De afgelopen week heeft de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij, Parmanand Sewdien, in De Nationale Assemblee verteld, dat er SRD 100 miljoen vrijgemaakt zal worden voor een agrarisch fonds.

Dit bedrag stelt volgens landbouwers niets voor, wanneer je praat over ontwikkeling van de productiesector. Je kunt precies 10 mensen hiermee helpen en daarvan weten we nu al, dat zeker 8 daarvan vrienden van de regering zullen zijn. Wanneer de minister aangeeft, de productiesector een helpende hand te willen bieden, dan moeten zeker meer dan 100 agrariërs in aanmerking kunnen komen. Bovendien is het niet de eerste keer dat men zo een fonds heeft opgezet. Het zijn verdwenen gelden, want ondernemers hebben nooit een koperen cent terugbetaald.

Alles dus ten nadele van de staat. Er zijn zelfs ondernemers geweest, die hun grond hebben ingezet als onderpand en tot op heden hun grond niet terug kunnen krijgen. In Suriname worden deze fondsen in het leven geroepen, om geld af te troggelen uit de staatskas. Indien het zo een goed idee betreft, waarom heeft men geen geld gestopt in het oude fonds en daar getracht de oude bedragen te innen. Alles was toch geregistreerd bij de Nationale Ontwikkelings Bank (NOB).

De samenleving hoort nooit wie er allemaal voor in aanmerking zijn gekomen, wat de randvoorwaarden zijn en de renten die betaald moeten worden. Het zijn trouwens ook nooit de kleine boeren die hierdoor worden gestimuleerd. Misschien dat daarom het oude fonds nietig moest worden verklaard. Belangen van de ‘grote man’ dus. De ‘kleine man’ die toevallig erin is geluisd, is nu zijn grond kwijt!