het upgraden van tickets, maar er is geen fonds om patiënten die financieel zwak zijn, bij te staan. Veel van deze mensen proberen al jaren te overleven met hun ziekte, daarbij heeft niemand ooit gevraagd om ziek te worden of te zijn, dus als er geld is voor luxe dienstreizen, dan moet er naar onze mening, ook geld beschikbaar zijn voor mensen die dagelijks moeten zien te overleven door medicijnen te gebruiken. Ons voorstel is om een fonds op te zetten, net als wat er toen werd gedaan aan het begin van de covid-pandemie, zodat zieken een beroep kunnen doen op dit fonds. Op allerlei manieren kan dit fonds inkomsten genereren vanwege het bedrijfsleven bijvoorbeeld en vervolgens jaarcijfers tonen. Wanneer de inkomsten uit de aardoliesector ook binnenkomen, kunnen er ook vanuit dat welvaartsfonds middelen beschikbaar worden gesteld, zodat de volksgezondheidssector in goede banen kan worden geleid.